Just another WordPress.com weblog

Tagarchief: Vaccinatieschade


door Een reactie plaatsen

Voor of tegen vaccinaties?

Al te gemakkelijk worden ouders die zich kritisch opstellen t.o.v. vaccinaties weggezet als anti vaxxers. Is dat juist?

Laat me e.e.a. illustreren aan de hand van een eenvoudig voorbeeld.

Voorbeeld

Stel ik rij in een auto waarbij ik constateer dat de besturing zo af en toe onvoorspelbaar reageert waardoor ik al een aantal keren in gevaarlijke situaties ben beland. Ternauwernood wist ik corrigerend in te grijpen anders waren er vast ongelukken gebeurd. Ik ga naar mijn garage en meld mijn probleem. Het is een gerenomeerd merk van Duitse makelij en geproduceerde volgens de spreekwoordelijke grondigheid waarmee onze oosterburen met techniek weten om te gaan. Mijn dealer hoort mijn verhaal aan en reageert ontkennend. “Mijnheer, zegt hij, dat is onmogelijk, onze auto’s zijn absoluut veilig en hebben alle testen uitstekend doorstaan, het kan eenvoudig weg niet kloppen. Ik denk dat het aan uw rijstijl ligt. Maar wacht, ik zal even een proefritje maken met uw auto.” Enige tijd later komt de dealer opgewekt weer terug, hij heeft niets vreemds gemerkt, de auto is tip-top in orde. Ik meld nog dat het probleem zich niet voortdurend voordoet en het kan dus zijn dat hij het daarom niet gemerkt heeft. Maar nee, hij houdt stellig vast aan de overtuiging dat de auto niets mankeert. Ik voel mij duidelijk niet serieus genomen en vertrek gefrustreerd weer huiswaarts.

Het moge duidelijk zijn dat ik me hierbij niet neerleg en ik bezoek een andere dealer, maar ook daar ontvang ik dezelfde behandeling. Thuisgekomen kruip ik achter de computer en zoek of er wellicht anderen zijn die vergelijkbare ervaringen hebben. Tenslotte staat mijn veiligheid en die van mijn gezin op het spel.

Na enig zoeken ontdek ik dat meer mensen dezelfde ervaringen hebben. Ik heb het me duidelijk niet verbeeld.

Uiteindelijk worden deze meldingen opgemerkt door een bekende vereniging van wielrijders en deze weet de overheid te alarmeren. De producent kan er niet langer omheen en er komt een terugroepactie. Alle auto’s van dat type uit een bepaalde periode moeten terug naar de garage en er zal een onderdeel vervangen worden waarvan gebleken is dat het bepaalde gebreken kan hebben.

Ben ik daarmee een tegenstander van dat automerk geworden? Nee, zeker niet, maar de veiligheid van mij en m’n gezin staat voorop en ik wil dat de producent, die prat gaat op de veiligheid van zijn bolides, dat ook waarmaakt.

Anti vaxxers

De meeste mensen die ik heb ontmoet die kritisch zijn op vaccinaties zijn helemaal niet principieel tegen vaccinaties, geen anti vaxxers dus. Maar mensen die de veiligheid van zichzelf en hun kinderen hoog hebben staan en daarom ondubbelzinnige onderbouwing willen zien van de vermeende effectiviteit en veiligheid van vaccins. Niet meer dan een basisrecht in een democratische samenleving zou je zeggen.

Tal van politici blaten mee in het koor van voorstanders van kritiekloos vaccineren en roepen om het hardst, niet gehinderd door kennis van zaken, dat vaccineren zo effectief en zo veilig is. Wel, dan is het toch niet teveel gevraagd om dat gewoon keihard aan te tonen? Maar dan wel beoordeeld door een onafhankelijk wetenschappelijk instituut. Tenslotte keurt de slager in Nederland ook niet z’n eigen vlees.

Waarom wordt de griepprik jaar na jaar schaamteloos aangeprezen terwijl zelfs de Cochrane Collaboration, dat is zo’n onafhankelijk wetenschappelijk instituut, geen wetenschappelijke onderbouwing voor de werkzaamheid heeft kunnen vinden. Nee, die is er ook niet. Vreemd toch?

Lees de schokkende werkelijkheid over de schrikbarende stijging van baarmoederhalskanker onder vrouwen in de leeftijd van 25-29 jaar. Landen met het grootste percentage gevaccineerde vrouwen laten de grootste stijging zien van baarmoederhalskanker. En dat terwijl het HPV vaccin juist zou moeten beschermen tegen deze ziekte. Je zult als ouders maar moeten leven met de wetenschap dat je je dochter(s) hebt geadviseerd de prik toch vooral te gaan halen en dan binnen enkele jaren horen dat ze baarmoederhalskanker heeft. Dat vergeef je jezelf nooit meer.

Dat je kritisch bent op de veiligheid is niet meer dan normaal en dat maakt je niet tot een anti vaxxer. Dat heet “verantwoordelijk ouderschap”.


door 1 reactie

Ode aan Odent & de vaccinatie-discussie

Er is een buitengewoon belangrijk gegeven dat in de hele discussie over vaccinaties voortdurend buiten beeld blijft. Een wetenschappelijke ontwikkeling die in de hele discussie niet vergeten mág worden.

Hiervoor ga ik eerst terug naar een dun maar zeer belangwekkend boekje dat ik jaren geleden heb aangeschaft naar aanleiding van mijn speurtocht naar de gevolgen van het gebruik van synthetisch oxytocine als weeënopwekker. Het betreft het boekje “Childbirth in the age of plastics” van de in Londen woonachtige Franse arts Michel Odent, specialist op het gebied van verloskunde en een arts die z’n sporen ruimschoots verdiend heeft in het vakgebied. Er is veel informatie (https://www.facebook.com/michelodent/) over hem en zijn werk te vinden.

Hij is degene geweest die me op het spoor heeft gezet van het baanbrekende werk van prof. G. Csaba en zijn onderzoeksgroep inzake de levenslange gevolgen voor de baby wanneer de geboorte wordt opgewekt met synthetisch oxytocine: “oxytocin-induced desensitization of oxytocin receptors” (door oxytocine veroorzaakte resistentie van oxytocine receptoren).

Michel Odent behandelt in dit boekje allerlei ontwikkelingen in zijn vakgebied in relatie tot een belangrijk onderzoeksgebied, de ‘epigenetica‘. Ontwikkelingen die verstrekkende invloeden kunnen hebben op de gezondheid van een individu en in bepaalde gevallen zelfs doorgegeven kunnen worden in de generaties terwijl het niet gaat om erfelijke informatie die vast ligt in het DNA (transgenerational imprinting). Zo beschrijft hij de in zijn ogen dramatische gevolgen van de overstap in de geneeskunde van het gebruik van glas naar plastic, vandaar ook de titel van het boekje. Ter illustratie, het plastic waaruit infuuszakken bestaan, bevat een enorm hoog gehalte aan zogenaamde ‘weekmakers’. Plastic weekmakers zijn een beruchte groep chemicaliën die een oestrogeenachtige structuur hebben (daarom ook wel onder de noemer xeno-oestrogenen geschaard) en die een blijvende verstoring van de receptorgevoeligheid voor het lichaamseigen oestrogeen kunnen veroorzaken. Dit proces noemen we ‘imprinting’.

In dit kader schrijft Odent (pag. 17): “We are learning that the time of exposure to an environmental factor responsible for this proces of ‘epigenetic modulation’ may be more important than the nature of the environmental factor.” En even verderop: “Today the most important questions are in terms of timing. We need tools to identify the critical periods for epigenetic modulation.”

Gebaseeerd  op zijn talloze eigen observaties en het al eerder genoemde baanbrekende werk van Csaba c.s. komt Michel Odent tot de formulering in 1986 van zijn ‘Primal Health’ concept (pag. 16): “This is how in 1986, in Primal Health, I presented theoretical reasons to suggest that our health and personality traits are to a great extend shaped during the ‘primal period’, which is the period of formation of human beings during which our basic adapting systems, those involved in what we commonly call health, are reaching their maturity. I included in the primal period fetal life, the period surrounding birth, and the year following birth.” Ik wil graag even uw extra aandacht vragen voor de aanduiding “health and personality traits” in het bovenstaande citaat. Het gaat hier over ‘gezondheids- en persoonlijkheidskenmerken’. De rol van imprinting bij psychische klachten en persoonlijkheidsstoornissen is een onderwerp op zich, maar mag in dit verband niet vergeten worden. Daarover mogelijk later meer.

Prof. Csaba noemt het bestaan van zogenaamde kritische perioden in verband met het proces van ‘imprinting’. Hij benadrukt de enorme invloed van de perinatale periode op de gezondheid gedurende de rest van het leven. In zijn wetenschappelijke publicaties, en die van vele anderen, komt dit gegeven veelvuldig naar voren. Maar het proces van ‘imprinting’ blijkt bepaalt niet beperkt tot deze periode. Inzake ‘hormonal imprinting schijft Csaba: “Faulty hormonal imprinting could also be provoked later in life in continuously dividing cells and in the brain.” Onder ‘Faulty hormonal imprinting’ verstaat hij het verstorende effect (faulty = defect) op hormoonreceptoren door contact met hormoonachtige stoffen (zoals de genoemde plastic weekmakers, maar ook bepaalde pesticiden etc.) synthetische medicijnen (DES, De Pil, sythetische corticosteroïden e.d.) of milieuvervuilende stoffen die de eigenschap hebben dat ze ook aan bepaalde receptoren in het lichaam aanhechten. Steeds weer wordt door Csaba benadrukt dat de gevolgen ‘lifelong’ zijn. Zonder gerichte interventie zijn de gevolgen levenslang.

Het is wellicht een wat ingewikkeld verhaal geworden tot dusver voor wie niet vertrouwd is met de materie. Samenvattend daarom: op wetenschappelijke gronden kan gesteld worden dat de perinatale periode (de periode tussen conceptie en geboorte en het eerste levensjaar) zéér bepalend zijn voor de gezondheid gedurende de rest van het leven. Sterker nog, in bepaalde gevallen kunnen de gevolgen overgedragen worden aan het nageslacht (in dit verband verwijst Csaba o.a. naar het DES drama: ‘DES-dochters’).

En uitgerekend in déze periode worden onze kinderen gevaccineerd. Even los van een discussie over het fenomeen van actieve immunisatie en de wijze waarop dit gebeurt of zou kunnen gebeuren, dient er veel meer aandacht te komen voor de periode waarín dit plaats vindt. In de periode namelijk waarvan we inmiddels weten dat het de meest kwetsbare periode is voor het bepalen van de gezondheid voor het hele verdere leven van het kind.

De in Australië woonachtige Jan Roberts vraagt al jarenlang aandacht voor het enorme belang van bewustwording op het vlak van zwangerschap, geboorte en zuigelingenzorg in relatie tot gezondheid vanuit de terechte overtuiging dat daar de basis ligt voor een gezondere generatie.

“BABIES CAN SURVIVE ONLY IF HUMAN BEINGS TAKE CARE OF THEM”

Michel Odent


door 2 reacties

De vaccinatie marketing

De vaccinatie marketingmachine van de overheid draait weer op volle toeren. Allerlei suggesties voor het invoeren van pressiemiddelen om dissidente ouders desnoods m.b.v. wettelijke maatregelen te dwingen om hun bezwaren terzijde te schuiven, rollen over het politieke toneel. Het is niet moeilijk om hierin allerlei emoties te ontwaren. Heilige verontwaardiging over de hartloosheid van deze lieden waarmee ze hun kwetsbare kinderen blootstellen aan ongeoorloofde risico’s maken dat de alom geprezen vrijheid ineens niet meer geldig is voor deze groep kritisch denkende Nederlanders.

Er staan grote belangen op het spel en daarom alleen al is het de moeite waard om het proces eens aan een nadere analyse te onderwerpen.

Voor een goed begrip van het proces is het van belang om een aantal basale psychologische inzichten uit de kast te halen.

Voor de eerste wil ik verwijzen naar het lezenswaardige boek “Ons feilbare denken” van de erudiete wetenschapper en Nobelprijswinnaar Daniël Khaneman. Op http://www.bol.com wordt deze wetenschapper als volgt geïntroduceerd: “Daniel Kahneman is emeritus hoogleraar psychologie aan Princeton University en hoogleraar Public Affairs aan de Woodrow Wilson School of Public and International Affairs. Hij is de schrijver van het bekende ‘Thinking Fast and Slow’ (Ons feilbare denken). Daniel Kahneman is de grondlegger van de gedragseconomie en de geluksstudies. Hij maakte korte metten met het idee van de rationeel calculerende mens die in zijn eigen voordeel handelt. Daarvoor in de plaats introduceerde hij de feilbare menselijke psyche in de economie, gekenmerkt door gebrekkig oordeelsvermogen in onzekere omstandigheden (onderstreping van mij).”

Hij beschrijft in dit voortreffelijke boek o.a. het bestaan van twee beslissystemen waar de menselijke psychie gebruik van maakt. Systeem 1 en Systeem 2 genoemd. Systeem 1, en ik vat het even samen in eigen bewoordingen, staat voor het meer emotioneel gestuurde beslissysteem. Het is snel, niet na te rekenen en foutgevoelig. Systeem 2 is het meer rationeel gestuurde beslissysteem, het is langzaam, wél na te rekenen en veel minder foutgevoelig.

Kahneman beschrijft de interactie tussen beide beslissystemen op pag. 111 als volgt:

“Zelfkritiek is een van de functies van Systeem 2. In de context van attitude gedraagt Systeem 2 zich echter meer als verdediger van de emoties van Systeem 1 dan als criticus van die emoties – eerder als goedprater dan als politieagent. In de zoektocht naar informatie en argumenten is Systeem 2 vooral gebonden aan informatie die consistent is met heersende opvattingen en is het weinig geïnteresseerd in het in twijfel trekken van het een en ander. Een actief, op samenhang gericht Systeem 1 draagt oplossingen aan bij een gedwee Systeem 2.”

De voor de hand liggende en prangende vraag bij de onderhavige discussie is, gelet op het voorgaande, of de overheid gebruik maakt van informatie die vooral een appèl doet op Systeem 1 of meer op Systeem 2.

Stellig is het eerste het geval. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een ander krachtig psychologisch beginsel dat gedetailleerd onder woorden is gebracht door Dan Gardner in het al even indrukwekkende en onthullende boek “Risk – The Science of Politics and Fear”, het tweede boek dat ik wilde noemen. Het boek zou verplichte literatuur moeten zijn voor iedere politicus in Nederland, maar dat terzijde. Dan Gardner legt in zijn boek de onlosmakelijke relatie tussen het begrip ‘risico’ en de emotie ‘angst’ en het mond uit in de vraag: ‘why are the safest people in history living in a culture of fear? (waarom leven de veiligste mensen in de geschiedenis in een cultuur van angst?).

Gardner illustreert treffend hoe de term “risico” methodisch gebezigd wordt o.a. in de politiek, om daarmee een appèl te doen op beslissysteem 1. De term risico is onlosmakelijk verbonden aan de discussie over vaccinaties. En niet voor niets. Niet toevallig dat er in de informatiestroom van de overheid een schrijnend gebrek aan traceerbare feiten is. De illusie dat in een democratische samenleving de overheid louter het belang van de onderdanen voor ogen heeft, is voor de meeste mensen krachtig genoeg om achter een opmerking ‘het is bewezen dat’ de aanwezigheid van een omvangrijk arsenaal wetenschappelijke consensus schuil gaat, als vanzelfsprekend te veronderstellen. Wilt u een illustratie hiervan?

In februari van dit jaar riep de bekende Nederlandse viroloog Ab Osterhaus scholen op om hun docenten gratis (dat woord betekent hier ‘op kosten van de belastingbetaler’) een griepprik te geven. ‘Als leraren ingeënt waren, zou het griepverzuim fors lager liggen, weet Osterhaus’ las ik ergens in een persbericht. En “Klaslokalen zijn infectiehaarden. De griepprik werkt, dat is aangetoond”, zo luidde het citaat van Osterhaus. En dat laatste klopt niet, sterker nog, het is een aperte onjuistheid die o.a. door het prestigieuze wetenschappelijk genoodschap ‘The Cochrane Collaboration’ ook expliciet is aangetoond. Die bewijslast is er namelijk niet, nog steeds niet! Toch komt ieder jaar de schaamteloze mediacampagne rond de seizoensgriepprik weer moeiteloos op gang, niet gehinderd door kennis omtrent het ontbreken van bewijs van effecitiviteit en krachtig gesteund door de psychologische koppeling tussen het veelvuldig gebruik van de term ‘risico’ en de reflexmatige reactie van beslissysteem 1.

Garnder illustreert in zijn boek in het begin op onthutsende wijze hoezeer mensen gedreven door angst massaal bepaalde risico’s proberen te vermijden en daarbij onwetend veel grotere risico’s lopen.

Enkele jaren geleden sprak ik een voormalig huisarts uit een dorp waar relatief veel gezinnen woonden waarvan de kinderen om principiële redenen niet gevaccineerd waren. Het was deze arts opgevallen dat hij die kinderen zelden in de praktijk zag voor veel voorkomende problemen als chronische KNO-klachten, zwakke weerstand, huidklachten e.d. in vergelijking met kinderen die wel gevaccineerd waren. Een interessante observatie die nader onderzoek verdient. Die studie is namelijk betrekkelijk eenvoudig, met overheidsgeld, en uitgevoerd door een écht onpartijdig wetenschappelijk instituut, uit te voeren. De populaties zijn namelijk voorhanden en de gegevens betreffender artsenbezoek, medicijnengebruik, ggz diagnoses als AD(H)D, PDD-NOS e.d. ook. Het is een kwestie van retrospectief epidemiologisch onderzoek.

Kijk dan hebben we tenminste een onderzoek waar we met Systeem 2 mee aan de bak kunnen. Ik ben bang dat het onderzoek er niet komt. Er zijn grote belangen die liever bij Systeem 1 en begrippen als ‘risico’ blijven hangen, omdat dit systeem snel is én foutgevoelig. Ook in de democratische samenleving kunnen ál te mondige onderdanen knap lastig zijn.

Daar komt nog bij dat het postmoderne denkklimaat gekenmerkt wordt door een overaccentuering van het gevoel en daarmee wordt de illusie van superioriteit van Systeem 1 tot religieuze proporties opgeblazen. In dat licht is het zondermeer hoopgevend dat er kennelijk een groeiende groep weldenkende mensen is die niet klakkeloos het vaccinatieadvies van het RIVM volgt.

Voor mensen die wél een keuze willen maken op basis van Systeem 2 verwijs ik o.a. graag naar het lovenswaardige werk van de Stichting ‘Vaccinvrij‘.

 


door Een reactie plaatsen

Laat u niet misleiden!

Al vaker schreef ik op deze blog over de dubieuze marketing strategieën en het twijfelachtige nut van veel vaccinaties.

Voor wie zelf kritisch wil blijven nadenken en dan weloverwogen keuzes wil maken, adviseer ik de website van de Stichting Vaccinvrij!