Just another WordPress.com weblog


Een reactie plaatsen

Herstel is niet alléén afhankelijk van gedrag

De scheiding tussen lichaam en geest die methodisch tot uiting komt in de opbouw van de reguliere zorg in een ‘geestelijke gezondheidszorg’ en een meer technisch, lichamelijk gerichte medische zorg is een lastige en hardnekkige erfenis van het verleden. Dit leidt vaak en gemakkelijk tot een veel te eenzijdige benadering van klachten. Bij vermoeidheid en burnout is dat een veel voorkomend probleem. Als er lichamelijk klinisch geen relevante informatie te vinden is wordt de fysiologische kant (stofwisseling) gelijk maar helemaal buiten beschouwing gelaten. Bij burnout bijvoorbeeld, durf ik de stelling aan dat er áltijd (!) ook een fysiologische ontregeling is. Een ontregeling die doorgaans het “point of no return” gepasseerd is, wat betekent dat het lichaam niet ‘automatisch’ weer in de optimale toestand terug komt als je de omstandigheden maar even optimaliseert.

Een markant voorbeeld zag ik deze week in de praktijk. het betrof een jongedame met een al langer bestaand en hardnekkig slaapprobleem, hoge spierspanning en vermoeidheid.

Onderstaande grafiek toont een vergelijk tussen een meerdaagse (3 dagen) HRV meting van een half jaar geleden en recentelijk (gedurende 5 dagen). In die tussenliggende periode zijn er geen gerichte gedragsveranderingen geweest maar wel een behandeladvies dat gericht was op het herstel van de functie van diverse remmende neurotransmitters, waardoor zowel de hoeveelheid als de kwaliteit van het herstel en uiteraard, de slaap, zouden moeten verbeteren.

Herstel verbetering.CCGFORUM.030818

De herstel index gaat in die periode van 18% naar 48% terwijl we vanaf 60% de kwalificatie “goed” geven. Verder is de gemiddelde HRV (hartslagvariatie) gedurende de nacht van 32 ms (milliseconden)  opgeschoven naar 54 ms. De gemiddelde HRV in de nacht is een directe maat voor de kwaliteit van het herstel en meer in het bijzonder van het functioneren van de 10e hersenzenuw, de Nervus Vagus, de hoofdbundel van de Parasympaticus tak van het Autonome zenuwstelsel (zie figuur hieronder).

ANS

Het slapen is significant verbeterd en ook de energie is beduidend beter dan een half jaar geleden.

Het verbeteren van gedrag kan voor herstel een noodzakelijke voorwaarde zijn, maar het optimaliseren van de interne fysiologie niet minder. Dat illustreert deze casus op treffende wijze.


1 reactie

Verbod op Energy-drinks

De GGD Nederland wil een verbod op Energy Drinks in de supermarkt. Een verstandig voorstel. Vervolgens worden allerlei deskundige geraadpleegd in het nieuws die hun licht laten schijnen over de al of niet bestaande schadelijkheid van deze populaire frisdrank.

Voor een goed begrip van de werkelijke impact die deze dranken hebben , zeker op jongeren, kun je niet volstaan met wat kritische uitspraken over de hoeveelheid suiker die ze bevatten en het te hoge gehalte aan cafeïne. Je zult je dan moeten afvragen wat er in het lichaam van jongeren gebeurd bij het gebruik van deze dranken.

De totale stress-druk in onze moderne tijd is ongekend hoog. Het aantal kinderen en jongeren die fysiologisch in een burnout toestand verkeren is enorm, ook al wordt dit niet als zodanig herkent. We hebben daar allerlei andere labels voor zoals ADD, ADHD, game-verslaving, asociaal- en agressief gedrag etc. Energy drinks staan synoniem voor “stress uit een blikje”. De jongeren groeien op een in ‘oververhitte samenleving’ en de gevolgen zijn verstrekkend. Leven in ‘De Vermoeide Samenleving’ (prof. Byung-Chul Han) veroorzaakt dat “de bedrijvige prestatiesamenleving zich langzamerhand ontwikkelt tot een dopingsamenleving.” Er is een diepgaande (ethische) reflectie nodig op de levensstijl in onze westerse samenleving. Een reflectie die er zeker toe zal moeten leiden dat populaire doping als Energy Drinks uitgebannen worden, maar als het daar bij blijft zijn we als maatschappij hypocriet en hebben we de achtergrond en de context waarom jongeren massaal naar dit soort middelen grijpen niet begrepen.