De laatste jaren brengen we de voorjaarsvakantie graag door in een schitterend kustgebied aan de westkust van Denemarken, ten zuiden van Hvide Sande. Letterlijk betekent dit ‘het witte zand’. Het betreft een prachtig gebied dat bestaat uit een breed strand, hoge duinen, een daarachter gelegen duinvallei, vervolgens weer een duingebied en daarachter het Ringkøbing fjord. Het grootste meer van West-Denemarken. Hierdoor ligt de kuststrook kilometers lang ingeklemd tussen de Noordzee enerzijds en het fjord anderzijds. Een uniek gebied.

Voor wie houdt van natuurfotografie is het ook nog eens een uitdagend gebied.

In deze blog wil ik bijzondere aandacht vragen voor een fenomeen dat ik al vaker ter sprake heb gebracht en zal blijven brengen. Het belang van rust en herstel. Uiteraard heeft een vakantie dat doel, als het goed is. En het rustgevend effect van de kust is een onderwerp op zich waar ik nog op zal terug komen.

Het gaat me nu vooral om observaties van diergedrag en wat we daarvan kunnen leren. Heel in het bijzonder dat van de Drieteenstrandloper. De drieteenstrandloper broedt ver naar het noorden op Arctische toendra’s en overwintert langs de kusten van Europa tot en met Zuid-Afrika. In Nederland is de vogel vooral in de winter regelmatig te zien, als doortrekker maar ook als wintergast.

Dit kleine kustvogeltje kun je hier met regelmaat langs de waterlijn zien rennen, soms alleen maar veelal in groepen, op zoek naar voedsel. De snelheid en behendigheid van deze vogeltjes is indrukwekkend. Ik heb wel geprobeerd ze in te halen om ze vervolgens met mijn camera op te kunnen wachten, maar ik kan je verzekeren, dát valt niet mee. Enorm actieve vogeltjes die met enige fantasie in hun gedrag vergeleken kunnen worden met het ‘rennen’ dat velen van ons in het dagelijks leven doen.

Als je het foerageergedrag bekijkt, maar nog meer de migratiepatronen gedurende de seizoenen dan levert dit minder dan 50 gram wegende vogeltje meer dan indrukwekkend prestaties. Om dit prestatieniveau te kunnen neerzetten is ook voor deze  vogeltjes het nemen van rust geen luxe maar noodzaak.

Lucienne van Ek heeft het in haar al vaker genoemde artikel “Het nut van niksen” prachtig beschreven. Voor wie wil levert de natuur voortdurend tal van illustraties van dit elementaire biologische principe, herstél biedt de noodzakelijke voorwaarden voor topprestaties, en dat geldt óók voor de mens.

Hierboven een foto van een groepje van 5 Drieteenstrandlopers die overduidelijk in de rustmodus staan. Allemaal met één opgetrokken pootje. De één met de snavel tussen de veren, de ander nog wat poetsend, maar allemaal in rust. Geen nutteloze tijdsverspilling, maar uiterst zinvolle investering in herstel zodat straks weer topprestaties kunnen worden neergezet. Dieren hoeven dat niet te leren, het zit er zogezegd ‘ingebakken’. Veel mensen moeten dat wél (weer) leren, omdat onze Westerse samenleving eenzijdig gefocust is op presteren.

Vanuit Hvide Sande wens ik iedereen regelmatige en échte rustmomenten toe.

Wim