Just another WordPress.com weblog

Categorie archief: Rijksvaccinatie programma


door 1 reactie

Ode aan Odent & de vaccinatie-discussie

Er is een buitengewoon belangrijk gegeven dat in de hele discussie over vaccinaties voortdurend buiten beeld blijft. Een wetenschappelijke ontwikkeling die in de hele discussie niet vergeten mág worden.

Hiervoor ga ik eerst terug naar een dun maar zeer belangwekkend boekje dat ik jaren geleden heb aangeschaft naar aanleiding van mijn speurtocht naar de gevolgen van het gebruik van synthetisch oxytocine als weeënopwekker. Het betreft het boekje “Childbirth in the age of plastics” van de in Londen woonachtige Franse arts Michel Odent, specialist op het gebied van verloskunde en een arts die z’n sporen ruimschoots verdiend heeft in het vakgebied. Er is veel informatie (https://www.facebook.com/michelodent/) over hem en zijn werk te vinden.

Hij is degene geweest die me op het spoor heeft gezet van het baanbrekende werk van prof. G. Csaba en zijn onderzoeksgroep inzake de levenslange gevolgen voor de baby wanneer de geboorte wordt opgewekt met synthetisch oxytocine: “oxytocin-induced desensitization of oxytocin receptors” (door oxytocine veroorzaakte resistentie van oxytocine receptoren).

Michel Odent behandelt in dit boekje allerlei ontwikkelingen in zijn vakgebied in relatie tot een belangrijk onderzoeksgebied, de ‘epigenetica‘. Ontwikkelingen die verstrekkende invloeden kunnen hebben op de gezondheid van een individu en in bepaalde gevallen zelfs doorgegeven kunnen worden in de generaties terwijl het niet gaat om erfelijke informatie die vast ligt in het DNA (transgenerational imprinting). Zo beschrijft hij de in zijn ogen dramatische gevolgen van de overstap in de geneeskunde van het gebruik van glas naar plastic, vandaar ook de titel van het boekje. Ter illustratie, het plastic waaruit infuuszakken bestaan, bevat een enorm hoog gehalte aan zogenaamde ‘weekmakers’. Plastic weekmakers zijn een beruchte groep chemicaliën die een oestrogeenachtige structuur hebben (daarom ook wel onder de noemer xeno-oestrogenen geschaard) en die een blijvende verstoring van de receptorgevoeligheid voor het lichaamseigen oestrogeen kunnen veroorzaken. Dit proces noemen we ‘imprinting’.

In dit kader schrijft Odent (pag. 17): “We are learning that the time of exposure to an environmental factor responsible for this proces of ‘epigenetic modulation’ may be more important than the nature of the environmental factor.” En even verderop: “Today the most important questions are in terms of timing. We need tools to identify the critical periods for epigenetic modulation.”

Gebaseeerd  op zijn talloze eigen observaties en het al eerder genoemde baanbrekende werk van Csaba c.s. komt Michel Odent tot de formulering in 1986 van zijn ‘Primal Health’ concept (pag. 16): “This is how in 1986, in Primal Health, I presented theoretical reasons to suggest that our health and personality traits are to a great extend shaped during the ‘primal period’, which is the period of formation of human beings during which our basic adapting systems, those involved in what we commonly call health, are reaching their maturity. I included in the primal period fetal life, the period surrounding birth, and the year following birth.” Ik wil graag even uw extra aandacht vragen voor de aanduiding “health and personality traits” in het bovenstaande citaat. Het gaat hier over ‘gezondheids- en persoonlijkheidskenmerken’. De rol van imprinting bij psychische klachten en persoonlijkheidsstoornissen is een onderwerp op zich, maar mag in dit verband niet vergeten worden. Daarover mogelijk later meer.

Prof. Csaba noemt het bestaan van zogenaamde kritische perioden in verband met het proces van ‘imprinting’. Hij benadrukt de enorme invloed van de perinatale periode op de gezondheid gedurende de rest van het leven. In zijn wetenschappelijke publicaties, en die van vele anderen, komt dit gegeven veelvuldig naar voren. Maar het proces van ‘imprinting’ blijkt bepaalt niet beperkt tot deze periode. Inzake ‘hormonal imprinting schijft Csaba: “Faulty hormonal imprinting could also be provoked later in life in continuously dividing cells and in the brain.” Onder ‘Faulty hormonal imprinting’ verstaat hij het verstorende effect (faulty = defect) op hormoonreceptoren door contact met hormoonachtige stoffen (zoals de genoemde plastic weekmakers, maar ook bepaalde pesticiden etc.) synthetische medicijnen (DES, De Pil, sythetische corticosteroïden e.d.) of milieuvervuilende stoffen die de eigenschap hebben dat ze ook aan bepaalde receptoren in het lichaam aanhechten. Steeds weer wordt door Csaba benadrukt dat de gevolgen ‘lifelong’ zijn. Zonder gerichte interventie zijn de gevolgen levenslang.

Het is wellicht een wat ingewikkeld verhaal geworden tot dusver voor wie niet vertrouwd is met de materie. Samenvattend daarom: op wetenschappelijke gronden kan gesteld worden dat de perinatale periode (de periode tussen conceptie en geboorte en het eerste levensjaar) zéér bepalend zijn voor de gezondheid gedurende de rest van het leven. Sterker nog, in bepaalde gevallen kunnen de gevolgen overgedragen worden aan het nageslacht (in dit verband verwijst Csaba o.a. naar het DES drama: ‘DES-dochters’).

En uitgerekend in déze periode worden onze kinderen gevaccineerd. Even los van een discussie over het fenomeen van actieve immunisatie en de wijze waarop dit gebeurt of zou kunnen gebeuren, dient er veel meer aandacht te komen voor de periode waarín dit plaats vindt. In de periode namelijk waarvan we inmiddels weten dat het de meest kwetsbare periode is voor het bepalen van de gezondheid voor het hele verdere leven van het kind.

De in Australië woonachtige Jan Roberts vraagt al jarenlang aandacht voor het enorme belang van bewustwording op het vlak van zwangerschap, geboorte en zuigelingenzorg in relatie tot gezondheid vanuit de terechte overtuiging dat daar de basis ligt voor een gezondere generatie.

“BABIES CAN SURVIVE ONLY IF HUMAN BEINGS TAKE CARE OF THEM”

Michel Odent


door 2 reacties

De vaccinatie marketing

De vaccinatie marketingmachine van de overheid draait weer op volle toeren. Allerlei suggesties voor het invoeren van pressiemiddelen om dissidente ouders desnoods m.b.v. wettelijke maatregelen te dwingen om hun bezwaren terzijde te schuiven, rollen over het politieke toneel. Het is niet moeilijk om hierin allerlei emoties te ontwaren. Heilige verontwaardiging over de hartloosheid van deze lieden waarmee ze hun kwetsbare kinderen blootstellen aan ongeoorloofde risico’s maken dat de alom geprezen vrijheid ineens niet meer geldig is voor deze groep kritisch denkende Nederlanders.

Er staan grote belangen op het spel en daarom alleen al is het de moeite waard om het proces eens aan een nadere analyse te onderwerpen.

Voor een goed begrip van het proces is het van belang om een aantal basale psychologische inzichten uit de kast te halen.

Voor de eerste wil ik verwijzen naar het lezenswaardige boek “Ons feilbare denken” van de erudiete wetenschapper en Nobelprijswinnaar Daniël Khaneman. Op http://www.bol.com wordt deze wetenschapper als volgt geïntroduceerd: “Daniel Kahneman is emeritus hoogleraar psychologie aan Princeton University en hoogleraar Public Affairs aan de Woodrow Wilson School of Public and International Affairs. Hij is de schrijver van het bekende ‘Thinking Fast and Slow’ (Ons feilbare denken). Daniel Kahneman is de grondlegger van de gedragseconomie en de geluksstudies. Hij maakte korte metten met het idee van de rationeel calculerende mens die in zijn eigen voordeel handelt. Daarvoor in de plaats introduceerde hij de feilbare menselijke psyche in de economie, gekenmerkt door gebrekkig oordeelsvermogen in onzekere omstandigheden (onderstreping van mij).”

Hij beschrijft in dit voortreffelijke boek o.a. het bestaan van twee beslissystemen waar de menselijke psychie gebruik van maakt. Systeem 1 en Systeem 2 genoemd. Systeem 1, en ik vat het even samen in eigen bewoordingen, staat voor het meer emotioneel gestuurde beslissysteem. Het is snel, niet na te rekenen en foutgevoelig. Systeem 2 is het meer rationeel gestuurde beslissysteem, het is langzaam, wél na te rekenen en veel minder foutgevoelig.

Kahneman beschrijft de interactie tussen beide beslissystemen op pag. 111 als volgt:

“Zelfkritiek is een van de functies van Systeem 2. In de context van attitude gedraagt Systeem 2 zich echter meer als verdediger van de emoties van Systeem 1 dan als criticus van die emoties – eerder als goedprater dan als politieagent. In de zoektocht naar informatie en argumenten is Systeem 2 vooral gebonden aan informatie die consistent is met heersende opvattingen en is het weinig geïnteresseerd in het in twijfel trekken van het een en ander. Een actief, op samenhang gericht Systeem 1 draagt oplossingen aan bij een gedwee Systeem 2.”

De voor de hand liggende en prangende vraag bij de onderhavige discussie is, gelet op het voorgaande, of de overheid gebruik maakt van informatie die vooral een appèl doet op Systeem 1 of meer op Systeem 2.

Stellig is het eerste het geval. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een ander krachtig psychologisch beginsel dat gedetailleerd onder woorden is gebracht door Dan Gardner in het al even indrukwekkende en onthullende boek “Risk – The Science of Politics and Fear”, het tweede boek dat ik wilde noemen. Het boek zou verplichte literatuur moeten zijn voor iedere politicus in Nederland, maar dat terzijde. Dan Gardner legt in zijn boek de onlosmakelijke relatie tussen het begrip ‘risico’ en de emotie ‘angst’ en het mond uit in de vraag: ‘why are the safest people in history living in a culture of fear? (waarom leven de veiligste mensen in de geschiedenis in een cultuur van angst?).

Gardner illustreert treffend hoe de term “risico” methodisch gebezigd wordt o.a. in de politiek, om daarmee een appèl te doen op beslissysteem 1. De term risico is onlosmakelijk verbonden aan de discussie over vaccinaties. En niet voor niets. Niet toevallig dat er in de informatiestroom van de overheid een schrijnend gebrek aan traceerbare feiten is. De illusie dat in een democratische samenleving de overheid louter het belang van de onderdanen voor ogen heeft, is voor de meeste mensen krachtig genoeg om achter een opmerking ‘het is bewezen dat’ de aanwezigheid van een omvangrijk arsenaal wetenschappelijke consensus schuil gaat, als vanzelfsprekend te veronderstellen. Wilt u een illustratie hiervan?

In februari van dit jaar riep de bekende Nederlandse viroloog Ab Osterhaus scholen op om hun docenten gratis (dat woord betekent hier ‘op kosten van de belastingbetaler’) een griepprik te geven. ‘Als leraren ingeënt waren, zou het griepverzuim fors lager liggen, weet Osterhaus’ las ik ergens in een persbericht. En “Klaslokalen zijn infectiehaarden. De griepprik werkt, dat is aangetoond”, zo luidde het citaat van Osterhaus. En dat laatste klopt niet, sterker nog, het is een aperte onjuistheid die o.a. door het prestigieuze wetenschappelijk genoodschap ‘The Cochrane Collaboration’ ook expliciet is aangetoond. Die bewijslast is er namelijk niet, nog steeds niet! Toch komt ieder jaar de schaamteloze mediacampagne rond de seizoensgriepprik weer moeiteloos op gang, niet gehinderd door kennis omtrent het ontbreken van bewijs van effecitiviteit en krachtig gesteund door de psychologische koppeling tussen het veelvuldig gebruik van de term ‘risico’ en de reflexmatige reactie van beslissysteem 1.

Garnder illustreert in zijn boek in het begin op onthutsende wijze hoezeer mensen gedreven door angst massaal bepaalde risico’s proberen te vermijden en daarbij onwetend veel grotere risico’s lopen.

Enkele jaren geleden sprak ik een voormalig huisarts uit een dorp waar relatief veel gezinnen woonden waarvan de kinderen om principiële redenen niet gevaccineerd waren. Het was deze arts opgevallen dat hij die kinderen zelden in de praktijk zag voor veel voorkomende problemen als chronische KNO-klachten, zwakke weerstand, huidklachten e.d. in vergelijking met kinderen die wel gevaccineerd waren. Een interessante observatie die nader onderzoek verdient. Die studie is namelijk betrekkelijk eenvoudig, met overheidsgeld, en uitgevoerd door een écht onpartijdig wetenschappelijk instituut, uit te voeren. De populaties zijn namelijk voorhanden en de gegevens betreffender artsenbezoek, medicijnengebruik, ggz diagnoses als AD(H)D, PDD-NOS e.d. ook. Het is een kwestie van retrospectief epidemiologisch onderzoek.

Kijk dan hebben we tenminste een onderzoek waar we met Systeem 2 mee aan de bak kunnen. Ik ben bang dat het onderzoek er niet komt. Er zijn grote belangen die liever bij Systeem 1 en begrippen als ‘risico’ blijven hangen, omdat dit systeem snel is én foutgevoelig. Ook in de democratische samenleving kunnen ál te mondige onderdanen knap lastig zijn.

Daar komt nog bij dat het postmoderne denkklimaat gekenmerkt wordt door een overaccentuering van het gevoel en daarmee wordt de illusie van superioriteit van Systeem 1 tot religieuze proporties opgeblazen. In dat licht is het zondermeer hoopgevend dat er kennelijk een groeiende groep weldenkende mensen is die niet klakkeloos het vaccinatieadvies van het RIVM volgt.

Voor mensen die wél een keuze willen maken op basis van Systeem 2 verwijs ik o.a. graag naar het lovenswaardige werk van de Stichting ‘Vaccinvrij‘.

 


door Een reactie plaatsen

Laat u niet misleiden!

Al vaker schreef ik op deze blog over de dubieuze marketing strategieën en het twijfelachtige nut van veel vaccinaties.

Voor wie zelf kritisch wil blijven nadenken en dan weloverwogen keuzes wil maken, adviseer ik de website van de Stichting Vaccinvrij!


door Een reactie plaatsen

Vaccinatie Baarmoederhalskanker

De discussie over de verjonging van de leeftijd waarop het vaccin tegen baarmoederhalskanker moet worden gegeven is een onzindelijke discussie omdat het voorbij gaat aan de eerste en belangrijkste vraag, namelijk of het vaccin wel effectief is. Er is nog steeds geen wetenschappelijke onderbouwing van de effectiviteit van het vaccin. Deze vraag wordt bewust genegeerd en door de discussie over de leeftijd naar voren te brengen wordt ten onrechte de suggestie gewekt dat het bewijs van effectiviteit een gepasseerd station is.


door 3 reacties

De leugen over vaccinaties

In het ND van maandag 14/03 komt uitgebreid Roel Coutinho aan het woord. U kent hem nog wel, de directeur van het Centrum Infectieziektebestrijding wiens vriendelijke stem en vertrouwenwekkende uitstraling de Nederlandse bevolking over de streep moest trekken om zich gewillig over te geven aan de zo bejubelde Mexicaanse griep vaccinatie. Bijna dagelijks was hij te zien op het journaal en in allerlei praatprogramma’s. Tótdat een slimme journalist ontdekte dat deze vriendelijk ogende ‘opa’ directe financiële belangen had in het door hem zelf aangeprezen anti-virale middel Tamiflu. Toen verdween hij om strategische redenen (?) van de buis en werd het stokje overgenomen door andere welwillende lieden die u ervan moesten overtuigen zich vooral vol vertrouwen over te geven aan zorgen van ‘Vadertje Staat’.

Afijn, deze Roel Countinho komt dus aan het woord in een paginagroot interview in het ND. Ontroerend om te lezen dat de man nog steeds voluit gelooft in de veiligheid van vaccins. Hij heeft zelfs, aldus de krant, bij het ouder worden mínder het gevoel dat de mens slecht is. Boeiende stelling die Freudiaans georiënteerde psychologen het nodige voer voor theorieën over zelfrechtvaardiging zal kunnen opleveren. Maar het vervolg is pas echt slim bedacht. Dhr. Coutinho benadrukt hoezeer hij van nature een ‘wantrouwig’ persoon is. U begrijpt de gedachtegang en u volgt die natuurlijk blindelings. Want als zélfs een wantrouwig man als Coutinho vertrouwen heeft in de vaccins die hij met droge ogen adviseerde aan zwangere vrouwen en kleine baby’s, dan kunt u gerust zijn. Dan is iedere twijfel wel weggenomen.

Blijft het voor mij een raadsel wat deze zelfde Roel Coutinho, wetenschapper van beroep, doet met de vernietigende mening van de prestigieuze Cochrane Collaboration in een review studie gepubliceerd in The British Medical Journal oktober 2006 (BMJ 281006) waarin de onderzoekers met verbazing spraken over de kloof tussen enerzijds de overtuiging van beleidsmakers over effectiviteit en veiligheid en anderzijds het gebrek aan wetenschappelijke onderbouwing over de werkzaamheid én de veiligheid van de jaarlijkse griepvaccinatie programma’s.

Hoe komt het toch dat ik precies het tegenovergestelde heb als Coutinho, hoe ouder ik wordt hoe meer ik besef hóe slecht de mens is.


door 8 reacties

Casus: Koortssyndroom door vaccinaties

Hieronder volgt het verhaal van de ouders van een 7 jarige patiënt:

Onze zoon is inmiddels 7 jaar oud. Hij is zijn leven lang heel vaak en snel ziek. Ongeveer iedere maand is hij een week ziek en dan heeft hij flinke koorts tot wel 41 graden, vervolgens moet hij flink spugen, heeft hij buikpijn, maar ook zijn benen/knieën doen erg pijn. Na veel onderzoeken in het regionaal ziekenhuis zijn we doorgestuurd voor een second opinion in het WKZ in Utrecht. Daar kwam men al snel tot de conclusie dat hij een genetische afwijking heeft waardoor hij zijn leven lang het koortssyndroom zal houden. Dat is niet te genezen en de koortsaanvallen zijn enkel te stoppen met prednison. Nadat hij in 2 maand tijd 5 koortsaanvallen kreeg, die iedere keer weer werden behandeld met een stootkuur van prednison, kreeg hij een door zijn lage weerstand een longontsteking eroverheen. De prednison leek de koorts te stoppen maar zijn weerstand kreeg elke keer weer een flinke deuk. Nadat hij voor de longontsteking zijn zoveelste antibioticakuur kreeg, waren we als ouders helemaal klaar met deze behandeling: het koortssyndroom was niet genetisch bevestigd, de prednison leek meer kwaad dan goed te doen en onze zoon raakte steeds verder achterop. School, sporten en spelen met vriendjes kwamen steeds verder naar de achtergrond.

In januari zijn we bij CCG terechtgekomen en daar werd na de intake vrij snel duidelijk dat onze zoon zijn vaccinaties 2 maand na zijn geboorte heeft gehad, terwijl hij 3 weken te vroeg geboren was: dat bleek veel te snel. Hij was vanaf de uitgerekende datum nog maar 5 weken oud voordat hij zijn eerste vaccin kreeg. Blijkbaar heeft dat zoveel ontregeld in zijn lichaam dat hij telkens aanvallen kreeg en zijn afweer dusdanig ontregeld was, dat hij niet meer normaal functioneerde. Hij heeft naast een aantal supplementen, een poly kindervaccin nosode gekregen (een homeopatisch middel gemaakt van de kindervaccins). Hij is in de afgelopen 2 maand 2 keer ziek geweest, de eerste keer was na 2 dagen de koorts weg (terwijl dat in het verleden minimaal 1 week aanhield). De 2e aanval was binnen een dag verdwenen. Beiden keren zonder gebruik van Prednison of andere reguliere koorts onderdrukkers. Heel voorzichtig beginnen we te geloven dat deze behandeling zijn effect heeft. Onze zoon gaat inmiddels voor het eerst hele dagen naar school, speelt net als zijn leeftijdsgenootjes weer lekker buiten met vriendjes, heeft met zijn buurjongens judo opgepakt en is heerlijk energiek. We kennen hem niet weer, ook sociaal gezien begint hij zich ineens versneld te ontwikkelen nu hij meer energie heeft. We zijn heel dankbaar voor zijn gezondheid. Het is erg jammer dat in de reguliere geneeskunde het Post Vaccinaal Syndroom niet erkend wordt/is. En voor ons als ouders een wijze les om naast de reguliere geneeskunde ook de waarde in te schatten van andere geneeswijzen.

Commentaar Wim:

De ervaring leert dat deze jongen binnen afzienbare tijd geheel hersteld zal zijn. De kans op het Post Vaccinaal Syndroom neemt toe bij het volgens de RIVM planning vaccineren van te vroeg geboren kinderen.


door 1 reactie

Het kind van de rekening.

In de vorige nieuwsbrief van CCG schreven we al over de introductie van een speciale haaranalyse. Je zou kunnen  zeggen dat deze haaranalyse een persoonlijk en actueel beeld geeft van de toestand van de stofwisseling en het neuro-hormonale systeem als gevolg van chronische stress. Het laat tegelijk zien wat een spontaan herstel in de weg staat, zelfs al zou alleen de stress-druk sterk afnemen. In de afgelopen periode is er een groeiend aantal analyses gemaakt van kinderen die bij CCG komen vanwege leer- en/of gedragsproblemen. Het is opmerkelijk om te zien dat 100% van de tot nog toe onderzochte kinderen met een diagnose binnen het spectrum AD(H)D / PDD-NOS / Asperger / Autisme zich in de ‘uitputtingsfase’ bevinden. Al deze kinderen blijken dus een fysiologische burnout te hebben. Een schokkende constatering. Dit betekent dat deze kinderen zelfs t.a.v. de normale dagelijkse dingen aan het ‘overleven’ zijn, figuurlijk continu op hun tenen lopen om het hoofd boven water te kunnen houden. Laat staan wat er gebeurd als er bijzondere dingen gebeuren. Geen wonder dat deze kinderen problemen hebben met hun gedrag. De jongste in deze onderzochte groep is 4 jaar.

Hoe komt een kind van 4 jaar, dat ook nog eens opgroeit in een liefdevol en harmonisch gezin, in een welvarend land, op zo’n jonge leeftijd al opgebrand is?

Dat zegt iets over de omvang van de totale stress-druk waarmee onze kinderen, soms al voor de geboorte, mee worden geconfronteerd. Stress die samenhangt met allerlei voortbrengselen van de ‘vooruitgang’. Gebruik van medicijnen van de moeder tijdens de zwangerschap of roken en/of alcoholgebruik, vaccinaties tijdens de zwangerschap (Mexicaanse griep) of de standaard kindervaccinaties (NB vanaf 2 maanden oud), vroegtijdig contact met extreme hoeveelheden onnatuurlijke stoffen in voeding (voedingsadditieven, ziekmakende hoeveelheden witte suiker, geraffineerde producten, koolhydraat overconsumptie, frisdranken, etc.) en gebruiksartikelen (Plastic-weekmakers in zuigflessen, en PET-flessen), de enorme toename van synthetische stoffen in het leefmilieu, milieuvervuiling, etc.

En zo wordt het kind letterlijk ‘het kind van de rekening’ van de vooruitgang. Het is maar wat je ‘vooruitgang’ noemt.

Er is nog hoop voor de jonge generatie omdat in de meeste gevallen de schade nog te herstellen is. Het alleen maar uitdelen van passende etiketten, het toekennen van ‘rugzakjes’, het opleiden van gespecialiseerde onderwijskrachten en opvoeders, zónder dat er op oorzakelijk niveau wordt ingegrepen is een verspilling van energie en kosten en is goed beschouwd niet in het belang van het kind.


door 6 reacties

Casuïstiek: vaccinatieschade

Verslag van een moeder:

Zomaar vaccineren? Denk effe na!!

Ruim 8 jaar geleden ben ik, als onervaren moeder, met mijn oudste dochter het vaccinatie programma begonnen zoals voorgeschoteld via het RIVM. Eigenlijk, heel naïef, dacht ik er goed aan te doen door haar alle benodigde vaccinaties op tijd en volgens het boekje te laten geven. Onze dochter was als baby gezond geboren en haar ontwikkeling verliep voorspoedig.

Maar toen Daphne 8 maanden was, zag ik dat ze licht schokkende beweginkjes maakte. Haar ogen rolden weg en haar armpjes bewogen heen en weer. Toen ze eenmaal goed kon zitten viel ze, tijdens een aanval, met haar hoofdje voorover op de grond. Via het consultatiebureau, huisarts en kinderarts zijn we uiteindelijk terecht gekomen bij de kinderneuroloog in het VU van Amsterdam.

De uitslagen van de eerste  EEG’s gaven aan dat het om epileptische aanvallen ging. In haar hersenen  vertoonden zich epileptische activiteiten. Al snel werd er door de kinderneuroloog diazepam voorgeschreven. Een middel wat op Daphne een apathische uitwerking had. Ze ondernam geen enkel activiteit meer en werd erg suf. Haar ontwikkeling stond stil. Er kwam geen verbetering en de aanvallen werden steeds heftiger.

Ondertussen werden wij benaderd door Wim Gelderblom, klassiek homeopaat. Hij startte een behandeling waarbij de eerder verkregen vaccinaties werden ontstoord. Met name op de ontstoring van de K-vaccinatie (kinkhoest) reageerde Daphne positief middels koorts. Echter de aanvallen hielden aan. Onder intensieve begeleiding van Wim zijn wij gestart met een ander homeopathisch medicijn. Een aantal weken later kreeg Daphne ineens hele hoge koorts en de aanvallen volgden elkaar op. Een dag lang heb ik met haar op schoot gezeten. Onzeker en bang. ’s Avonds kreeg ze zwarte ontlasting en de koorts verdween. Vanaf dat moment zijn de epileptische aanvallen tot op de dag van vandaag weggebleven.

Het is nu acht jaar later. Omdat haar ontwikkeling gedurende een half jaar heeft stilgestaaan, heeft deze gebeurtenis wel een stempel gedrukt op haar gehele welzijn. Nu zoveel jaar later kunnen we vaststellen dat haar ontwikkeling het niveau heeft bereikt adequaat voor haar leeftijd. Het gaat nu erg goed met haar.

De vaccinatie voor de kinkhoest is nooit meer gegeven. De overige vaccinaties worden niet meer tegelijkertijd gegeven (zogenoemde cocktails). Bovendien worden de benodigde vaccinaties homeopatisch voorbereid middels een profylaxe (korreltjes onder de tong). Het lichaam en het afweersysteem wordt voorbereid op de vaccinatie en hierdoor zijn de bijwerkingen nihil.

Voor onze jongste dochter (bijna 2 jaar) stonden wij opnieuw voor de keuze voor het wel of niet vaccineren tegen de Mexicaanse griep. Persoonlijk vind ik de door de overheid gegeven informatie erg summier, de samenstelling van het vaccin verontrustend en daardoor de risico’s voor het kind te groot. In overleg met Wim zijn wij een alternatieve behandeling gestart wat preventief werkt en bescherming biedt tegen de Mexicaanse griep. Al onze 4 kinderen zijn nu gestart met deze behandeling.

Op dag 2 van de profylaxe kreeg Daphne ineens hele hoge koorts, +40 graden.  Ook de volgende dag bleef de hoge koorts aanhouden, haar hals was gezwollen en klaagde ze over pijn in haar keel. We hebben direct contact opgenomen met Wim. Volgens Wim kon dat niet komen van de profylaxe, er zou mogelijk sprake kunnen zijn van griep. Hij adviseerde ons om haar elke twee uur te laten stomen met fulvinezuur en een paar druppels eucalyptus. We hebben dit middel direct bij hem opgehaald en haar laten stomen. De volgende ochtend, nauwelijks 12 uur later, was de koorts gezakt en was de pijn in haar keel verdwenen. Gedurende twee dagen hebben we Daphne nog laten stomen. Na drie dagen is de koorts weggebleven en voelde ze zich weer helemaal beter.

Met mijn verhaal heb ik willen neerzetten dat er méér is dan zomaar vaccineren. Met de juiste middelen en goede alternatieven kan onder intensieve, deskundige begeleiding, het juiste doel worden bereikt: De gezondheid van je kind!!

Dus…..zomaar vaccineren? Denke effe na!!

Sonja Gelderblom-van de Ven


door Een reactie plaatsen

Dood door Pneumokokken vaccinatie

In het Nederlands Dagblad komt professor Ben van der Zeijst aan het woord, verbonden aan het LUMC als hoogleraar vaccins en vaccinaties over de recente tragische dood van enkele kinderen kort nadat ze waren ingeënt tegen het Pneumokokkenvirus. Ik snap dat je met zo’n leerstoel geacht wordt het louter heilzame effect van vaccinaties, vrucht van onze moderne geneeskunde, hoog te houden. En wat is dan de meest misbruikte en geijkte manier om het gedeukte imago en het tanende vertrouwen van al die jonge onzekere ouders te herstellen? Jawel, statistiek, de kansberekening. Ik heb al eerder op deze weblog een uitspraak van een geniale wetenschapper geciteerd “Alleen de reinen van hart mogen statistiek bedrijven“. En zo is het. Want je kunt met statistiek de meest grote onzin een schijn van wetenschappelijkheid meegeven waardoor niet ingewijden doorgaans gemakkelijk onder de indruk raken en overstag gaan. Ter illustratie heeft bedoelde wetenschapper ooit een onderzoek gepubliceerd over de relatie tussen de populatie ooievaars in een bepaalde regio en het aantal in die streek geboren kinderen. Er bleek statisch een uitgesproken correlatie te bestaan. Wat dan vervolgens, doorredenerend in de wetenschappelijke lijn, de veronderstelling rechtvaardigt (let wel: wetenschappelijk correct) dat er dus wel degelijk een relatie is tussen de populatie ooievaars en de geboorte van baby’s. Reden genoeg om onze heersende opvatting en overtuiging over de wijze waarop wij als mensen ons voortplanten grondig te herzien.

Maar als het dan over zo iets controversieels als vaccinaties gaat, wordt dezelfde redenering ineens wel zonder blikken of blozen gebruikt.

“De kans dat het vaccin hun dood heeft veroorzaakt, is bijna nul”, verzekert Van der Zeijst. Wat een geruststellende uitspraak! En conform het homeopatisch principe wordt angst hier met angst bestreden. Ouders die de euvele moed hebben om hun baby onder deze omstandigheden dan maar niet te laten vaccineren (hoe komen ze op het idee!) krijgen het volgende te horen van deze hooggeleerde heer: “Maar zij nemen dan ook het risico dat hun kind ondertussen besmet raakt met pneumokokken”. Geen wonder dat zoveel mensen vandaag de dag heen en weer geslingerd tussen angst en vrees niet meer weten wat ze moeten doen.

Er zijn jaarlijks ongeveer honderd baby’s die zonder bekende doodsoorzaak sterven, volgens Van der Zeijst. En aangezien de baby’s in Nederland in het eerste levensjaar al een hele batterij prikken te verwerken krijgen is “dus de kans dat een kind dat recentelijk een vaccinatie heeft gehad ‘spontaan’ overlijdt, statistisch vrij groot”. Let op het woordje ‘spontaan’ in deze uitspraak, want daar zit ‘m nu precies de kneep. Het RIVM en de voorstanders van het Rijksvaccinatie programma bepalen namelijk onderling wat hier de betekening is van ‘spontaan’. En dan kunt u als ouder praten als Brugman maar u staat tegenover een nuchtere wetenschappelijke overmacht die bepaald wat goed voor u is en voor uw kind.

Wij zien dagelijks kinderen in de praktijk die lijden onder de gevolgen van de vaccinaties. We tonen ook aan dat dit geen loze theorie is maar meetbare waarheid, want als we die kinderen op basis van deze inzichten behandelen verdwijnen in de meeste gevallen de klachten. Het RIVM zal beweren dat al deze aandoeningen en klachten wetenschappelijk gezien niet als bijwerkingen van de vaccinatie mogen worden beschouwd. Maar, zo redeneer ik dan, alle statistiek ten spijt, voor mij geldt nog steeds ‘Wie geneest heeft gelijk’. En als kinderen ingrijpend opknappen nadat ze behandeld zijn met een homeopatische bereiding van het vaccin (beproefde methode om vaccinatieschade te elimineren) dan is dat bewijs genoeg. En als ik de ervaringen van de vele duizenden homeopaten over de hele wereld optel dan kan ik niet anders dan concluderen dat de omvang van vaccinatieschade op kinderen gigantisch is. Slechts een fractie daarvan wordt door het RIVM en consorten aangemerkt als ‘bewezen’ schade.

Het zou me niets verbazen als binnenkort het bericht in de krant verschijnt dat onderzoek heeft aangetoond dat er geen enkele relatie is tussen de sterfte van deze baby’s en de kort daarvoor toegediende vaccinaties. Slaapt u maar rustig verder, de overheid zorgt voor u.


door Een reactie plaatsen

“Eerste hulp druk door griepangst” (ND 311009)

“Angst regeert”, kent u die uitspraak? Waarom regeert angst? Omdat angst een diepe menselijke emotie is die vraagt om een snelle overlevingsactie. Een actie die razendsnel wordt ingegeven door de dreiging van het moment en die ofwel een beroep doet op een eerdere succesvolle (?) ervaringen met deze of gelijksoortige dreigingen, of op emotie. Angst stelt daardoor makkelijk de ratio, het rustig verstandig overwegen en afwegen buiten werking. Angst vernauwd ook de focus, het laat je van alles vergeten, het wordt buiten beeld gehouden, kennelijk niet relevant voor dit moment, dit moment van ‘dreiging’.

“De media regeert”, zouden we ook kunnen zeggen. In ons informatietijdperk waarbij tijd en afstanden lijken weg te vallen als het gaat om informatieverstrekking heeft de media een enorme macht verworven. Overheid en geneeskunde maken samen met de media gebruik van deze macht en de kracht van angst om de doelstelling te bereiken, nl. zoveel mogelijk mensen in door hen vastgestelde doelgroepen te vaccineren tegen de Mexicaanse griep. Een knap maar verwerpelijk voorbeeld van marketing op mondiaal niveau. Op de één of andere manier kom ik deze geregisseerde angst-marketing al jaren tegen als het om vaccinaties gaat. Jonge ouders die proberen bewust om te gaan met hun kleine kwetsbare jonge levens en die om die reden bewust willen omgaan met het Rijksvaccinatie programma krijgen niet zelden een lawine van geselecteerde en doorgaans onjuiste maar zeer suggestieve en daarmee angst-genererende informatie over zich heen gegoten. Niet zelden verlaten deze jonge lieden het consultatiebureau met het gevoel ‘ontaarde ouders’ te zijn. Statistiek wordt eenzijdig aangewend om de angst kracht bij te zetten. Nu zouden alleen ‘de reinen van hart’ statistiek moeten mogen gebruiken. Je kunt met statistiek de grootst mogelijke onzin een wetenschappelijk schijnkader geven waardoor de emotie als vanzelf lijkt te ontstaan.

Mijn advies is, laat u goed informeren en neem een verstandige beslissing waarover u later geen schuldgevoel hoeft te hebben. De werkelijke statistieken over zoiets als aspartaam gebruik onder jongeren en de dramatische gevolgen daarvan zijn vele malen schokkender dan die van de Mexicaanse griep, en toch wordt er wereldwijd jaarlijks ten minste 18.000 ton (jawel, dat is maar liefst 18.000.000 kg van een voor het lichaam uiterst schadelijke stof die uitsluitend voor menselijke consumptie wordt gesynthetiseerd) geproduceerd. Ga maar eens na hoeveel producten u vandaag van plan bent te kopen waar aspartaam aan is toegevoegd. U maakt zich daar geen enkele zorgen over, omdat u het niet weet en andere het u niet vertellen, en ‘iedereen gebruikt toch light producten’.

Over aspartaam een volgende keer meer.

Een verantwoord weekend gewenst.