De eerste aanvallen van Ménière waren vervelend, maar gingen snel weer over, zo één à twee keer in een jaar. Er gingen vijf à zes jaar overheen, waarin ik geen last meer had. Tot de aanvallen weer terug kwamen en in zo hevige mate dat ik er heel onzeker van werd. De aanvallen kwamen op momenten dat je het niet verwacht. Ook werden ze heftiger en mijn doofheid was heel vervelend, maar hoorde er bij. Mijn hele lichaam leek ziek.

Een bezoek aan de huisarts maakte duidelijk dat er geen medicijnen voor waren. Er waren wel pilletjes, maar het was niet bewezen of ze wel zouden helpen. Ik kreeg verschillende kuren betahistine mee. Ze hielpen wel, maar ik kreeg bijverschijnselen: vanuit de maag opstijgende benauwdheid. Wat nu?

Via onze dochter, die goede ervaringen had bij CCG Wim Gelderblom in Zeewolde, heb ik daar een afspraak gemaakt. Met medeweten (en brief) van de huisarts. Een leuke bijkomstigheid was, dat Wim een oud-leerling was van mijn man. Na een prettige intake  en na vele vragen beantwoord te hebben, kreeg ik verschillende korreltjes mee, die ik op vaste dagen in moest nemen. Ook een kuur om de giftige stoffen van de betahistine te neutraliseren…

Het resultaat was al heel spoedig merkbaar. Als ik op bed lag en probeerde te slapen, voelde ik mijn ogen wegdraaien. Daaraan merkte ik dat er weer een aanval kwam. Dat heb ik daarna niet meer gehad en ook kwam er geen enkele aanval meer!

Na verloop van tijd werd mijn doofheid ook minder. Die is nu helemaal weg. Dit ervaar ik als een wonder! Vooral omdat ik van alle kanten het advies kreeg om een gehoorapparaatje aan te schaffen…

‘k Ben nu uitbehandeld en heb geen angst meer voor een aanval en mijn gehoor is normaal.

Teuny.