Just another WordPress.com weblog

Categorie archief: Zwangerschap


door Een reactie plaatsen

Wat kunnen bijwerkingen u vertellen & wat betekent ‘veilig tijdens de zwangerschap’?

Het is geen nieuws dat de meeste, zo niet alle, reguliere geneesmiddelen bijwerkingen hebben. Het is de bedoeling dat deze ook vermeld staan in de bijsluiter.

De oorzaak van bijwerkingen is gelegen in het gegeven dat reguliere medicijnen als regel onnatuurlijke, chemische en dus lichaamsvreemde stoffen betreffen die bepaalde effecten afdwingen. Alleen zó kan de farmaceut claimen dat er een patent-waardige ontdekking is gedaan en kunnen de verdiensten voor een bepaalde periode afgeschermd worden van concurrenten. Iets wat in de natuur al voorhanden is kun je namelijk niet patenteren.

Een voorbeeld: een te hoge calcium concentratie ín de cellen kan o.a. leiden tot hoge bloeddruk. Dús ontwikkelen farmaceuten zgn. calcium-channel-blockers. Chemische verbindingen die de kanaaltjes in de celwand, waarlangs het calciumtransport van buiten de cel naar binnen plaats vindt, blokkeren. Dat dit calcium transport in belangrijke mate veroorzaakt wordt door een te lage concentratie magnesium ín de cel en dat dús het optimaliseren van de magnesiumconcentratie in de cel een veel goedkoper,  logischer en natuurlijke oplossing is, wordt dan vanuit financieel oogpunt oninteressant.

Tegelijk kunnen bijwerkingen belangrijke informatie inhouden. Laten we als voorbeeld een veel gebruikte maagzuurremmer gebruiken (behorende tot de groep van de zogemaagzuurnaamde “protonpompremmers”. Ter informatie: maagzuurremmers zijn de meest verkochte groep geneesmiddelen ter wereld. Daaruit kunnen we afleiden dat ze heel erg veel worden voorgeschreven en dat er vreselijk veel geld in die markt omgaat, maar dat terzijde.

Er is een groep mensen die deze maagzuurremmer gebruiken en vervolgens last van slapeloosheid krijgen. Alleen dat gegeven al illustreert dat het chemische stofje behalve een effect op de productie van maagzuur (remmen van de protonpomp) nog meer kan doen op heel andere niveaus in het lichaam. Slapeloosheid doet vermoeden dat er een bepaald effect in de hersenen optreedt. De vermelde bijwerking dat het middel bij de man borstvorming en impotentie kan veroorzaken geeft aan dat er ook interacties zijn met de geslachtshormonen, enz.how-sleep-troubles-lower-brain-volume

Waar het gebruik tijdens de zwangerschap betreft vermeldt de website Drugs.com dat dit  door ‘sommige experts’ als veilig moet worden beschouwd, want “Risk Summary: Epidemiologic studies have demonstrated that major malformative risks with use in pregnant patients are unlikely.” Ja u leest het goed, omdat het erg onwaarschijnlijk is dat het middel bij de ongeboren vrucht misvormingen geeft, wordt het als veilig gezien. De onderstaande korte casus illustreert evenwel dat het effect op het functioneren van de pasgeboren baby evenwel groot kan zijn.

Casus: baby (meisje) vanaf geboorte onvermogen om zich te ontspannen, veel krampen, slecht slapen, veel overstrekken, veel huilen en ontroostbaar. 2100715_wide

Moeder gebruikt al 8 jaar de hiervoor bedoelde maagzuurremmer en ook tijdens de zwangerschap (een speciale versie die veilig zou zijn tijdens de zwangerschap). Alles wijst erop, en het behandelresultaat bewijst het ondubbelzinnig, dat deze klachten het gevolg zijn van een verstoring bij de baby die ontstaan is door het gebruik van de maagzuurremmer van de moeder tijdens de zwangerschap.

Prof. György Csaba heeft met zijn onderzoeksgroep uitvoerig onderzocht en beschreven hoezeer lichaamsvreemde stoffen in de vroege fase van een mensenleven voor levenslange verstoringen kunnen zorgen.

Er is een goedkope, eenvoudige en bijzonder effectieve manier van behandelen om deze gevolgen alsnog te herstellen (voor informatie: wim@ccgforum.com), ik noem het ‘resetten’. De ouders beschrijven het effect als een metamorfose.

“Veilig voor gebruik tijdens de zwangerschap” heeft maar een zeer beperkte betekenis en sluit zeker niet uit dat de baby ter wereld komt met een ontregeling van diverse functies waarvan nog maar de vraag is of die ontregeling zich spontaan ooit gaat herstellen. Het baanbrekende werk van Csaba c.s. geeft weinig redenen om hier optimistisch over te zijn.


door 6 reacties

Vragen over de gevolgen van Oxytocine-gebruik 4:

Vraag 5: Mag ik ontstoren tijdens mijn zwangerschap? En tijdens het geven van borstvoeding? De adviezen van homeopaten verschillen op dit vlak.

Onder ‘ontstoren’ wordt verstaan het resetten van de gevoeligheid van de oxytocine receptoren. Erg is geen enkele reden om te denken dat het níet tijdens de zwangerschap zou mogen. Als er indicaties voor zijn zullen moeder én ongeboren baby daar voordeel van hebben. Ook tijdens de periode van de borstvoeding is dat geen enkel probleem.

Vraag 6: Als ik borstvoeding geef (en ik mag ontstoren), moet mijn baby of kind dan apart onstoord worden of gebeurt dat via de borstvoeding?

Zie het antwoord op vraag 5. Er wordt wel beweerd dat de behandeling via de borstvoeding ook op de baby zou werken. Ik acht het niet uitgesloten maar harde bewijzen heb ik er nooit voor gezien. Ik prefereer de directe behandeling waarbij de baby zelf de behandeling ondergaat.

Vraag 7: Ik gebruik syntocinon in een neusspray voor het opwekken van een toeschietreflex. Heb ik daar dan ook last van, of extra last van in combinatie met weeënopwekkers? Zou het schelen als ik daarmee stop? Krijgt mijn kindje ook iets van die syntocinonneusspray binnen?

Het gebruik van synthetisch oxytocine raad ik in principe in alle gevallen af, tenzij er sprake is van een noodsituatie (dit ter beoordeling aan de gynaecoloog). Het gebruik van oxytocine neusspray om de toeschietreflex te reguleren valt daar zeker ook onder. In de eerste plaats voor de baby. De gevoeligheid voor verlies van gevoeligheid van de receptoren is bij hen extreem in vergelijking met de moeder. De combinatie oxytocine om de weeën op te wekken gevolgd door het gebruik van de oxytocine neusspray acht ik derhalve buitengewoon ongewenst.

Vraag 8: Maakt het uit of je veel of weinig weeënopwekkers hebt gekregen tijdens je bevalling? Of zijn de effecten bij beide nagenoeg hetzelfde?

Die vraag is moeilijk te behandelen omdat daar geen systematisch onderzoek naar is. Een basaal gegeven is dat de gegeven dosering per definitie hoger is dan wat er van nature in het lichaam van de vrouw plaats vindt en, niet in de laatste plaats, dat de natuurlijke afgifte van oxytocine bij de vrouw rond de bevalling pulserend van karakter is. Oxytocine toediening per infuus is dat allesbehalve en daarin zit ook een belangrijk tegennatuurlijk element. Ik heb heftige verstoringen gezien naar toediening van slechts een kortstondige toediening van weeënopwekkers. Ontegenzeggelijk speelt ook de gevoeligheid van de baby een rol. Het ene kind zal bij een bepaalde dosering sterker ontregelt raken dan het andere kind.

Vraag 9: Als ik last heb van de weeënopwekkers, heeft mijn kind dat per definitie dan ook? 

Ik denk dat je er van moet uitgaan dat ieder kind dat met de hulp van synthetisch oxytocine geboren wordt in meer of mindere mate daar een verstoring aan overhoud, ongeacht de hinder die de moeder van de weeënopwekkers heeft gehad.

Vraag 10: Ik herken me hier helemaal niet in, ik lijk me beter te voelen na deze bevalling mét weeënopwekkers dan na de drie vorige bevallingen zonder. Moet ik het dan toch laten ontstoren?

Zie het antwoord op vraag 9. Wat u beschrijft is zondermeer een interessante observatie die ongetwijfeld iets zegt over de toestand van uw eigen lichaamsfysiologie, maar dat staat los van de invloed die de weeënopwekkers op de baby zullen hebben gehad. Met opnieuw de kanttekening dat die invloed ook mee afhankelijk is van de gevoeligheid van het kind.

-wordt vervolgd-


door Een reactie plaatsen

Vragen over de gevolgen van Oxytocine-gebruik

Via Laura Blommers van de blog Milkproof.nl kreeg ik een serie vragen doorgespeeld van vrouwen over de gevolgen van Oxytocine gebruik rond de zwangerschap (weeënopwekkers) of borstvoeding.

De komende tijd zal ik die vragen stuk voor stuk beantwoorden in deze blog. Morgen kunt u de eerste vragen en reacties lezen.

Mvg. Wim


door 2 reacties

Verminderde receptor gevoeligheid is bron van problemen.

Op veler verzoek nog even een samenvattend verhaal inzake de problemen als gevolg van verminderde receptor gevoeligheid.

Prof. (em) György Csaba heeft met zijn onderzoeksgroep in de achterliggende decennia overtuigend en gedetailleerd aangetoond dat er allerlei factoren zijn die leiden tot een verminderde gevoeligheid van hormoon- en neurotransmitter receptoren. En dat dit probleem zich niet automatisch herstelt.

De periode tijdens de zwangerschap en in de eerste maanden (tot een jaar) na de geboorte is een mens bijzonder gevoelig voor deze receptor modulatie. Dat wil concreet zeggen dat allerlei factoren tijdens die periode een veel grotere kans geven op blijvend verminderde gevoeligheid van bepaalde receptoren. Dat wil zeggen dat er, gezien de enorme toename van verstorende factoren in de afgelopen 20 jaar een toenemend aantal baby’s geboren worden met een verstoorde functie van bepaalde hormonen en/of neurotransmitters vanaf dag 1 van hun leven. Dit kan gebeuren door bijzondere factoren tijdens de zwangerschap of bevalling, denk aan sterke stress voor de moeder, gebruik van medicamenten, roken, weeënopwekkers (Oxytocine), etc. Maar Csaba heeft ook de term ‘Metabolic Imprinting’ en ‘Transgenerational Imprinting’ geïntroduceerd. Dit betekent dat een verstoring van de regelsystemen bij de ouders (moeder m.n.) een gelijksoortige verstoring kan veroorzaken bij het ongeboren kind, die NIET genetisch is. Doordat dit patroon in de generaties kan worden doorgegeven kan makkelijk gedacht worden dat er sprake is van een genetische (en dus onvermijdelijke) factor, maar dat is in die gevallen niet waar.

Inzake Oxytocine, ook wel het knuffelhormoon genoemd, heb ik inmiddels de ervaring dat een verstoring van de gevoeligheid van de Oxytocine receptoren niet alleen wordt veroorzaakt door toediening van synthetisch Oxytocine rond de bevalling of tijdens de periode van de borstvoeding. Ook gebrek aan liefde, geborgenheid en veiligheid in de vroege baby-periode kan een soortgelijk beeld oproepen. Het toedienen van synthetisch Oxytiocine (bv. in de vorm van een neusspray) om klachten te verminderen, zoals sommigen voorstaan is m.i. een volstrekt ongewenste gang van zaken omdat het de receptorgevoeligheid eerder verder zal doen afnemen, waardoor er een impliciete afhankelijkheid voor deze kunstmatige prikkel ontstaat. Goed voor de producent maar niet goed voor de cliënt/patiënt.

Een categorie verstorende factoren die zeer wijdverbreid zijn en veelal vergeten wordt zijn de plastic weekmakers. Vooral Bisphenol A  vormt een grote bedreiging voor de functie van de oestrogeen receptoren. Vooral bij zwangere vrouwen, zuigelingen en kinderen een erg belangrijke factor. Verbazingwekkend hoeveel mensen de hele dag water lopen te drinken uit plastic flesjes die weekmakers bevatten. Het Duitse lab Medivere diagnostics heeft een praktische bloedtest beschikbaar om de BPA belasting in het bloed vast te stellen.

Ook verstoring van de receptor gevoeligheid van diverse neurotransmitters komt veelvuldig voor. Talloze psychische, psychiatrische aandoeningen en klachten, maar ook leer- en gedragsstoornissen bij kinderen zijn terug te voeren op deze onderliggende problematiek. Het goed nieuws is dat bij een juiste behandeling deze receptoren te resetten zijn. Bijzonder effectief, maar niet simpel. Voorwaarde is dat er een gedetailleerde kennis is rondom het functioneren van het kind c.q. de volwassene en dat er een gedegen kennis is inzake de neurofysiologische achtergrond van de klachten. Alleen gedegen maatwerk kan hier oplossingen bieden.


door Een reactie plaatsen

Neurotransmitters en Gezondheid

De komende tijd zal ik met regelmaat berichten over bijzondere ontwikkelingen in de praktijk. Ontwikkelingen die alles te maken hebben met neurotransmitters, signaalstofjes in het lichaam die zorgen voor overdracht van zenuwimpulsen. Deze ontwikkelingen hebben verstrekkende gevolgen voor de natuurlijke behandeling van alle mogelijk aandoeningen, waaronder ook tal van psychische en psychiatrische stoornissen.

Belangrijk is dat de werking van alle signaalstofjes in het lichaam altijd gebaseerd zijn op de hechting aan stofspecifieke receptoren. Serotonine, een neurotransmitter die voor velen wel bekend is vanwege de relatie met depressieve klachten, werkt alleen als het kan aanhechten aan serotonine-receptoren. Voorwaarde is dan dat deze receptoren een juiste gevoeligheid voor serotonine hebben. Een verminderd serotonine effect kan derhalve te maken hebben met ofwel en verminderde aanmaak van de stof zelf óf een verminderde gevoeligheid van de receptoren of een combinatie van beiden.

Een voor veel mensen algemeen bekend voorbeeld van een verminderde receptor gevoeligheid is Diabetes mellitus type II, ook wel ouderdomssuiker genoemd. Deze mensen produceren als regel voldoende insuline, vaak zelfs te veel, maar de insuline receptoren zijn verminderd gevoelig voor de lichaamseigen insuline waardoor het effect, i.c. de opname van glucose in cellen, verstoord is en er een te hoge concentratie aan bloedglucose ontstaat (=Diabetes).

Al eerder op deze blog schreef ik over de verstrekkend gevolgen die het gebruik van weeënopwekkers bij de bevalling kunnen hebben voor de baby. Hiervoor wordt een synthetische variant van het humane hormoon oxytocine gebruikt.

Volgens het baanbrekende werk van de Hongaarse onderzoeksgroep o.l.v. de inmiddels emeritus hoogleraar prof. György Csaba kan dit leiden tot een levenslange verminderde gevoeligheid van de oxytocine receptoren bij de baby. Concreet betekent dit dat dit kind (en later de volwassene) levenslang minder effect heeft van de eigen oxytocine productie. Met alle dramatische gevolgen van dien.

Lees maar eens het boek van Kerstin Unvas Moberg “De Oxytocine Factor“, dan realiseer je je hoe ingrijpend de consequenties zijn van een verminderd oxytocine effect.

En dit geldt zeker niet alleen voor oxytocine. Hierover in de komende blogs meer. In eerste instantie zal ik in een aantal blogs de belangrijkste neurotransmitters en hun rol binnen het menselijk organisme, summier bespreken.

-wordt vervolgd-


door 126 reacties

Weeën-opwekkers niet zonder gevolgen voor de baby

Het wordt wereldwijd zo langzamerhand zoveel gebruikt dat het inmiddels normaal gevonden wordt: als de bevalling niet lijkt door te zetten worden weeën-opwekkers gebruikt. Het betreft een synthetische vorm van het humane hormoon oxytocine.

Dit hormoon dat al in 1906 door de Britse onderzoeker Sir Henry Dale is ontdekt speelt een centrale rol bij het op gang komen van de bevalling (weeënactiviteit) en de toeschietreflex bij borstvoeding. Behalve voor gebruik bij de bevalling wordt het in de vorm van neusspray door talloze vrouwen gebruikt om de borstvoeding te reguleren, bijvoorbeeld met het oog op het afkolven van de moedermelk. Maar oxytocine is bepaald niet alleen een vrouwenhormoon dat actief is rond de bevalling en in de periode van de borstvoeding. Oxytocine komt bij zowel vrouwen als mannen voor en speelt een rol gedurende het hele leven. En niet zomaar een rol, maar een zeer belangrijke rol. Oxytocine vormt de centrale schakel in het systeem van ‘rust en verbondenheid’. Als volwassenen ervaren we de helende effecten van oxytocine wanneer we genieten van lekker eten, of een massage, of een intiem samenzijn met onze partner. Oxytocine heeft een angstverminderend effect. Het is een stof die vriendelijkheid en zorgzaamheid genereert. Ook stimuleert oxytocine seksueel gedrag. Er zijn sterke aanwijzingen dat oxytocine een positief effect heeft op wat we het ‘sociale geheugen’ noemen. Het heeft effect op de bloeddruk, de lichaamstemperatuur, de spijsvertering, de regulatie van de vochtbalans, groei en genezing van wonden, etc.

Is het wijdverbreide gebruik van synthetisch oxytocine zonder risico’s? Nee, dat is het niet. Bij tal van kinderen waarbij de geboorte met synthetisch oxytocine is opgewekt hebben we een ‘oxytocine blokkade’ kunnen vaststellen. Dit is goed te verhelpen, maar als het niet wordt aangepakt blijft deze blokkade een leven lang ‘storen’. Ook in de medisch/wetenschappelijke wereld worden kritische vragen gesteld bij het gebruik van synthetisch oxytocine, o.a. door Dr. Michel Odent en Dr. Gregory Saba. Deze laatste heeft een bijzondere hypothese over de gevolgen van synthetisch oxytocine gebruik op de baby. Het is bekend dat alle hormonen, en dus ook oxytocine, werken door aan te hechten aan een specifieke receptor, de oxytocine-receptor. Deze receptoren kunnen een verschillende mate van gevoeligheid hebben voor het hormoon. We zien dat bijvoorbeeld nadrukkelijk geïllustreerd bij Diabetes mellitus type II waar de insuline-receptoren een verminderde gevoeligheid hebben voor insuline, waardoor het hormoon z’n functie minder goed kan vervullen.

Volgens Dr. Saba is het eerste contact van de receptoren in de hersenen met het bewuste hormoon bepalend voor de gevoeligheid van de receptoren. Wanneer de receptoren met een overmaat aan oxytocine worden geconfronteerd, zoals het geval is bij een oxytocine-infuus bij de moeder, wordt de gevoeligheid a.h.w. naar beneden toe bijgesteld, ze worden sterk verminderd gevoelig voor oxytocine.  In de latere fase wanneer het lichaam zelf normale concentraties oxytocine gaat produceren kunnen de verminderd gevoelige receptoren dit niet oppikken en blijft dus het oxytocine effect te laag bij een normale oxyticine productie. Als we bedenken hoe belangrijk oxytocine is voor de reeds genoemde processen is dit bepaald een zorgelijke situatie.

Onderzoek heeft uitgewezen dat wanneer autistische mensen een kunstmatige toediening van oxytocine krijgen, ze gemakkelijker sociale contacten aangaan. De wereld is ontegenzeggelijk veel stressvoller geworden, maar het lijkt erop dat we een groot aantal mensen vanaf de geboorte de mogelijkheid hebben ontnomen om adequaat op deze stress te reageren, met alle gevolgen van dien.

Onze observaties geven grond voor het vermoeden dat het mogelijk is om met behulp van een homeopatische bereiding van oxytocine de oxytocine-receptoren te resetten.

Wanneer uw kind geboren is d.m.v. het gebruik van een synthetisch oxytocine en uw kind lijdt aan één of meer van de volgende problemen, dan is het resetten van de oxytocine receptoren een eerste voor de hand liggende stap:

1. AD(H)D

2. PDD-NOS

3. Asperger

4. ASS

5. Dyslexie

6. ODD

7. Anorexia nervosa

Voor meer informatie over de werking van Oxytocine: lees het boek van Dr. Moberg “De oxytocine FACTOR“.


door 3 reacties

De leugen over vaccinaties

In het ND van maandag 14/03 komt uitgebreid Roel Coutinho aan het woord. U kent hem nog wel, de directeur van het Centrum Infectieziektebestrijding wiens vriendelijke stem en vertrouwenwekkende uitstraling de Nederlandse bevolking over de streep moest trekken om zich gewillig over te geven aan de zo bejubelde Mexicaanse griep vaccinatie. Bijna dagelijks was hij te zien op het journaal en in allerlei praatprogramma’s. Tótdat een slimme journalist ontdekte dat deze vriendelijk ogende ‘opa’ directe financiële belangen had in het door hem zelf aangeprezen anti-virale middel Tamiflu. Toen verdween hij om strategische redenen (?) van de buis en werd het stokje overgenomen door andere welwillende lieden die u ervan moesten overtuigen zich vooral vol vertrouwen over te geven aan zorgen van ‘Vadertje Staat’.

Afijn, deze Roel Countinho komt dus aan het woord in een paginagroot interview in het ND. Ontroerend om te lezen dat de man nog steeds voluit gelooft in de veiligheid van vaccins. Hij heeft zelfs, aldus de krant, bij het ouder worden mínder het gevoel dat de mens slecht is. Boeiende stelling die Freudiaans georiënteerde psychologen het nodige voer voor theorieën over zelfrechtvaardiging zal kunnen opleveren. Maar het vervolg is pas echt slim bedacht. Dhr. Coutinho benadrukt hoezeer hij van nature een ‘wantrouwig’ persoon is. U begrijpt de gedachtegang en u volgt die natuurlijk blindelings. Want als zélfs een wantrouwig man als Coutinho vertrouwen heeft in de vaccins die hij met droge ogen adviseerde aan zwangere vrouwen en kleine baby’s, dan kunt u gerust zijn. Dan is iedere twijfel wel weggenomen.

Blijft het voor mij een raadsel wat deze zelfde Roel Coutinho, wetenschapper van beroep, doet met de vernietigende mening van de prestigieuze Cochrane Collaboration in een review studie gepubliceerd in The British Medical Journal oktober 2006 (BMJ 281006) waarin de onderzoekers met verbazing spraken over de kloof tussen enerzijds de overtuiging van beleidsmakers over effectiviteit en veiligheid en anderzijds het gebrek aan wetenschappelijke onderbouwing over de werkzaamheid én de veiligheid van de jaarlijkse griepvaccinatie programma’s.

Hoe komt het toch dat ik precies het tegenovergestelde heb als Coutinho, hoe ouder ik wordt hoe meer ik besef hóe slecht de mens is.


door Een reactie plaatsen

Bedplassen bij kinderen

Een veel voorkomend probleem tegenwoordig is een verstoring in de mineralenhuishouding van ons lichaam. Al bij zeer jonge kinderen is dit eerder regel dan uitzondering. Erg actueel zijn de problemen die samenhangen met het mineraal koper. We spreken wel van het ‘koper onbalans’ probleem. Hierbij is er een tekort aan het sporen-element koper (in een biologisch bruikbare vorm) of een overschot aan koper in een biologisch onbruikbare vorm. Dit laatste vormt een serieuze belasting. Veelal is dit verworven doordat de moeder hier tijdens de zwangerschap al mee te maken had. Koper-onbalans gaat altijd gepaard met een tekort aan het mineraal zink, waardoor deze kinderen ook gemakkelijk weerstandsproblemen, huidklachten, darmklachten en allergieën ontwikkelen.

Kinderen met een koper-onbalans hebben meer en vaker last van bedplassen dan andere kinderen. Koper onbalans kan leiden tot verhoogde nervositeit en problemen met de controle van de blaas. Wanneer de koper-onbalans wordt hersteld verdwijnen de bedplas problemen doorgaans snel.


door 1 reactie

Het kind van de rekening.

In de vorige nieuwsbrief van CCG schreven we al over de introductie van een speciale haaranalyse. Je zou kunnen  zeggen dat deze haaranalyse een persoonlijk en actueel beeld geeft van de toestand van de stofwisseling en het neuro-hormonale systeem als gevolg van chronische stress. Het laat tegelijk zien wat een spontaan herstel in de weg staat, zelfs al zou alleen de stress-druk sterk afnemen. In de afgelopen periode is er een groeiend aantal analyses gemaakt van kinderen die bij CCG komen vanwege leer- en/of gedragsproblemen. Het is opmerkelijk om te zien dat 100% van de tot nog toe onderzochte kinderen met een diagnose binnen het spectrum AD(H)D / PDD-NOS / Asperger / Autisme zich in de ‘uitputtingsfase’ bevinden. Al deze kinderen blijken dus een fysiologische burnout te hebben. Een schokkende constatering. Dit betekent dat deze kinderen zelfs t.a.v. de normale dagelijkse dingen aan het ‘overleven’ zijn, figuurlijk continu op hun tenen lopen om het hoofd boven water te kunnen houden. Laat staan wat er gebeurd als er bijzondere dingen gebeuren. Geen wonder dat deze kinderen problemen hebben met hun gedrag. De jongste in deze onderzochte groep is 4 jaar.

Hoe komt een kind van 4 jaar, dat ook nog eens opgroeit in een liefdevol en harmonisch gezin, in een welvarend land, op zo’n jonge leeftijd al opgebrand is?

Dat zegt iets over de omvang van de totale stress-druk waarmee onze kinderen, soms al voor de geboorte, mee worden geconfronteerd. Stress die samenhangt met allerlei voortbrengselen van de ‘vooruitgang’. Gebruik van medicijnen van de moeder tijdens de zwangerschap of roken en/of alcoholgebruik, vaccinaties tijdens de zwangerschap (Mexicaanse griep) of de standaard kindervaccinaties (NB vanaf 2 maanden oud), vroegtijdig contact met extreme hoeveelheden onnatuurlijke stoffen in voeding (voedingsadditieven, ziekmakende hoeveelheden witte suiker, geraffineerde producten, koolhydraat overconsumptie, frisdranken, etc.) en gebruiksartikelen (Plastic-weekmakers in zuigflessen, en PET-flessen), de enorme toename van synthetische stoffen in het leefmilieu, milieuvervuiling, etc.

En zo wordt het kind letterlijk ‘het kind van de rekening’ van de vooruitgang. Het is maar wat je ‘vooruitgang’ noemt.

Er is nog hoop voor de jonge generatie omdat in de meeste gevallen de schade nog te herstellen is. Het alleen maar uitdelen van passende etiketten, het toekennen van ‘rugzakjes’, het opleiden van gespecialiseerde onderwijskrachten en opvoeders, zónder dat er op oorzakelijk niveau wordt ingegrepen is een verspilling van energie en kosten en is goed beschouwd niet in het belang van het kind.


door 7 reacties

Koper/Zink balans 1

Er zijn factoren in onze moderne tijd die een immense invloed hebben op de volksgezondheid en desondanks door veel artsen en therapeuten over het hoofd worden gezien. Eén van die factoren is de koper/zink balans. Klachten als hoofdpijn, vermoeidheid, slapeloosheid, depressies, obsessief compulsieve stoornissen, huiduitslag, leer en/of gedragsstoornissen, premenstruele klachten, uitblijvende bevalling (zwangerschap), ongewenste kinderloosheid, hoge bloeddruk, spierkrampen, slechte weerstand, premenstrueel syndroom etc. kunnen samenhangen met c.q. veroorzaakt worden door een verstoring van de koper/zink balans.

Koper en zink zijn zogenaamde antagonisten, dat wil zeggen dat een tekort aan zink automatisch het risico inhoud van een teveel aan het element koper in ons lichaam. Je zou kunnen zeggen dat beide mineralen in het lichaam elkaar in balans moeten houden. Verstoring van deze balans is een extreem veel voorkomende onbalans bij de mens, en zoals gezegd, het wordt veelal gemist. Gedeeltelijk komt dit uit onwetendheid en voor een ander deel doordat het probleem lastig te detecteren is.

Koper is een essentieel spore-element in het menselijk lichaam en het is van vitaal belang voor zowel lichamelijke als psychische gezondheid. Er ontstaan echter problemen wanneer er teveel koper in de weefsels in het lichaam blijft, we noemen dat koperstapeling. Zinktekort speelt hierbij o.a. een belangrijke rol. Een tekort aan het mineraal zink is een zeer wijdverbreid probleem. Hier zijn allerlei redenen voor aan te geven als medicijngebruik (bv. de anticonceptiepil), gebruik van geraffineerde suikers (volgens het CBS in Nederland gemiddeld 70 kg/hoofd v.d. bevolking/jaar), verminderde inname met de voeding etc.

De komende periode zal ik in een reeks van blogs dit thema bespreken.