Het is geen nieuws dat de meeste, zo niet alle, reguliere geneesmiddelen bijwerkingen hebben. Het is de bedoeling dat deze ook vermeld staan in de bijsluiter.

De oorzaak van bijwerkingen is gelegen in het gegeven dat reguliere medicijnen als regel onnatuurlijke, chemische en dus lichaamsvreemde stoffen betreffen die bepaalde effecten afdwingen. Alleen zó kan de farmaceut claimen dat er een patent-waardige ontdekking is gedaan en kunnen de verdiensten voor een bepaalde periode afgeschermd worden van concurrenten. Iets wat in de natuur al voorhanden is kun je namelijk niet patenteren.

Een voorbeeld: een te hoge calcium concentratie ín de cellen kan o.a. leiden tot hoge bloeddruk. Dús ontwikkelen farmaceuten zgn. calcium-channel-blockers. Chemische verbindingen die de kanaaltjes in de celwand, waarlangs het calciumtransport van buiten de cel naar binnen plaats vindt, blokkeren. Dat dit calcium transport in belangrijke mate veroorzaakt wordt door een te lage concentratie magnesium ín de cel en dat dús het optimaliseren van de magnesiumconcentratie in de cel een veel goedkoper,  logischer en natuurlijke oplossing is, wordt dan vanuit financieel oogpunt oninteressant.

Tegelijk kunnen bijwerkingen belangrijke informatie inhouden. Laten we als voorbeeld een veel gebruikte maagzuurremmer gebruiken (behorende tot de groep van de zogenaamde “protonpompremmers”. Ter informatie: maagzuurremmers zijn de meest verkochte groep geneesmiddelen ter wereld. Daaruit kunnen we afleiden dat ze heel erg veel worden voorgeschreven en dat er vreselijk veel geld in die markt omgaat, maar dat terzijde.

Er is een groep mensen die deze maagzuurremmer gebruiken en vervolgens last van slapeloosheid krijgen. Alleen dat gegeven al illustreert dat het chemische stofje behalve een effect op de productie van maagzuur (remmen van de protonpomp) nog meer kan doen op heel andere niveaus in het lichaam. Slapeloosheid doet vermoeden dat er een bepaald effect in de hersenen optreedt. De vermelde bijwerking dat het middel bij de man borstvorming en impotentie kan veroorzaken geeft aan dat er ook interacties zijn met de geslachtshormonen, enz.

Waar het gebruik tijdens de zwangerschap betreft vermeldt de website Drugs.com dat dit  door ‘sommige experts’ als veilig moet worden beschouwd, want “Risk Summary: Epidemiologic studies have demonstrated that major malformative risks with use in pregnant patients are unlikely.” Ja u leest het goed, omdat het erg onwaarschijnlijk is dat het middel bij de ongeboren vrucht misvormingen geeft, wordt het als veilig gezien. De onderstaande korte casus illustreert evenwel dat het effect op het functioneren van de pasgeboren baby evenwel groot kan zijn.

Casus: baby (meisje) vanaf geboorte onvermogen om zich te ontspannen, veel krampen, slecht slapen, veel overstrekken, veel huilen en ontroostbaar. 

Moeder gebruikt al 8 jaar de hiervoor bedoelde maagzuurremmer en ook tijdens de zwangerschap (een speciale versie die veilig zou zijn tijdens de zwangerschap). Alles wijst erop, en het behandelresultaat bewijst het ondubbelzinnig, dat deze klachten het gevolg zijn van een verstoring bij de baby die ontstaan is door het gebruik van de maagzuurremmer van de moeder tijdens de zwangerschap.

Prof. György Csaba heeft met zijn onderzoeksgroep uitvoerig onderzocht en beschreven hoezeer lichaamsvreemde stoffen in de vroege fase van een mensenleven voor levenslange verstoringen kunnen zorgen.

Er is een goedkope, eenvoudige en bijzonder effectieve manier van behandelen om deze gevolgen alsnog te herstellen (voor informatie: wim@ccgforum.com), ik noem het ‘resetten’. De ouders beschrijven het effect als een metamorfose.

“Veilig voor gebruik tijdens de zwangerschap” heeft maar een zeer beperkte betekenis en sluit zeker niet uit dat de baby ter wereld komt met een ontregeling van diverse functies waarvan nog maar de vraag is of die ontregeling zich spontaan ooit gaat herstellen. Het baanbrekende werk van Csaba c.s. geeft weinig redenen om hier optimistisch over te zijn.