Het gebruik van aspartaam, een synthetische suikervervanger, kan de (mede)oorzaak zijn van het ontstaan van auto-immuun schildklier aandoeningen.
In het lichaam wordt aspartaam omgezet in de giftige stof formaldehyde. Ook kan doorgaand aspartaam gebruik bij patiënten met de ziekte van Graves of Hashimoto de klachten verslechteren. Veel mensen met genoemde auto-immuunziektes lijden aan gewichtstoename en zullen daardoor eerder geneigd zijn gebruik te maken van deze uiterst schadelijke suiker-vervanger.
In het diabetesblad “Bloedsuiker” staat in het zomernummer (nr. 2 – 26e jaargang) een halve pagina tekst over Aspartaam. Al eerder (winternummer 2010) is er in dit blad aandacht besteedt aan aspartaam. Want aspartaam (E951) houdt de gemoederen bezig. Nu is het in het algemeen altijd verstandig om te kijken uit welke bron bepaalde informatie komt. Het genoemde diabetesblad wordt ‘mede mogelijk gemaakt’ zoals dat dan heet, door een aantal farmaceutische instellingen die direct belang hebben bij de doelgroep van het blad, nl. diabetes patiënten. De vraag is dus wat de objectieve waarde van de berichtgeving in dit blad is, immers de redactie zal er wel voor oppassen om de geldschieters tegen zich in het harnas te jagen. Een bedenkelijke bron dus.
Aspartaam kent felle tegenstanders en voorstanders. Wanneer er met een onderwerp heel veel geld gemoeid is lopen de meningen over dat onderwerp doorgaans zeer uiteen. Zo ook hier.
Al eerder op deze blog heb ik aandacht gegeven aan aspartaam. Een onafhankelijke bron die de invloed van aspartaam op het menselijk lichaam zeer uitvoerig in de wetenschappelijke literatuur heeft bestudeerd is Russell L. Blaylock, een Amerikaanse neurochirurg die het boek “Excitotoxins” heeft geschreven. Een uitvoerig betoog over de bewezen schadelijkheid van aspartaam en mononatriumglutamaat (E620-E625), onderbouwd met maar liefst 493 wetenschappelijke referenties. Aspartaam is een neurotoxine, dat is wetenschappelijk ondubbelzinnig aangetoond. Het is natuurlijk gemakkelijk om dit af te doen als ‘fabels’ zoals genoemd tijdschrift doet, maar duidelijk is dat de redactie niet gehinderd wordt door kennis van zaken. Men durft zonder schroom te beweren dat E-nummers veilig zijn, omdat een stof pas een E nummer mag dragen ‘als onomstotelijk bewezen is dat het veilig is’. Het grenzeloze vertrouwen van de redactie doet bijna aandoenlijk aan.
Naast het neurotoxische effect van aspartaam is er nog een tweede schadelijke effect. Een schadelijk effect dat eenvoudig op het nageslacht kan worden overgedragen. Aspartaamgebruik laat bij veel mensen een soort ‘blokkade’ achter die, ook als men stopt met aspartaamgebruik, blijvend voor gezondheidsproblemen kan zorgen. Is dat wetenschappelijk bewezen? Nee, natuurlijk niet. Denkt u dat de grote geldschieters voor medisch wetenschappelijk onderzoek (Big Pharma) dit onderzoek zou financieren? Vergeet het maar. Toch zijn er bewijzen, vele duizenden bewijzen. Alleen in Nederland zijn al meer dan 100 artsen en therapeuten die kinderen met succes hebben behandeld voor de schadelijke gevolgen van aspartaamgebruik van de moeder tijdens de zwangerschap. Kinderen die allerlei klachten hadden ontwikkeld als ADHD, PDD-NOS, Asperger, Autisme etc. en die enorm zijn opgeknapt of zelfs geheel hersteld nadat ze behandeld waren voor een veronderstelde aspartaam-blokkade. Waarom worden die ouders niet geïnterviewd in de pers? Denkt u dat deze ouders er een boodschap aan hebben dat de WHO van mening is dat aspartaam veilig is? Alsof alle beweringen van officiële instanties en grote instituten waar zijn ómdat het grote en machtige instituten zijn. De geschiedenis bewijst wel anders. De leugen regeert, zeker ook op het vlak van voeding en gezondheid.
De mens wil bedrogen worden, of zoals Johann Wolfgang von Goethe het heeft gezegd: “Men wordt nooit bedrogen, men bedriegt zichzelf.”
Een studie, gepubliceerd in ‘The American Journal of Clinical Nutrition’ beschrijft de lange termijn effecten van de consumptie van E621 en overgewicht. De onderzoekers hebben vastgesteld dat proefpersonen met de hoogste consumptie van MSG een 33% hoger risico hadden op de ontwikkeling van vetstapeling in vergelijking met de groep die de laagste MSG consumptie hadden.
Op zich is het een gegeven dat al heel lang bekend is. Russell L. Blaylock (M.D.) besteedt er in zijn boek “Excitotoxins” aandacht aan en bij proefdierstudies naar Obesitas is bekend dat dé manier om te dikke muizen te krijgen is door ze te voeren met muizenvoer waar MSG aan is toegevoegd. Tegen deze achtergrond is het ten hemel schreiend dat het wijdverbreide gebruik van MSG (het is toegevoegd aan onvoorstelbaar veel verschillende voedingswaren en fastfood producten) buiten beeld blijft in de discussie over Obesitas in Nederland. Het geeft weer eens aan dat er met twee maten gemeten wordt. De voedingsindustrie zou van overheidswege middels wetgeving gedwongen moeten worden om het gebruik van E-nummers in het algemeen terug te dringen maar zeker van de E-nummers die bewezen schadelijk zijn voor het menselijk lichaam.
Zowel E621 als Aspartaam (E950) en Acesulfaam-k (E951) zijn schadelijk voor het hele lichaam en worden getypeerd als neurotoxische stoffen (giftig voor de hersenen).
De Consumentenbond begint een actie tegen vitaminepillen. Als dat op een eerlijke en goed onderbouwde manier zou gebeuren zou het toe te juichen zijn. Er is veel ondeskundigheid in de informatie over de waarde van voedingssupplementen voor gezondheid en ziekte. In toenemende mate willen grote voedingsconcerns en winkelketens meeliften op deze lucratieve markt. Daar zou wat aan gedaan moeten worden, helemaal mee eens.
Maar, als vervolgens dezelfde ondeskundige, ongenuanceerde houding door de kritiserende instantie wordt aangenomen doet dat de geloofwaardigheid van haar analyse niet toenemen. Zoals vaak het geval is in de anti-vitamine lobby, geldt ook hier dat het kind met het badwater wordt weggegooid. Ongenuanceerde uitspraken, ondersteunt door wat algemene uitspraken van een hoogleraar, pogen de consument van de ene misleiding over te brengen naar de andere. Niets nieuws onder de zon, deze acties in de pers herhalen zich met de regelmaat van de klok.
Laat ik een aantal uitspraken in het gelijknamige artikel in het ND van vandaag eens nader bekijken:
“Teveel extra vitamines kunnen zelfs schadelijk zijn voor de gezondheid, zegt ook hoogleraar Jaap Seidell”. Op zich een waarheid als een koe, zelfs water is schadelijk als je er teveel van gebruikt. De vraag is alleen wat is ‘teveel’?
En elders: Een teveel aan Vitamine A en D is niet goed omdat het lichaam de stoffen in het vet en de lever opslaat. Een teveel aan Vitamine A kan schade aan de hersenen, trillen en concentratiestoornissen veroorzaken”. Van een hoogleraar Voedingsleer aan één van onze universiteiten zou je toch meer kennis van zaken verwachten. De dagelijkse aanbevolen hoeveelheid Vitamine D ligt in Nederland op 800IU (Internationale Eenheden) per dag. Pas bij een gebruik van 40.000 IU per dag gedurende een langere periode treden er schadelijke effecten op.
Ook het aanhalen van de veel besproken Betacaroteen studie (zie deze weblog: onder Betacaroteen) in relatie tot kanker, is geen bewijs van zorgvuldigheid.
In de hele discussie over voedingssupplementen wordt altijd weer verwezen naar de ADH (aanbevolen dagelijkse hoeveelheid). De in Nederland gangbare ADH’s zijn gebaseerd op de Amerikaanse tegenhanger, de RDA. Deze waarden zijn gebaseerd op wat de ‘gemiddelde Amerikaan’ nodig zou hebben per dag. Dringt zich vervolgens natuurlijk de vraag op wat ‘de gemiddelde Amerikaan’ is, nog los van de vraag of die gelijk is aan de ‘gemiddelde Nederlander’, maar dat laten we maar even buiten beschouwing. De ‘gemiddelde Amerikaan’ betreft hier, let wel, “iemand van onder de 60, die beschikt over een goede gezondheid, die hoegenaamd geen stress heeft, geen medische problemen heeft, geen medicatie gebruikt, een uitgebalanceerd dieet van circa 2000 kCal per dag eet, met een goede spijsvertering en een normaal lichaamsgewicht”. Als er in de VS een TV programma bestaat als ‘Opsporing Verzocht” ligt hier een geweldige uitdaging waarvan ik voorspel dat die gedoemd is te mislukken. Zo er al een Amerikaan bestaat die aan de hiervoor gegeven typering voldoet, hij zal zeker niet gemiddeld zijn, dat staat vast. En hoe zit het als dit profiel wordt toegepast op de Nederlanders? Neem van mij aan, ook hier zal het een enorme opgave worden om deze ‘persoon’ te vinden. In een land waar ca. 6.000.000 mensen maagzuurremmers gebruiken, waar in 2003 41% van de vrouwen tussen de 18 en de 45 jaar de anticonceptiepil gebruikten (ik heb helaas geen recentere cijfers), waar miljoenen mensen cholesterolremmers slikken, om nog maar te zwijgen over pijnstillers, ontstekingsremmers etc. De gemiddelde consumptie van Aspartaam in Europa, waarschijnlijk de meest schadelijke van alle kunstmatige voedingsadditieven, ligt tussen de 2,8 en 10,1 mg/kg lichaamsgewicht per dag. De schade is immens!
U begrijpt het al, wie anno 2011 rekent met ADH van nutriënten ontkent de rauwe werkelijkheid van alle dag en leeft in een ‘fantasy world’.
De werkelijkheid vraagt om een herdefiniëring van het begrip ADH. Liever zou het vervangen moeten worden door de aanduiding ODH (Optimale Dagelijkse Hoeveelheid).
Het klopt zeker als er geageerd wordt tegen de slogan “baat het niet dan schaadt het niet’. Ook het adviseren van voedingssupplementen moet worden overgelaten aan deskundigen. En als dat de conclusie van de Consumentenbond zou zijn, dan zou ik hun actie van harte ondersteunen.
In het maart-nummer van Balans Magazine, het blad van de Vereniging Balans, wordt aandacht besteed aan de relatie tussen voeding en gedrag. Balans is de landelijke vereniging voor ouders van kinderen met ontwikkelingsstoornissen bij leren en/of gedrag, waaronder ADHD, dyslexie, het Syndroom van Asperger en PDD-NOS. Ik wil de komende tijd een aantal zaken uit dit artikel de revue laten passeren. Het artikel is een mooie illustratie van hoe moeilijk het is zuiver en eerlijk wetenschappelijk te denken, vooral omdat we ons vaak niet realiseren dat we veel nog niet weten. Dit laatste wil ik even kort illustreren aan de hand van de bekende geschiedenis van de Hongaarse arts Ignaz Semmelweis. Deze in 1818 in Boedapest geboren arts is de ontdekker van de oorzaak van de kraamvrouwenkoorts waar in die tijd veel vrouwen aan overleden, nog vóórdat het bestaan van bacteriën en virussen was ontdekt. Juist daarom vonden tijdgenoten zijn idee om de handen te wassen bij het verlaten van de snijzaal (waar in lijken werd gesneden) en vóór het betreden van de verlosruimte, zo absurd. De weerstand was dan ook enorm, hoewel de feiten, i.c. sterke daling van sterfte op de afdeling waar hij de bevallingen deed, zeer opvallend was. Ook hier geldt, en de geschiedenis kent tal van voorbeelden, wat je niet wilt zien dat zie je ook niet. Het duurde nog tot rond 1890 voor zijn ideeën over antiseptisch onderzoek ingang vonden. Pas na de ontdekking door Louis Pasteur van de bacterie kreeg zijn methode de nodige theoretische onderbouwing.
Waarom deze inleiding? Eén van de conclusies van het artikel in Balans Magazine is” “Additieven zoals aspartaam of suiker leiden zelden tot hyperactiviteit”. En verder: “Additiva veroorzaken geen ADHD, dus vermijden van additiva leidt niet tot significante vermindering van het ADHD gedrag”. Wellicht ten overvloede, maar additiva zijn kunstmatige toevoegingen in de voeding. Dit is een wetenschappelijk en aantoonbaar onzorgvuldige en onjuiste conclusie. Het uitgangspunt van deze bewering is namelijk dat er alleen sprake kan zijn van een effect zolang de stof, bijvoorbeeld aspartaam, wordt ingenomen. Wanneer na het staken van het aspartaam gebruik geen verandering optreedt in het gedrag van het kind wordt dús geconcludeerd dat er geen relatie is tussen aspartaam gebruik en ADHD. Dit kan je alleen stellen als je alle andere variabelen kent en zeker weet dat dit de enige verandering is. En daar wringt nu net de schoen, net als in de tijd van Semmelweis. Het gebruik van aspartaam is namelijk in staat een bepaalde verstoring in het lichaam achter te laten die blijft bestaan lang nadat het gebruik van aspartaam is gestopt. Het is deze verstoring die we in de CEASE therapie een ‘blokkade’ noemen die verantwoordelijk is voor de leer- en/of gedragsproblemen, zoals bijvoorbeeld ADHD. Het weglaten van de aspartaam verandert aan deze situatie niets en dus is de conclusie voorbarig en aantoonbaar onjuist. Binnen de homeopatische praktijk is al vele malen op talloze plaatsen aangetoond dat de relatie bestaat tussen de blokkade en het gedragsprobleem. De blokkade is wél veroorzaakt door het aspartaamgebruik van het kind of zelfs van de moeder tijdens de zwangerschap, maar als de blokkade eenmaal is ontstaan is het doorgaand gebruik van aspartaam geen noodzakelijke factor. De zaak is dus aanzienlijk complexer dan de schrijvers van het artikel in Balans Magazine willen doen geloven. En daarmee verhinderen ze ongewild en onbedoeld talloze kinderen een goed herstel.
De conclusie is feitelijk precies tegenovergesteld: “Additiva veroorzaken op grote schaal ADHD en andere leer- en/of gedragsproblemen. Het stoppen van het gebruik van deze additiva is één stap, maar het opsporen en elimineren van de door het gebruik ontstane blokkades is een absoluut noodzakelijke tweede stap.”
Quote: “Je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt”, Albert Einstein
Obesitas (=overgewicht) blijft een groeiend probleem, ondanks alle inspanningen van de overheid. In het ND van 24 maart jl. wordt aandacht besteed aan de rol van frisdranken in de obesitas epidemie onder bovenstaande kop.
Er is één passage in het artikel die onze bijzondere aandacht verdient omdat er in de strekking van het artikel een verkeerde conclusie wordt getrokken.
Ik lees daar: “Uit onderzoek blijkt verder dat mensen met overgewicht vaker de lightvarianten kiezen dan mensen met een normaal gewicht.” En Patricia Schutte van het Voedingscentrum, dat optreedt namens het ministerie van Volksgezondheid, reageert dan tot mijn stomme verbazing met de volgende opmerking: “Dat is gunstig. De ongezoete frisdranken bevatten geen of zeer weinig calorieën. Je komt er niet van aan.”
Als een overheidsloket dit bericht de wereld instuurt dan ben ik somber gestemd over de toekomst, dan is al het belastinggeld dat wordt gestopt in het Convenant Overgewicht onder de leiding van Paul Rosenmöller weggegooid geld.
Een andere voor de hand liggende conclusie zou kunnen zijn dat deze mensen dankzij het frequentere gebruik van lightproducten meer last van obesitas hebben.
Er zijn namelijk tal van wetenschappelijke studies die aantonen dat het gebruik van Aspartaam (veelvuldig gebruikt in lightproducten) wel degelijk bijdraagt aan overgewicht, naast alle andere schadelijke effecten die het heeft op de gezondheid. Heeft u zich ooit afgevraagd hoe het kan dat het land met de hoogste consumptie van kunstmatige zoetstoffen per hoofd van de bevolking ook de meeste mensen kent met obesitas (Amerika)? Wist u dat ze muizen voeden met voedsel waar E621 aan is toegevoegd om op die manier muizen te verkrijgen die lijden aan obesitas? Heeft u in de vrije natuur ooit een muis met overgewicht gezien? Nee, die zult u ook niet vinden. Plaats een muis in een opslagplaats voor graan en de muis wordt hooguit lui, maar niet te dik. Obesitas is een door mens uitgevonden probleem, de natuur kent dat niet.
Is het toeval dat de mening van het Voedingscentrum frappante overeenkomst vertoont met de boodschap die over Aspartaam te vinden is op de Coca Cola website?
Voor wie het Engels machtig is, raad ik aan het spraakmakende boek van de Amerikaanse neurochirurg Dr. Russel L. Blaylock te lezen (“Excitotoxins – The Taste that Kills”). Zowel Aspartaam als MSG (Mononatriumglutamaat, E621) worden in dit boek uitvoerig beschreven als neurotoxines, stoffen die schadelijk zijn voor het zenuwstelsel.
Er zijn verschillende studies die aantonen dat Aspartaam DNA schade kan veroorzaken, wat kan leiden tot kanker en degeneratieve hersenaandoeningen op latere leeftijd.
Er is overtuigd wetenschappelijk bewijs dat vroege blootstelling aan Aspartaam en MSG leidt tot overgewicht en Diabetes type II. Twee aandoeningen die we zorgwekkend zien toenemen onder de hedendaagse jeugd.
Aanstaande moeders die Aspartaam gebruiken tijdens de zwangerschap belasten hun ongeboren kinderen dubbelop omdat is aangetoond dat de placenta de afbraakproducten van Aspartaam en MSG concentreren waardoor bij de baby bloedwaarden worden bereikt die tweemaal zo hoog zijn als die bij de moeder.
We hebben kinderen in de praktijk die aantoonbaar problemen hebben als AD(H)D, PDD-NOS, Asperger, Autisme e.a. die geheel of gedeeltelijk het gevolg zijn van Aspartaamgebruik van de moeder tijdens de zwangerschap. Laten ouders van dit soort kinderen hun verhaal eens doen in de media, dan zult u het in elk geval met me eens zijn dat het op z’n minst vreemd is dat stoffen waarover zulke grondige twijfels zijn over de veiligheid, om het voorzichtig uit te drukken, zo wijd verspreid in onze dagelijkse voeding voorkomen.
Als het gaat over de milieuproblemen en de economische crises kun je regelmatig de opmerking horen dat we de problemen niet mogen doorschuiven naar volgende generaties. Waarom doen we dat dan wel met de voeding die we onze kinderen voorzetten.
Dat stelt de PVDA na alarmerende cijfers van het CBS (ND 17 maart 2010).
Hoe komt het toch dat het voorlichtingsprogramma om obesitas terug te dringen de laatste jaren jammerlijk heeft gefaald? Misschien wel omdat bepaalde belangrijke oorzakelijke factoren consequent en stelselmatig buiten de discussie worden gehouden. Twee van die factoren zijn het wijd verbreide gebruik van de zogenaamde Excitotoxines Aspartaam en Mononatriumglutamaat (E621).
Beiden stoffen zijn neurotoxisch, dat wil zeggen dat ze schadelijk zijn voor de hersenen. Daarnaast hebben ze een zorgwekkend effect op het hormonale stelsel. Ik heb het al eerder genoemd maar E621 wordt zelfs bewust gebruikt om muizen te verkrijgen met overgewicht, zodat deze gebruikt kunnen worden voor proefdierstudies naar obesitas. Dr. H.J. Roberts, een deskundige op het gebied van aspartaam toxiciteit, heeft een duidelijke relatie gevonden tussen aspartaam gebruik en schildklier problemen. Naar schatting heeft 60% van de Europeanen een probleem in de schildklierstofwisseling.
Gezinnen in onze praktijk die inmiddels aspartaam- en E621-vrij eten melden dat er een normaler verzadigingspatroon is, opmerkelijk minder behoefte aan tussendoortjes en minder behoefte aan zoet (snoep, koek etc.). Kinderen die in de baarmoeder of in de eerste jaren van hun leven met beide stoffen via de voeding in aanraking komen kunnen daardoor blijvend hormonaal ontregeld zijn, naast alle andere gevolgen die het gebruik van deze stoffen op de middellange en lange termijn hebben. Ratten die met E621 werden gevoerd vertoonden een opmerkelijk hoog percentage onvruchtbaarheid, zowel bij de mannetjes als de vrouwtjes. Ongewenste kinderloosheid is volgens de WAO een onrustbarend toenemend probleem in de Westerse wereld.
Vooraanstaande wetenschappers en beleidsmakers die schamper praten over het belang van gezonde (biologische) voeding nemen een grote verantwoordelijkheid op zich. Vooral omdat er overweldigend veel bewijsmateriaal is over de schadelijkheid van genoemde stoffen.
Bij E621 is dan ook nog een bijkomend probleem voor de consument, ik noemde dat al in een eerdere blog, dat de voedingsindustrie er alles aan doet om te vermijden dat er E621 op de verpakking staat. Zo zijn er allerlei bedekte termen in omloop die de argeloze lezer niet laat zien dat er E621 in het product zit, terwijl het er wel degelijk in zit. Ik verwijs de geïnteresseerde lezer nogmaals naar de Nederlandstalige website over ‘Smaakversterkers’ waar uitvoerige informatie over beide stoffen en hun schadelijkheid is te vinden.
Volgens de Nederlandse VWA (Voedings en Waren Autoriteit) krijgen Nederlandse kinderen niet teveel zoetstoffen binnen. Interessante stelling. Heeft de VWA dat onderzocht en hoe hebben ze dat onderzocht? Of is ook hier weer sprake van het veelvuldig vertoonde ‘bevestigen van het eigen gelijk’. De argumentatie is dat de aanbevolen dagelijkse normen (AD) niet worden overschreden. Een bekend trucje.
Er is allesbehalve reden voor geruststellende woorden over het gebruik van kunstmatige zoetstoffen in onze Westerse cultuur. Integendeel. Het veelvuldig gebruikte Aspartaam behoort net zoals het MSG (=E 621) tot de neurologische excitotoxines. Stofjes die bewezen schadelijk zijn voor de hersenen. De Nederlandstalige website www.smaakversterkers.eu geeft een goed overzicht van de enorme bezwaren van het gebruik van deze excitotoxines. Het boek “Excitotoxins – the taste that kills” [Excitotoxines – de smaak die dood] van de Amerikaanse neuroloog Dr. R.L. Blaylock is een schokkend relaas van de enorm schadelijke effecten van deze kunstmatige toevoegingen in de voeding. Ex-ci-to-toxins = zijn toevoegingen aan de voeding en aan dranken die letterlijk neuronen (=hersencellen) stimuleren totdat ze dood gaan, en zo veroorzaken ze hersenbeschadiging in verschillende graden van ernst. Doordat deze effecten geleidelijk aan optreden kunnen ze eenvoudig worden ontkend en genegeerd. Het is een teken aan de wand dat een overheidsinstelling als het VWA de overtuigende wetenschappelijke informatie die Blaylock aandraagt, negeert.
In de praktijk komen we in toenemende mate patienten, waaronder veel kinderen, tegen die o.a. ziek geworden zijn door het gebruik van dit soort toevoegingen aan de voeding. Ook de enorme toename aan AD(H)D, PDD-NOS, Autisme etc. is voor een deel aan deze stoffen te wijten.
“Angst regeert”, kent u die uitspraak? Waarom regeert angst? Omdat angst een diepe menselijke emotie is die vraagt om een snelle overlevingsactie. Een actie die razendsnel wordt ingegeven door de dreiging van het moment en die ofwel een beroep doet op een eerdere succesvolle (?) ervaringen met deze of gelijksoortige dreigingen, of op emotie. Angst stelt daardoor makkelijk de ratio, het rustig verstandig overwegen en afwegen buiten werking. Angst vernauwd ook de focus, het laat je van alles vergeten, het wordt buiten beeld gehouden, kennelijk niet relevant voor dit moment, dit moment van ‘dreiging’.
“De media regeert”, zouden we ook kunnen zeggen. In ons informatietijdperk waarbij tijd en afstanden lijken weg te vallen als het gaat om informatieverstrekking heeft de media een enorme macht verworven. Overheid en geneeskunde maken samen met de media gebruik van deze macht en de kracht van angst om de doelstelling te bereiken, nl. zoveel mogelijk mensen in door hen vastgestelde doelgroepen te vaccineren tegen de Mexicaanse griep. Een knap maar verwerpelijk voorbeeld van marketing op mondiaal niveau. Op de één of andere manier kom ik deze geregisseerde angst-marketing al jaren tegen als het om vaccinaties gaat. Jonge ouders die proberen bewust om te gaan met hun kleine kwetsbare jonge levens en die om die reden bewust willen omgaan met het Rijksvaccinatie programma krijgen niet zelden een lawine van geselecteerde en doorgaans onjuiste maar zeer suggestieve en daarmee angst-genererende informatie over zich heen gegoten. Niet zelden verlaten deze jonge lieden het consultatiebureau met het gevoel ‘ontaarde ouders’ te zijn. Statistiek wordt eenzijdig aangewend om de angst kracht bij te zetten. Nu zouden alleen ‘de reinen van hart’ statistiek moeten mogen gebruiken. Je kunt met statistiek de grootst mogelijke onzin een wetenschappelijk schijnkader geven waardoor de emotie als vanzelf lijkt te ontstaan.
Mijn advies is, laat u goed informeren en neem een verstandige beslissing waarover u later geen schuldgevoel hoeft te hebben. De werkelijke statistieken over zoiets als aspartaam gebruik onder jongeren en de dramatische gevolgen daarvan zijn vele malen schokkender dan die van de Mexicaanse griep, en toch wordt er wereldwijd jaarlijks ten minste 18.000 ton (jawel, dat is maar liefst 18.000.000 kg van een voor het lichaam uiterst schadelijke stof die uitsluitend voor menselijke consumptie wordt gesynthetiseerd) geproduceerd. Ga maar eens na hoeveel producten u vandaag van plan bent te kopen waar aspartaam aan is toegevoegd. U maakt zich daar geen enkele zorgen over, omdat u het niet weet en andere het u niet vertellen, en ‘iedereen gebruikt toch light producten’.
ccgforum.com 