Obesitas (=overgewicht) blijft een groeiend probleem, ondanks alle inspanningen van de overheid. In het ND van 24 maart jl. wordt aandacht besteed aan de rol van frisdranken in de obesitas epidemie onder bovenstaande kop.
Er is één passage in het artikel die onze bijzondere aandacht verdient omdat er in de strekking van het artikel een verkeerde conclusie wordt getrokken.
Ik lees daar: “Uit onderzoek blijkt verder dat mensen met overgewicht vaker de lightvarianten kiezen dan mensen met een normaal gewicht.” En Patricia Schutte van het Voedingscentrum, dat optreedt namens het ministerie van Volksgezondheid, reageert dan tot mijn stomme verbazing met de volgende opmerking: “Dat is gunstig. De ongezoete frisdranken bevatten geen of zeer weinig calorieën. Je komt er niet van aan.”
Als een overheidsloket dit bericht de wereld instuurt dan ben ik somber gestemd over de toekomst, dan is al het belastinggeld dat wordt gestopt in het Convenant Overgewicht onder de leiding van Paul Rosenmöller weggegooid geld.
Een andere voor de hand liggende conclusie zou kunnen zijn dat deze mensen dankzij het frequentere gebruik van lightproducten meer last van obesitas hebben.
Er zijn namelijk tal van wetenschappelijke studies die aantonen dat het gebruik van Aspartaam (veelvuldig gebruikt in lightproducten) wel degelijk bijdraagt aan overgewicht, naast alle andere schadelijke effecten die het heeft op de gezondheid. Heeft u zich ooit afgevraagd hoe het kan dat het land met de hoogste consumptie van kunstmatige zoetstoffen per hoofd van de bevolking ook de meeste mensen kent met obesitas (Amerika)? Wist u dat ze muizen voeden met voedsel waar E621 aan is toegevoegd om op die manier muizen te verkrijgen die lijden aan obesitas? Heeft u in de vrije natuur ooit een muis met overgewicht gezien? Nee, die zult u ook niet vinden. Plaats een muis in een opslagplaats voor graan en de muis wordt hooguit lui, maar niet te dik. Obesitas is een door mens uitgevonden probleem, de natuur kent dat niet.
Is het toeval dat de mening van het Voedingscentrum frappante overeenkomst vertoont met de boodschap die over Aspartaam te vinden is op de Coca Cola website?
Voor wie het Engels machtig is, raad ik aan het spraakmakende boek van de Amerikaanse neurochirurg Dr. Russel L. Blaylock te lezen (“Excitotoxins – The Taste that Kills”). Zowel Aspartaam als MSG (Mononatriumglutamaat, E621) worden in dit boek uitvoerig beschreven als neurotoxines, stoffen die schadelijk zijn voor het zenuwstelsel.
Er zijn verschillende studies die aantonen dat Aspartaam DNA schade kan veroorzaken, wat kan leiden tot kanker en degeneratieve hersenaandoeningen op latere leeftijd.
Er is overtuigd wetenschappelijk bewijs dat vroege blootstelling aan Aspartaam en MSG  leidt tot overgewicht en Diabetes type II. Twee aandoeningen die we zorgwekkend zien toenemen onder de hedendaagse jeugd.
Aanstaande moeders die Aspartaam gebruiken tijdens de zwangerschap belasten hun ongeboren kinderen dubbelop omdat is aangetoond dat de placenta de afbraakproducten van Aspartaam en MSG concentreren waardoor bij de baby bloedwaarden worden bereikt die tweemaal zo hoog zijn als die bij de moeder.
We hebben kinderen in de praktijk die aantoonbaar problemen hebben als AD(H)D, PDD-NOS, Asperger, Autisme e.a. die geheel of gedeeltelijk het gevolg zijn van Aspartaamgebruik van de moeder tijdens de zwangerschap. Laten ouders van dit soort kinderen hun verhaal eens doen in de media, dan zult u het in elk geval met me eens zijn dat het op z’n minst vreemd is dat stoffen waarover zulke grondige twijfels zijn over de veiligheid, om het voorzichtig uit te drukken, zo wijd verspreid in onze dagelijkse voeding voorkomen.
Als het gaat over de milieuproblemen en de economische crises kun je regelmatig de opmerking horen dat we de problemen niet mogen doorschuiven naar volgende generaties. Waarom doen we dat dan wel met de voeding die we onze kinderen voorzetten.