Just another WordPress.com weblog

Categorie archief: Maagzuurremmers


door Een reactie plaatsen

Wat kunnen bijwerkingen u vertellen & wat betekent ‘veilig tijdens de zwangerschap’?

Het is geen nieuws dat de meeste, zo niet alle, reguliere geneesmiddelen bijwerkingen hebben. Het is de bedoeling dat deze ook vermeld staan in de bijsluiter.

De oorzaak van bijwerkingen is gelegen in het gegeven dat reguliere medicijnen als regel onnatuurlijke, chemische en dus lichaamsvreemde stoffen betreffen die bepaalde effecten afdwingen. Alleen zó kan de farmaceut claimen dat er een patent-waardige ontdekking is gedaan en kunnen de verdiensten voor een bepaalde periode afgeschermd worden van concurrenten. Iets wat in de natuur al voorhanden is kun je namelijk niet patenteren.

Een voorbeeld: een te hoge calcium concentratie ín de cellen kan o.a. leiden tot hoge bloeddruk. Dús ontwikkelen farmaceuten zgn. calcium-channel-blockers. Chemische verbindingen die de kanaaltjes in de celwand, waarlangs het calciumtransport van buiten de cel naar binnen plaats vindt, blokkeren. Dat dit calcium transport in belangrijke mate veroorzaakt wordt door een te lage concentratie magnesium ín de cel en dat dús het optimaliseren van de magnesiumconcentratie in de cel een veel goedkoper,  logischer en natuurlijke oplossing is, wordt dan vanuit financieel oogpunt oninteressant.

Tegelijk kunnen bijwerkingen belangrijke informatie inhouden. Laten we als voorbeeld een veel gebruikte maagzuurremmer gebruiken (behorende tot de groep van de zogemaagzuurnaamde “protonpompremmers”. Ter informatie: maagzuurremmers zijn de meest verkochte groep geneesmiddelen ter wereld. Daaruit kunnen we afleiden dat ze heel erg veel worden voorgeschreven en dat er vreselijk veel geld in die markt omgaat, maar dat terzijde.

Er is een groep mensen die deze maagzuurremmer gebruiken en vervolgens last van slapeloosheid krijgen. Alleen dat gegeven al illustreert dat het chemische stofje behalve een effect op de productie van maagzuur (remmen van de protonpomp) nog meer kan doen op heel andere niveaus in het lichaam. Slapeloosheid doet vermoeden dat er een bepaald effect in de hersenen optreedt. De vermelde bijwerking dat het middel bij de man borstvorming en impotentie kan veroorzaken geeft aan dat er ook interacties zijn met de geslachtshormonen, enz.how-sleep-troubles-lower-brain-volume

Waar het gebruik tijdens de zwangerschap betreft vermeldt de website Drugs.com dat dit  door ‘sommige experts’ als veilig moet worden beschouwd, want “Risk Summary: Epidemiologic studies have demonstrated that major malformative risks with use in pregnant patients are unlikely.” Ja u leest het goed, omdat het erg onwaarschijnlijk is dat het middel bij de ongeboren vrucht misvormingen geeft, wordt het als veilig gezien. De onderstaande korte casus illustreert evenwel dat het effect op het functioneren van de pasgeboren baby evenwel groot kan zijn.

Casus: baby (meisje) vanaf geboorte onvermogen om zich te ontspannen, veel krampen, slecht slapen, veel overstrekken, veel huilen en ontroostbaar. 2100715_wide

Moeder gebruikt al 8 jaar de hiervoor bedoelde maagzuurremmer en ook tijdens de zwangerschap (een speciale versie die veilig zou zijn tijdens de zwangerschap). Alles wijst erop, en het behandelresultaat bewijst het ondubbelzinnig, dat deze klachten het gevolg zijn van een verstoring bij de baby die ontstaan is door het gebruik van de maagzuurremmer van de moeder tijdens de zwangerschap.

Prof. György Csaba heeft met zijn onderzoeksgroep uitvoerig onderzocht en beschreven hoezeer lichaamsvreemde stoffen in de vroege fase van een mensenleven voor levenslange verstoringen kunnen zorgen.

Er is een goedkope, eenvoudige en bijzonder effectieve manier van behandelen om deze gevolgen alsnog te herstellen (voor informatie: wim@ccgforum.com), ik noem het ‘resetten’. De ouders beschrijven het effect als een metamorfose.

“Veilig voor gebruik tijdens de zwangerschap” heeft maar een zeer beperkte betekenis en sluit zeker niet uit dat de baby ter wereld komt met een ontregeling van diverse functies waarvan nog maar de vraag is of die ontregeling zich spontaan ooit gaat herstellen. Het baanbrekende werk van Csaba c.s. geeft weinig redenen om hier optimistisch over te zijn.


door Een reactie plaatsen

Maagzuur in een breder perspectief

Met grote regelmaat krijgen we aanvragen voor de praktische maagzuur provocatie test. Een eenvoudige doe-het-zelf test (inclusief het bespreken van de reactie) die mensen willen uitvoeren omdat ze denken te weinig maagzuur te produceren. Een probleem, lees daarover meer elders op de weblog: “https://ccgforum.com/category/maagzuurtest/” dat zeer frequent voorkomt en vrijwel altijd verkeerd wordt geïnterpreteerd.

De standaard reactie van huisarts/specialist is dat er sprake is van een verhoogde maagzuur productie en vervolgens worden er maagzuur remmers voorgeschreven. Het buitengewoon lezenswaardige boek “Waarom maagzuur goed voor je is” door Jonathan V. Wright, arts, beschrijft uitvoerig hoe belangrijk een normale maagzuur productie is voor de totale gezondheid.

Toch is het ook hier van belang om, wellicht ten overvloede, te benadrukken dat ook een ‘maagzuurprobleem’ nooit een opzichzelfstaand probleem is, hoe zou dat ook kunnen.     De hele spijsverteringsfunctie van speekselproductie in de mond tot productie van ontlasting en alles wat er tussen ligt wordt aangestuurd door de Parasympaticus (PS), één van de takken van het autonome- of vegetatieve zenuwstelsel. De belangrijkste bundel van dat PS systeem is de 10e hersenzenuw, de Nervus Vagus.

Wanneer het PS systeem in een onderactiviteit verkeert, en dat gebeurt nogal eens in deze door stress gedomineerde samenleving, dan betekent het ook dat alle functies die door de PS worden aangestuurd (i.c. herstel tijdens de slaap, spijsvertering, uitscheiding van afvalstoffen, aanvullen van verbruikte reserves, regeneratie en herstel van slijtage etc.) op een lager pitje gezet, met alle gevolgen van dien voor de langere termijn.

Dé manier om erachter te komen hoe de PS in het leven van alle dag functioneert is het doen van een 72uurs (of langer) HRV (Hartslagvariatie) meting (“https://ccgforum.com/category/hrv-meting/”).

Normaal is dat de gemiddelde HRV in de nacht (dé hersteltijd bij uitstek) hoog is, en in elk geval veel hoger dan de gemiddelde waarde overdag (dé actieve periode voor de meeste mensen). We hebben al eerder beargumenteerd waarom ‘goed slapen’ bepaalt niet synoniem kan worden gezien als ‘goed herstellen’.

Onderstaande grafiek geeft zo’n verloop van de gemiddelde HRV van een persoon weer over een periode van 1 etmaal. De waarde ’s nachts (blauwe streep rechts van de grafiek) zou ten minste boven de rode lijn  moeten liggen, maar hier geldt: hoe hoger hoe beter.

N. Vagus 1Onderstaand een voorbeeld van hoe het er in een gezonde situatie uit zou kunnen zien:

N. Vagus 2

Maagzuurproblemen, net zoals alle andere gezondheidsproblemen, dienen altijd in samenhang bekeken te worden, daarbij is een cruciale vraag of er balans is tussen ‘uitgaven’ (energie verbruikende activiteiten, slijtage, verbruik van reserves, etc.) en ‘inkomsten’ (herstel, aanvullen van verbruikte reserves, reparatie van slijtage, etc.).

Maar al zouden mensen maar eens beginnen, ook zij die menen gezond te zijn, met het laten bepalen van hun eigen specifieke balans, dan zal dat al veel verschil kunnen maken.

Dus ja, een maagzuur provocatie test kan antwoord geven op de vraag of u mogelijk te weinig maagzuur produceert, maar meer ook niet. Een 72-96 uurs HRV meting zou voor de meeste mensen in onze overactieve samenleving een meer voor de hand liggende stap zijn.

Voor vragen: wim@ccgforum.com


door Een reactie plaatsen

Samenhang tussen klachten

Eén van de meest basale en misschien wel dé meest basale eigenschap van een goede medische behandeling is dat er gedacht en gehandeld wordt vanuit samenhang tussen de verschillende klachten en verschijnselen. Het menselijk organisme is een complexe eenheid, maar wel een ‘eenheid’. In een gezonde situatie is er een dynamische balans die erop gericht is om onder wisselende omstandigheden een zo goed mogelijke coherentie te handhaven. Een betekenis van coherentie is juist het begrip ‘samenhang’.

Neem als voorbeeld een groep militairen die in speedmars lopen:

cu070320pb1059

We kunnen dit als een voorbeeld van coherentie zien. Kenmerkend voor dit voortbewegen is dat ieder individu in de groep hetzelfde bewegingspatroon heeft, ze lopen in ritme. Op afstand kan het lijken alsof het één geheel is.

In de natuur kunnen we op indrukwekkende wijze waarnemen bij scholen vissen of grote groepen vogels.

 

Zo is samenhang een kenmerk van gezond functioneren. Maar er is ook samenhang tussen de verschillende uitingen van disfunctioneren, die we klachten of symptomen noemen. Of we die samenhang nu zien en begrijpen of niet, die samenhang is er wel. Die samenhang dient de basis van diagnose en therapie te zijn. Wanneer dat niet het geval is vervallen we tot een reductionistische aanpak. De reguliere geneeskunde is daar een kernachtig voorbeeld van, waarbij we de enorme waarde van deze geneeskunde als crises-geneeskunde niet moeten onderschatten. Maar het bestaan van specialisten en superspecialisten die allemaal hun eigen deelgebied van het lichaam als aandachtsgebied hebben is veelzeggend. Ik heb mensen ontmoet die bij 3 of 4 verschillende specialisten lopen vanwege hun klachten en toch is er nooit een moment dat al die specialisten gezamenlijk om de tafel gaan zitten en zich afvragen hoe de verschillende puzzelstukjes tot één geheel zijn te maken. We zeggen dan dat de reguliere geneeskunde vooral klacht gericht en onderdrukkend van aard is. Niet gericht op herstel van een natuurlijke situatie.

419726

Natuurgeneeskunde in brede zin zou dat wel moeten zijn, maar is dat helaas lang niet altijd. Om vanuit samenhang te kunnen denken is het van belang om een samenhangend model, een systeem model te hanteren aan de hand waarvan klachten en symptomen ‘geplaatst’ kunnen worden en er samenhang kan ontstaan.

Laat ik een simpel voorbeeld noemen. Iemand komt in de praktijk voor maagzuur klachten. Een regulier arts zou wellicht een maagzuurremmer voorschrijven. Klacht gericht, geen oorzaak aanpakken. Maar een natuurgeneeskundig arts of therapeut die met natuurlijke middelen ook niet verder komt dan het behandelen van de maag beweegt zich in principe op hetzelfde niveau. Beiden zijn reductionistisch bezig.

Denken vanuit samenhang kan betekenen dat je nader onderzoek doet naar het functioneren van het autonome zenuwstelsel. Het belangrijkste deel van ons parasympatische zenuwstelsel, de N. Vagus, stuurt de hele spijsvertering aan.

Dat is ook de ‘tak’ die verantwoordelijk is voor ontspanning, herstel tijdens de slaap, regeneratie in brede zin, uitscheidingen etc. Stel dat een 72uurs HRV meting van Firstbeat aangeeft dat er sprake is van een sympaticus dominantie (het lichaam staat teveel in de ‘stress-modus’) dan is er dus sprake van een onderactiviteit van de N. Vagus en dus een gebrekkige aansturing van de spijsvertering. Een eenvoudig maagzuur provocatie testje zou kunnen aanwijzen dat er niet zozeer sprake is van een structureel teveel aan maagzuur maar juist een tekort. Nader onderzoek zou kunnen uitwijzen  dat er omstandigheden zijn die veel stress geven en dat er ook lifestyle factoren (gedrag: zoals alcohol gebruik voor het naar bed gaan, laat en lang beeldschermwerk etc.) zijn waardoor het herstel in de nacht slecht is. Een Haarmineralen onderzoek (HMA) van ARL (Phoenix, Arizona) laat zien dat er sprake is van een overbelasting van het stress systeem (onderfunctie van bijnier- en schildklier-stofwisseling) waaruit we kunnen afleiden dat e.e.a. al langer bestaat. Tevens zijn er aanwijzingen voor tekort aan allerlei nutriënten, o.a. jodium (HMA en 24uurs Jodium urine test). Een adequate jodium status in het lichaam is voor veel processen van belang maar o.a. ook voor voldoende maagzuur productie en ook voor een optimale functie van bijvoorbeeld de receptoren van GABA (Gamma-aminoboterzuur) en Serotonine (twee belangrijk remmende neurotransmitters in de hersenen).

Vervolgens worden al die inzichten vertaald in een advies waarin gedrag, voeding en de ontregelde interne fysiologie allemaal een plek krijgen en dán wordt er gewerkt vanuit samenhang. Alleen dán kunnen we stellen dat er gewerkt wordt aan herstel en aan een duurzame oplossing. Het zal de patiënt inzicht geven in de relatie tussen factoren die hij/zij zelf kan beïnvloeden en gezondheid. Het is niet alleen een behandeltraject maar ook een geweldig leertraject.

customer-experience-united

 


door 136 reacties

Maagzuurtekort, een vergeten probleem

De meeste mensen kennen wel direct of indirect het probleem van een teveel aan ‘brandend’ maagzuur. En anders zorgen de TV reclames er wel voor dat we er van op de hoogte zijn. Voor Big Pharma is dit een uiterst lucratieve klacht, want naast alle zelfzorgmiddelen die er voor deze klacht bij apotheker en drogist te verkrijgen zijn, vormen de groep maagzuurremmende medicijnen de op één na meest verkochte groep geneesmiddelen ter wereld.

Toch is er een hardnekkig misverstand waar het maagzuurklachten betreft. Veel mensen met last van zuurbranden hebben eigenlijk een te lage maagzuurproductie en is de maag in die situatie overgevoelig. Dit resulteert in plotseling pieken van maagzuur productie bij bepaalde type voeding waarna de klachten ontstaan. Regulier wordt hier steeds alleen maar geconstateerd dat er een teveel aan maagzuur is en worden er maagzuurremmers ingezet. De paradox is dat als deze mensen tijdens de maaltijd een maagzuurverhogende tablet innemen (Betaïne HCL), dan hebben ze als regel helemaal geen last meer van de piek-productie en dus van zuurbranden.

Een tekort aan maagzuur kan evenwel ook zonder verschijnselen op het niveau van de maag verlopen. Een eenvoudige provocatietest kan in 3 dagen duidelijk maken of iemand een voldoende dan wel een tekort aan maagzuur heeft. Omdat maagzuurproductie, evenals alle andere functies van de spijsvertering, aangestuurd wordt door de Parasympatiscus-tak van het autonome zenuwstelsel en de meeste mensen kampen met de gevolgen van te veel stress, is maagzuur tekort een zeer wijdverbreid probleem.

De gevolgen van een te laag maagzuur niveau zijn enorm. De opname van alle mineralen en van vitamine B12 én de eiwitvertering zijn allen afhankelijk van de productie van voldoende maagzuur (en pepsine). Zowel de mineralen als Vit. B12 zijn zeer belangrijke sleutels in de stofwisseling en tekorten kunnen leiden tot de meest uiteenlopende klachten en ziekten. Zo zien we bv. met regelmaat mensen die schildklierproblemen hebben ómdat het maagzuur niveau te laag is waardoor er onvoldoende opname is van de de mineralen zink, selenium en vit. B12 waardoor de omzetting van het weinig actieve schildklierhormoon T4 in het biologisch actieve T3 moeizaam verloopt.

 


door 1 reactie

“Actie bond tegen vitaminepillen” (ND 240211)

De Consumentenbond begint een actie tegen vitaminepillen. Als dat op een eerlijke en goed onderbouwde manier zou gebeuren zou het toe te juichen zijn. Er is veel ondeskundigheid in de informatie over de waarde van voedingssupplementen voor gezondheid en ziekte. In toenemende mate willen grote voedingsconcerns en winkelketens meeliften op deze lucratieve markt. Daar zou wat aan gedaan moeten worden, helemaal mee eens.
Maar, als vervolgens dezelfde ondeskundige, ongenuanceerde houding door de kritiserende instantie wordt aangenomen doet dat de geloofwaardigheid van haar analyse niet toenemen. Zoals vaak het geval is in de anti-vitamine lobby, geldt ook hier dat het kind met het badwater wordt weggegooid. Ongenuanceerde uitspraken, ondersteunt door wat algemene uitspraken van een hoogleraar, pogen de consument van de ene misleiding over te brengen naar de andere. Niets nieuws onder de zon, deze acties in de pers herhalen zich met de regelmaat van de klok.

Laat ik een aantal uitspraken in het gelijknamige artikel in het ND van vandaag eens nader bekijken:

“Teveel extra vitamines kunnen zelfs schadelijk zijn voor de gezondheid, zegt ook hoogleraar Jaap Seidell”. Op zich een waarheid als een koe, zelfs water is schadelijk als je er teveel van gebruikt. De vraag is alleen wat is ‘teveel’?
En elders: Een teveel aan Vitamine A en D is niet goed omdat het lichaam de stoffen in het vet en de lever opslaat. Een teveel aan Vitamine A kan schade aan de hersenen, trillen en concentratiestoornissen veroorzaken”. Van een hoogleraar Voedingsleer aan één van onze universiteiten zou je toch meer kennis van zaken verwachten. De dagelijkse aanbevolen hoeveelheid Vitamine D ligt in Nederland op 800IU (Internationale Eenheden) per dag. Pas bij een gebruik van 40.000 IU per dag gedurende een langere periode treden er schadelijke effecten op.
Ook het aanhalen van de veel besproken Betacaroteen studie (zie deze weblog: onder Betacaroteen) in relatie tot kanker, is geen bewijs van zorgvuldigheid.

In de hele discussie over voedingssupplementen wordt altijd weer verwezen naar de ADH (aanbevolen dagelijkse hoeveelheid). De in Nederland gangbare ADH’s zijn gebaseerd op de Amerikaanse tegenhanger, de RDA. Deze waarden zijn gebaseerd op wat de ‘gemiddelde Amerikaan’ nodig zou hebben per dag. Dringt zich vervolgens natuurlijk de vraag op wat ‘de gemiddelde Amerikaan’ is, nog los van de vraag of die gelijk is aan de ‘gemiddelde Nederlander’, maar dat laten we maar even buiten beschouwing. De ‘gemiddelde Amerikaan’ betreft hier, let wel, “iemand van onder de 60, die beschikt over een goede gezondheid, die hoegenaamd geen stress heeft, geen medische problemen heeft, geen medicatie gebruikt, een uitgebalanceerd dieet van circa 2000 kCal per dag eet, met een goede spijsvertering en een normaal lichaamsgewicht”. Als er in de VS een TV programma bestaat als ‘Opsporing Verzocht” ligt hier een geweldige uitdaging waarvan ik voorspel dat die gedoemd is te mislukken. Zo er al een Amerikaan bestaat die aan de hiervoor gegeven typering voldoet, hij zal zeker niet gemiddeld zijn, dat staat vast. En hoe zit het als dit profiel wordt toegepast op de Nederlanders? Neem van mij aan, ook hier zal het een enorme opgave worden om deze ‘persoon’ te vinden. In een land waar ca. 6.000.000 mensen maagzuurremmers gebruiken, waar in 2003 41% van de vrouwen tussen de 18 en de 45 jaar de anticonceptiepil gebruikten (ik heb helaas geen recentere cijfers), waar miljoenen mensen cholesterolremmers slikken, om nog maar te zwijgen over pijnstillers, ontstekingsremmers etc. De gemiddelde consumptie van Aspartaam in Europa, waarschijnlijk de meest schadelijke van alle kunstmatige voedingsadditieven, ligt tussen de 2,8 en 10,1 mg/kg lichaamsgewicht per dag. De schade is immens!
U begrijpt het al, wie anno 2011 rekent met ADH van nutriënten ontkent de rauwe werkelijkheid van alle dag en leeft in een ‘fantasy world’.
De werkelijkheid vraagt om een herdefiniëring van het begrip ADH. Liever zou het vervangen moeten worden door de aanduiding ODH (Optimale Dagelijkse Hoeveelheid).

Het klopt zeker als er geageerd wordt tegen de slogan “baat het niet dan schaadt het niet’. Ook het adviseren van voedingssupplementen moet worden overgelaten aan deskundigen. En als dat de conclusie van de Consumentenbond zou zijn, dan zou ik hun actie van harte ondersteunen.


door 1 reactie

Maagzuurremmers veroorzaken zuurbranden (een paradox?):

Een belangrijk deel van de hedendaagse maagzuurremmers zoals in de reguliere geneeskunde voorgeschreven zijn de zogenaamde Protonpompremmers. Voorbeelden hiervan zijn o.a. Nexium, Omeprazol en Lansoprazol. Deze groep geneesmiddelen, de meest verkocht groep geneesmiddelen ter wereld, zijn een enorme goudmijn voor de Farmaceutische industrie. In het afgelopen jaar was de wereldomzet $25,6 biljoen (dat is 25,6 x 1000 x 1 miljoen dollar).

Deze groep geneesmiddelen worden ingezet om symptomen van zuurbranden tegen te gaan en GERD (Gastroesophageal reflux disease) te voorkomen. Deze laatste aandoening betreft een ziekelijke aantasting van de slokdarm als gevolg van het herhaaldelijk instromen van maagzuur in de slokdarm.

Hoewel de meeste artsen deze groep geneesmiddelen als veilig bestempelen zijn er wel degelijk nadelen verbonden aan het gebruik, variërend van duizeligheid tot een verhoogde kans op osteoporose (botontkalking), hartaandoeningen, longontsteking e.a.

Onderzoek dat is gepubliceerd in het gezaghebbende tijdschrift Gastroenterology heeft aangetoond dat het gebruik van deze middelen een opmerkelijke afhankelijkheid creëren. Gezonde proefpersonen die deze preparaten een korte periode gebruikten hadden in een groot aantal gevallen nadien last van klachten als zuurbranden, zure oprispingen etc. Klachten die deze geneesmiddelen juist zouden moeten verhelpen. Dit creëert een bedenkelijke geneesmiddelen afhankelijkheid die zou kunnen verklaren waarom deze middelen wereldwijd zo veel gebruikt worden. Wanneer gebruikers van deze geneesmiddelen op enig moment zouden willen minderen of stoppen worden ze geconfronteerd met nog heviger klachten (zogenaamd rebound effect) waardoor de meeste mensen het wel uit hun hoofd zullen laten om door te gaan mat afbouwen. Eens een gebruiker, altijd een gebruiker, dus. Voor de fabrikant een geweldige formule, voor zorgverzekeraars en patienten een verontrustend gegeven.

Er zijn wat ons betreft in elk geval twee aandachtspunten bij deze studie te maken:

1. In de eerste plaats komen veel maagklachten die doen denken aan een teveel aan maagzuur eerder voort uit een chronisch maagzuur tekort. Als reactie op bepaald voedsel piekt dan de maagzuur productie tijdelijk wat klachten van een teveel geeft. Aanpak van het te laag maagzuurniveau doet deze klachten doorgaans verdwijnen. Er is een eenvoudige test om te bepalen of u een te laag maagzuur niveau heeft (informatie CCG).

2. Er is een natuurlijk extract dat in staat is om de maagzuur productie te reguleren. Dit is veelal uitstekend geschikt om de maagzuurremmers af te bouwen of de dosering in elk geval te minderen (informatie CCG).