De kop van deze blog slaat niet om een mogelijk naderende strenge winter maar is een vervolg op de reeks: “Effectief en duurzaam afvallen” (VII).
De teller van het gewichtsverlies staat namelijk momentel op -18, nog 4 te gaan. En wederom, moeiteloos! Sterker nog, op de niet-vasten dagen heb ik me echt niet ‘ingehouden’ tijdens de decembermaand.
Er zijn een aantal mogelijke ‘blokkades” waarom de methode misschien niet bij iedereen zo succesvol is. De belangrijkste daarvan wil ik in de komende blogs behandelen.
Exorfinen belasting
Te trage schildklier stofwisseling (let op: dat is niet synoniem met schildklier-functie: zie elders op deze weblog).
Op 4 mei jl. schreef ik en Column over “Overdaad”. De tekst van deze column is ook op deze blog terug te vinden.
De ‘alomtegenwoordigheid’ van voedsel, of datgene wat er voor door gaat, is een groot gezondheidsprobleem in de westerse wereld.
En veel van die voeding is een wanproduct van de voedingsindustrie en één ding is zeker, die industrie heeft niet het welzijn van de eindgebruikers op het oog. Er is veel te verbeteren aan de keuzes die we maken als het gaat om voeding. Maar zelfs als we daar in meer of mindere mate bewust mee om gaan houdt het niet automatisch in dat we de overtollige kilogrammen kwijt raken.
De Engelse arts en programmamaker bij de BBC Michael Mosley heeft een monumentaal werk verricht tijdens zijn voorbereidingen voor een documentaire met de titel “Eat, Fast en Live longer” (Eet, vast & leef langer). Zijn aansprekend uitgangspunt was: eten moet wel een plezierige bezigheid blijven.
Er zijn twee elementen uit de methode van Michael Mosley die ik wil aanstippen in deze serie blogs.
Het belang van een gezond (d.w.z. vooral niet te hoge) concentratie IGF-1 in het lichaam.
Het belang van ‘intermitterend vasten’ of anders gezegd beperkte voedselinname op basis van een interval.
Tenslotte zal ik dan de persoonlijke ervaringen met de methode 2.5 Fasting Diet (2.5 Vasten Dieet) beschrijven en de oplossing die ik heb voor een lastig praktisch aspect van de overigens geniale methode.
We kennen allemaal de uitdrukking ‘overdaad schaadt’. Tal van uitspraken en gezegden geven uiting aan het besef dat onze voorouders kennelijk hadden over het belang van matigheid. De diepe waarheid van bovenstaand gezegde wordt op schrijnende wijze geïllustreerd als het gaat om voeding. Er zijn delen van de wereld, zoals waar wij leven, waar er een absolute overdaad is aan voedsel. Andere delen hebben grote tekorten. Ter illustratie: bijna 15% van de bevolking in ontwikkelingslanden lijdt aan ondervoeding, we hebben het dan over ca. 850 miljoen mensen. Ondervoeding draagt jaarlijks bij aan de sterfte van vijf miljoen kinderen onder de vijf jaar oud in ontwikkelingslanden.
Dat wij in een land wonen waar overdaad heerst als het om voeding gaat, blijkt uit de volgende gegevens van de Rijksoverheid: ‘Nederlandse consumenten gooien ieder jaar voor zo’n 2,5 miljard euro aan voedsel weg. Dat is ruim 150 euro per persoon, ofwel zo’n 50 kilo. Producenten, tussenhandel, horeca en supermarkten verspillen nog eens zo’n 2,5 miljard euro aan voedsel’. Een schrijnend contrast met de voorgaande cijfers.
Dat overdaad schaadt zien we onder andere in de term ‘beschavingsziekten’. Ziekten als hart- en vaatziekten, diabetes, kanker etc. worden als een ongewenst bijproduct van onze welvaart beschouwd. We leven op een deel van de aardbol waar voor de meeste mensen voedsel vrijwel alom vertegenwoordigd is. Naast de kwaliteit van veel voedsel, of wat er voor doorgaat, is het vooral die beschikbaarheid die zo’n groot probleem is. In de oudheid moesten mensen hard werken voor hun dagelijks eten en niet zelden waren er dagen dat ze niets hadden. Zo anders is dat in onze moderne tijd. We consumeren ons letterlijk kapot. Een van de gevolgen daarvan is een continue stijging van een bepaald stofje in het menselijk lichaam dat wordt aangeduid met de afkorting IGF-1. Het betreft een zogenaamd groeihormoon dat verwant is aan insuline.
In Zuid-Amerika leeft een populatie van ongeveer 350 mensen die een genetische aandoening hebben, het Laron syndroom. Hierdoor zijn deze mensen ongevoelig voor het groeihormoon IGF-1. Ze blijven daardoor erg klein. Maar er is meer, deze mensen hebben géén last van beschavingsziekten. En niet omdat ze zo gezond leven, maar omdat ze geen last hebben van hoge IGF-1 waarden. Onderzoek bij muizen bevestigt dit. Muizen die door middel van genetische manipulatie ook ongevoelig waren voor IGF-1, bleven veel kleiner dan hun soortgenoten die wel gevoelig waren, maar ze leefden ongelofelijk veel langer dan hun neven en nichten, wel twee keer zo lang.
De Engelse arts en BBC programmamaker Michael Mosley heeft in samenwerking met wetenschappers in de VS ontdekt dat periodiek (twee dagen per week) nadrukkelijk minder eten enorm positieve invloed heeft op onze gezondheid. Het zogenaamde Vasten Dieet houdt in dat er op die dagen slechts 25% van de normale hoeveelheid aan kilocalorieën genuttigd wordt. Voor mannen: 600 kCal en voor vrouwen: 500 kCal. De IGF-1 productie daalt daardoor opvallend. Men verliest overtollige kilogrammen en het beschermt tegen beschavingsziekten. En het is ook nog eens goed voor de portemonnee.
(Eerder gepubliceerd in”Blik op Zeewolde”, mei 2015).
ccgforum.com 