Just another WordPress.com weblog


1 reactie

Het kind van de rekening.

In de vorige nieuwsbrief van CCG schreven we al over de introductie van een speciale haaranalyse. Je zou kunnen  zeggen dat deze haaranalyse een persoonlijk en actueel beeld geeft van de toestand van de stofwisseling en het neuro-hormonale systeem als gevolg van chronische stress. Het laat tegelijk zien wat een spontaan herstel in de weg staat, zelfs al zou alleen de stress-druk sterk afnemen. In de afgelopen periode is er een groeiend aantal analyses gemaakt van kinderen die bij CCG komen vanwege leer- en/of gedragsproblemen. Het is opmerkelijk om te zien dat 100% van de tot nog toe onderzochte kinderen met een diagnose binnen het spectrum AD(H)D / PDD-NOS / Asperger / Autisme zich in de ‘uitputtingsfase’ bevinden. Al deze kinderen blijken dus een fysiologische burnout te hebben. Een schokkende constatering. Dit betekent dat deze kinderen zelfs t.a.v. de normale dagelijkse dingen aan het ‘overleven’ zijn, figuurlijk continu op hun tenen lopen om het hoofd boven water te kunnen houden. Laat staan wat er gebeurd als er bijzondere dingen gebeuren. Geen wonder dat deze kinderen problemen hebben met hun gedrag. De jongste in deze onderzochte groep is 4 jaar.

Hoe komt een kind van 4 jaar, dat ook nog eens opgroeit in een liefdevol en harmonisch gezin, in een welvarend land, op zo’n jonge leeftijd al opgebrand is?

Dat zegt iets over de omvang van de totale stress-druk waarmee onze kinderen, soms al voor de geboorte, mee worden geconfronteerd. Stress die samenhangt met allerlei voortbrengselen van de ‘vooruitgang’. Gebruik van medicijnen van de moeder tijdens de zwangerschap of roken en/of alcoholgebruik, vaccinaties tijdens de zwangerschap (Mexicaanse griep) of de standaard kindervaccinaties (NB vanaf 2 maanden oud), vroegtijdig contact met extreme hoeveelheden onnatuurlijke stoffen in voeding (voedingsadditieven, ziekmakende hoeveelheden witte suiker, geraffineerde producten, koolhydraat overconsumptie, frisdranken, etc.) en gebruiksartikelen (Plastic-weekmakers in zuigflessen, en PET-flessen), de enorme toename van synthetische stoffen in het leefmilieu, milieuvervuiling, etc.

En zo wordt het kind letterlijk ‘het kind van de rekening’ van de vooruitgang. Het is maar wat je ‘vooruitgang’ noemt.

Er is nog hoop voor de jonge generatie omdat in de meeste gevallen de schade nog te herstellen is. Het alleen maar uitdelen van passende etiketten, het toekennen van ‘rugzakjes’, het opleiden van gespecialiseerde onderwijskrachten en opvoeders, zónder dat er op oorzakelijk niveau wordt ingegrepen is een verspilling van energie en kosten en is goed beschouwd niet in het belang van het kind.


3 reacties

Zoetstoffen en kinderen

Volgens de Nederlandse VWA (Voedings en Waren Autoriteit) krijgen Nederlandse kinderen niet teveel zoetstoffen binnen. Interessante stelling. Heeft de VWA dat onderzocht en hoe hebben ze dat onderzocht? Of is ook hier weer sprake van het veelvuldig vertoonde ‘bevestigen van het eigen gelijk’. De argumentatie is dat de aanbevolen dagelijkse normen (AD) niet worden overschreden. Een bekend trucje.

Er is allesbehalve reden voor geruststellende woorden over het gebruik van kunstmatige zoetstoffen in onze Westerse cultuur. Integendeel. Het veelvuldig gebruikte Aspartaam behoort net zoals het MSG (=E 621) tot de neurologische excitotoxines. Stofjes die bewezen schadelijk zijn voor de hersenen. De Nederlandstalige website www.smaakversterkers.eu geeft een goed overzicht van de enorme bezwaren van het gebruik van deze excitotoxines. Het boek “Excitotoxins – the taste that kills” [Excitotoxines – de smaak die dood] van de Amerikaanse neuroloog Dr. R.L. Blaylock is een schokkend relaas van de enorm schadelijke effecten van deze kunstmatige toevoegingen in de voeding. Ex-ci-to-toxins = zijn toevoegingen aan de voeding en aan dranken die letterlijk neuronen (=hersencellen) stimuleren totdat ze dood gaan, en zo veroorzaken ze hersenbeschadiging in verschillende graden van ernst. Doordat deze effecten geleidelijk aan optreden kunnen ze eenvoudig worden ontkend en genegeerd. Het is een teken aan de wand dat een overheidsinstelling als het VWA de overtuigende wetenschappelijke informatie die Blaylock aandraagt, negeert.

In de praktijk komen we in toenemende mate patienten, waaronder veel kinderen, tegen die o.a. ziek geworden zijn door het gebruik van dit soort toevoegingen aan de voeding. Ook de enorme toename aan AD(H)D, PDD-NOS, Autisme etc. is voor een deel aan deze stoffen te wijten.