Deze constatering hoeft nauwelijks verbazing te wekken. Er zijn ten minste drie belangrijke redenen voor aan te wijzen.

1. Lifestyle advies vertoont als regel veel te weinig maatwerk. Pas wanneer er op individueel niveau gekeken wordt naar de relatie lifestyle (inclusief werk-gerelateerde stress) en stressrespons kan gericht geadviseerd worden. Veelal blijft dit hangen in algemeenheden als ‘meer ontspannen’, ‘meer bewegen’, etc.

2. In de meeste gevallen wordt de fysiologische kant van burn-out vergeten. Wanneer iemand door een (langdurig) te hoge stressdruk burn-out raakt is er altijd sprake van een serieuze ontregeling van het fysiologische systeem dat verantwoordelijk is voor stressrespons. Dit systeem wordt niet simpel en al helemaal niet automatisch gereset wanneer de omstandigheden worden aangepast of wanneer iemand meer inzicht krijgt in de gedragsmatige oorzaken van de burn-out. Mijn stelling en ervaring is dat bij de behandeling van burn-out áltijd ook de fysiologische component aangepakt dient te worden.

3. Veel bedrijven hebben een bedrijfscultuur die geen of te weinig rekening houdt met de noodzaak van voldoende herstelmomenten. Dat betekent in bepaalde gevallen dat het werkklimaat feitelijk ziekmakend is. De bedrijven die dit betreft zullen bereid moeten zijn kritisch te reflecteren op de arbeidssfeer en werkdruk en op basis van maatwerk in advies aanpassingen door te voeren.