Het acht uur journaal van 12 november meldde dat het aantal chronisch zieken in ons land snel toeneemt. Tussen 2004 en 2011 steeg het aantal chronische zieken in Nederland met 17 procent naar 5,3 miljoen. Dat is bijna eenderde van de bevolking.

Om de kans op ongerustheid bij de kijkers in de kiem te smoren werd er een geruststellende verklaring voor deze stijging gegeven. Enerzijds zou deze stijging verklaart kunnen worden door de vergrijzing. En anderzijds, ja u leest het goed, zou de toegenomen aandacht voor chronische ziekten bij zowel artsen als de bevolking debet aan deze cijfers zijn. Nu ben ik wel gewend aan een hoog gehalte aan volstrekte nonsens dat via de buis de huiskamers binnenstroomt maar deze onzin sloeg echt alles. Benieuwd hoeveel kijkers kritiekloos deze flauwekul pruimen.

Ja, het wordt nog veel gekker als de NOS RIVM-onderzoekster Nancy Hoeymans aan het woord laat: “Het is ook een succes van onze geneeskunde. We zijn er steeds sneller bij, kunnen aandoeningen daardoor eerder behandelen, waardoor mensen langer leven.” Wat een giller! Hoe je iets wat krom is recht kunt praten.

Om met het tweede argument te beginnen. Het is bepaalt niet voor het eerst dat deze drogreden van stal wordt gehaald. Mensen die de euvele moed hebben serieus te menen dat leer- en gedragsstoornissen bij kinderen de afgelopen 20 jaar exponentieel zijn toegenomen wordt al jaren door allerlei specialisten verzekerd dat dit niet zo is. Het leeft louter in ons voorstellingsvermogen. M.a.w. doordat we er meer over lezen en praten zien we het ook meer. Verder is er niets aan de hand! Deskundigen in voorgaande generaties waren halve imbecielen doordat ze dit niet hebben opgemerkt. Allerlei goed uitgevoerde studies tonen het tegendeel aan, maar dat terzijde.

En dan het ouder worden, ja, altijd weer een dankbaar argument om allerlei feiten onder het tapijt te vegen. Wat je niet wilt zien is er ook niet. Kennelijk weten zelfs struisvogels dat met hun beperkte hersenomvang.

Neem een ziekte als Alzheimer. De getallen en de prognoses doen ieder weldenkend mens huiveren. Wie verzorgt wie over 25 jaar? En dan een beschavingsziekte als diabetes type 2, vroeger ook wel ouderdomssuiker genoemd en tegenwoordig geen uitzondering bij de jonge generatie. De officiële cijfers geven een te verwachten verdubbeling aan tot 2025. En dat allemaal omdat we er meer oog voor hebben en omdat we ouder worden?

Hoe zit het dan met bevolkingspopulaties op het Zuid-Japanse eiland Okinawa, of om wat dichter bij huis te blijven, Sardinië? Twee gebieden met het hoogste percentage 100-plussers per 1000 inwoners. En als u denkt dat deze mensen dit soort respectabele leeftijden bereiken dankzij de verworvenheid van een moderne technische geneeskunde, dat deze mensen dankzij piepende IC apparatuur, sondevoeding en infusen zich steunend over de magische grens van 100 jaar voortslepen om vervolgens uitgeput de geest te geven, dan heeft u het ernstig mis. Deze mensen zijn tot op hoge leeftijd ongekend fit en vitaal. Bewegen zich met meer souplesse dan de gemiddelde 50-er elders. Hebben aanzienlijk veel minder te maken met de dodelijke chronische ziekten die de ‘beschaafde’ Westerse wereld zo teisteren. Kortom deze mensen zijn opmerkelijk gezónd, tot op zeer hoge leeftijd.

En natuurlijk, ze zouden een genetisch gunstiger profiel kunnen hebben. Ook zo’n magic bullet tegenwoordig. Maar ook dat is uitgezocht. Klopt niet. Okinawanen die emigreren naar de VS en zich daar de Big Mag lifestyle aanmeten hebben dezelfde treurige levensverwachting als die van de gemiddelde Amerikaan.

Dan blijft er weinig anders over dan lifestyle als bepalende factor. En dat is natuurlijk een schokkende constatering, want dan snijd het mes diep in eigen vlees. We maken er dus, om het maar even samen te vatten, een potje van in ons land.