Eén van de mogelijke blokkades waarom gewichtsverlies of liever “optimalisatie” van het gewicht, niet of moeizaam lukt is het verschijnsel van exorfinen-belasting. Exorfinen zijn polopeptiden die in de spijsvertering ontstaan als gevolg van de vertering van gluten, koemelk-eiwitten, soja of spinazie. Daarnaast kunnen bepaalde micro-organismen in de darm deze stofjes produceren. Dr. William Davis behandelt het thema in relatie tot tarwe, in zijn boek “Broodbuik” op pagina 64 “Exorfinen” de tarwe-breinconnecetie”.
Uitgebreide informatie over het thema is te vinden op de zeer informatieve website van Exendo. Ook heeft er een lezenswaardig reeks artikelen gestaan in het tijdschrift Arts Therapeut & Apotheker en heeft de website van de natuurdiëtisten goede informatie over dit thema. Kortom er is genoeg goede informatie over dit onderwerp te lezen.
(Bron: Exendo.be)
De effecten van een exorfinen-belasting zijn zeer divers, maar één van de gevolgen is dat het een verstoring geeft van het verzadigingsgevoel waardoor mensen met een exorfinen belasting doorgaans veel meer eten dan nodig en goed is voor ze. Of er sprake is van een exorfinen belasting is middels een urine test vast te stellen.
De kop van deze blog slaat niet om een mogelijk naderende strenge winter maar is een vervolg op de reeks: “Effectief en duurzaam afvallen” (VII).
De teller van het gewichtsverlies staat namelijk momentel op -18, nog 4 te gaan. En wederom, moeiteloos! Sterker nog, op de niet-vasten dagen heb ik me echt niet ‘ingehouden’ tijdens de decembermaand.
Er zijn een aantal mogelijke ‘blokkades” waarom de methode misschien niet bij iedereen zo succesvol is. De belangrijkste daarvan wil ik in de komende blogs behandelen.
Exorfinen belasting
Te trage schildklier stofwisseling (let op: dat is niet synoniem met schildklier-functie: zie elders op deze weblog).
Zoals ik in de vorige blog al heb aangegeven, zo’n product hebben we gevonden. Ik heb de proef op de som genomen en ben het 2.5 Vasten Dieet weer opnieuw gaan doen maar nu m.b.v. van dit ‘alles-in-één’ poeder.
Standaard verving ik mijn ontbijt door een glas sap (sinaasappel/citroen en water) gemengd met 40 gram van dit poeder. Daarnaast gebruikte ik dezelfde shake op de vastendagen ter vervanging van de warme maaltijden. Voor mij betekent dit dat ik op de vastendagen als regel overdag niet eet en dan tijdens de avondmaaltijd de shake neem. Enkele sinaasappels, 2 citroenen aangevuld met water levert samen met de 40 gram poeder (120 kCal) ongeveer 300 kCal op voor een hoeveelheid van 550 ml. Dit betekent dat ik, indien nodig, op die dagen nog 300 kCal ruimte heb om wat extra’s te nemen als dat nodig is. Af en toe heb ik daar behoefte aan maar veelal ook niet. Voor vrouwen betekent het dat ze naast die 300 kCal nog 200 kCal ruimte hebben. Voor sommige mensen is dit patroon niet op te brengen en dan hebben ze de mogelijkheid om bijvoorbeeld tijdens lunchtijd ca. 200 of 300 kCal extra in te nemen. Als voorbeeld: 2 gekookte eieren leveren slechts € 128 kCal op.
Voor mij werkt bovenstaande het best omdat ik geen hongergevoel ontwikkel op zo’n dag zolang ik niet eet.
Het leverde mij moeiteloos een gewichtsverlies op van ruim 15 kg in 3 maanden tijd.
Ik zeg met nadruk moeiteloos, want zo heb ik het ervaren. Niet hoeven nadenken over wat er op die dagen ’s avonds gegeten moest worden om binnen de maximale hoeveelheid van 600 kCal te blijven.
Het is mijn overtuiging dat iedere actie die tot doel heeft de normalisering van het lichaamsgewicht, te integreren moet zijn in het dagelijks leven, onderdeel moet worden van een lifestyle zodat het bereikte resultaat zonder veel inspanning blijvend kan worden bereikt. Het moet met andere woorden ‘duurzaam’ zijn. Dat is één van de grote voordelen van deze combi methode, het is eenvoudig tot onderdeel van je lifestyle te maken. Ook in een druk bestaan.
Michael Mosley beschrijft in zijn boek dat hij op een bepaalt moment over gegaan is op 1 vastendag per week toen hij zijn optimale gewicht had bereikt. Daarmee kon hij het gewicht eenvoudig op peil houden.
Om welk poeder gaat het nu eigenlijk?
(Op te vragen via wim@ccgforum.com).
Biocoherence Nederland BV komt in de loop van januari exclusief met een prachtige product op de markt. In een volgende blog meer over de indrukwekkende samenstelling van dit “whole food dietary supplement powder” en verder volgt nog een blog over de mogelijke valkuilen. Werkt deze methode bij iedereen? En als dat niet zo is, waar zou dat dan door kunnen komen?
Kosten:
Voor de berekening wat de hiervoor beschreven werkwijze kost maak ik gebruik van gegevens van het NIBUD:
Het NIBUD heeft in samenwerking met het Voedingscentrum een onderzoek gedaan;
Natuurlijk kunnen we nu een betoog opzetten over de definitie van “een verantwoord voedingspakket”, want gezien de reputatie van het Voedingscentrum heb ik er weinig vertrouwen in dat we daar een zelfde definitie hanteren, maar goed, laten we voor dit moment maar gewoon even uitgaan van de door hun geproduceerde cijfers. Houd er rekening mee dat een verantwoord eetgedrag dat gedeeltelijk of geheel uit biologische producten bestaat zeker duurder is.
In mijn voorgestelde variant op het 2.5 Vasten Dieet vervalt er bij 2 vastendagen per week gemiddeld per maand 30x een ontbijt, 8x een lunch en 8x een warme maaltijd, de tussendoortjes laat ik even buiten beschouwing.
Dit levert een besparing op van € 75,94 (uitgaande van een man van tussen de 14 en de 50 jaar én uitgaande van een ‘verantwoord voedingspakket’ in de visie van het Voedingscentrum). U kunt het zelf uitrekenen voor de vrouw of voor andere leeftijd categorieën.
Zonder korting zal het groene poeder ongeveer € 110,00 gaan kosten voor een zak van 1200 gram (1 maand dosering uitgaande van 1 maatschep per dag). Dat zou betekenen dat het volgens de bovengenoemde richtlijnen effectief maar € 110 – € 75,94 = € 34,06 per maand éxtra zou kosten, dat is € 1,13 per dag. Daarnaast bespaart het een gezond iemand de inname van extra supplementen én het levert een hoeveelheid fytonutriënten op van biologische herkomst vergelijkbaar met 7-10 porties groenten en fruit per dag. De meeste mensen mogen tegenwoordig blij zijn als ze 2 porties per dag halen.
Als we bedenken hoeveel kruiwagens biologische groenten en fruit er nodig is als je dezelfde hoeveelheid fytonutriënten m.b.v de juicer zou willen binnen krijgen dan is de besparing enorm. Daar komt nog bij dat het product bestaat uit poeder dat gemaakt is van alleen het gevriesdroogde sap en dus niet de pulp bevat die je met de juicer overhoudt en weggooit.
Eén van de boeiende elementen van de rondgang die Michael Mosley heeft gehouden door de wetenschap is dat hij allerlei vormen van vasten geprobeerd heeft, maar steeds heeft vastgehouden aan zijn uitgangspunt, dat het wel leuk moet blijven.
Maar eerst even naar het biologisch principe van de Hormesis. Mosley beschrijft het in zijn boek (“The fast diet”), onder het kopje “That which does not kill us makes us stronger” (Dat wat ons niet doodt maakt ons sterker). Het hermetisch principe is een bijzondere relatie tussen de dosis van een stof of een prikkel, en het effect. Wikipedia beschrijft het als volgt: Hormesis is in de toxicologie het fenomeen dat een stof die in hoge dosis schadelijk is voor een organisme, bij lage dosis positieve effecten kan hebben.
Anders gezegde en gedoseerde prikkel kan juist een stimulerend effect hebben. Laten we het illustreren aan de hand van de calorie-inname. Heel veel diëten die zich mogen verheugen in tijdelijke grote aandacht, de zogenaamde hypes, zijn gebaseerd op het principe van de calorie-restrictie. Dat wil zeggen dat er dagelijks beduidend minder calorieën worden gegeten (natuurlijk eet je geen calorieën maar het is een maat voor de hoeveelheid energie die een voedingsmiddel bij verbranding in ons lichaam kan opleveren), dan dagelijks gemiddeld nodig is (vrouwen ca. 2000 kCal/dag en mannen ca. 2400 kCal/dag). De gedachte is dat als je maar minder inneemt dan het lichaam nodig heeft dat het lichaam dan automatisch de opgeslagen reserves (vetweefsel) gaat aanspreken om het tekort aan te vullen. Mathematisch lijkt dat een waterdicht verhaal, maar dat is het niet. Er is veel over te zeggen maar dat ga ik nu niet doen. Eén van de ongewenste effecten van deze doorlopende (!) stress is dat de schildklierstofwisseling blijvend vertraagd waardoor mensen wanneer ze weer normale hoeveelheden gaan eten snel in gewicht aan komen en niet zelden hoger uitkomen dan het startgewicht. Het beruchte jojo-effect dat menigeen al tot wanhoop heeft gedreven. Je zou zondermeer kunnen stellen dat deze doorlopende (en dús niet gedoseerde) stress een negatief effect heeft.
Bij intermitterend vasten wordt er periodiek met een interval een calorie-stress gecreëerd. In het onderzoek over dit fenomeen zijn bij knaagdieren alle mogelijke varianten onderzocht. Mosley vond uiteindelijk dat het ritme van 2 dagen per week een beperkte calorie-inname t.o.v. 5 dagen per week normaal eten goed te doen was ook op de lange termijn. Vandaar de naam van zijn methode 2.5 Vasten Dieet.
Deze gedoseerde calorie-stress heeft tal van positieve effecten: verlies van overgewicht, structurele daling van de IGF-1 productie etc.
Kort gezegd komt het er op neer dat gedurende 2 niet-aaneengesloten dagen per week (bijv. maandag en donderdag) de voedselinname vanuit calorisch oogpunt wordt teruggebracht tot 25% van de normale richtlijn. Dus vrouwen mogen op die ‘vastendagen’ max. 500 kCal nuttigen en mannen max. 600 kCal.
De overige dagen mag dan normaal gegeten worden. Uiteraard moet men die overige dagen niet gaan overcompenseren, maar de ervaring leert dat die behoefte niet bestaat.
Het betekent overigens wel, en daar zit wat mij betreft een zwakte in het programma, dat je op de zgn. vastendagen calorieën moet gaan tellen.
Persoonlijk vind ik dat, temidden van een druk bestaan, een uiterst vervelende bezigheid. Mosley heeft er wel wat op gevonden door een receptenboek uit te brengen met recepten die al aan de genoemde calorische restrictie voldoen. Maar dan betekent het dus op de vastendagen dat je steeds met een kookboek in de hand de avondmaaltijd moet bereiden en niet iedereen heeft daar zin in of tijd voor. Ik heb het vorig jaar een periode gedaan maar al snel was dit de reden dat het rommelig werd en uiteindelijk dat ik er mee stopte.
Over mijn oplossing van dit probleem de volgende keer meer.
In Equador leeft een groep mensen met een zeldzame genetische afwijking (minder dan 350 wereldwijd) die het Syndroom van Laron wordt genoemd. Het is een aandoening waarbij de betrokkenen een defect hebben in bepaalde groeihormoon-receptoren. Het gevolg is dat ze o.a. kleiner blijven dan mensen die dit genetisch defect niet hebben. Echter, een opvallend fenomeen is dat deze mensen ongevoelig lijken te zijn voor beschavingsziekten als Diabetes mellitus type II en kanker.
Er is onderzoek verricht aan muizen die genetisch zodanig waren gemanipuleerd dat ze een vergelijkbare stoornis hadden, ze worden dan ook de Laron muizen genoemd. Ook hier trad een vorm van dwerggroei op t.o.v. de soortgenoten die de betreffende afwijking niet hadden. Maar, onder gelijke omstandigheden, leefden de Laron muizen maar liefst 2x zo lang dan hun normale soortgenoten.
De reden hiervoor was dat de Laron muizen als gevolg van de genetische manipulatie ongevoelig waren voor een stofje in het lichaam dat we IGF-1 (Insulin like Growth Factor 1) noemen. Als je jong bent en in de groei heb je IGF-1 en andere groeifactoren nodig voor je ontwikkeling. Maar op latere leeftijd leidt het tot een versnelde biologische veroudering en een toename van beschavingsziektes als Diabetes type II en kanker.
Het vele onderzoek dat is gedaan met betrekking tot alle mogelijke vormen van vasten heeft aangetoond dat het een manier is om de IGF-1 productie in het lichaam te reduceren, met alle gunstige gezondheidsaspecten van dien.
Daarnaast heeft vasten nog veel meer heilzame effecten, maar voor deze blog wil ik me hiertoe even beperken.
Zonder overdrijven kunnen we stellen dat IGF-1 een stofje blijkt te zijn waarvoor geldt dat een te hoge concentratie op volwassen leeftijd een belangrijke voorwaardelijke factor is voor tal van beschavingsziektes zoals overgewicht, Diabetes type II en kanker.
In de volgende blog morgen, een vervolg, over de waarde van intermitterend vasten.
De vraag of er een verantwoorde methode is waarmee mensen effectief en duurzaam hun gewicht kunnen herstellen heb ik talloze malen gekregen in de afgelopen jaren. En dan liefst ook nog op een manier die vol te houden is op de lange termijn, waarbij je bepaalde zaken tot een lifestyle kunt maken maar ondertussen moet eten vooral ook wel plezierig blijven. Dat zijn nou juist de ingrediënten waar het in verreweg de meeste diëten aan ontbreekt.
Aan het begin van het nieuwe jaar, zo leert de ervaring van voorgaande jaren, nemen veel mensen de beslissing om gewicht te verliezen. De feestdagen worden in ons welvarende westen in veel huishoudens gekarakteriseerd door overdaad met de daarmee samenhangende toenamen van lichaamsvet, althans voor een deel van de mensen. Dat overgewicht gaandeweg eerder regel dan uitzondering begint te worden in ons land behoeft weinig betoog. Dat overgewicht een grote risicofactor is voor tal van zogenaamde “beschavingsziekten” is een algemeen bekend gegeven.
Maar evenzeer weten de meeste mensen die weleens geprobeerd hebben om af te vallen hoezeer het veranderen van eetpatronen lastig is en zeker om het op de lange termijn vol te houden. Daar komt bij, veel mensen hebben een druk bestaan en willen niet op een krampachtige manier omgaan met voedsel, daar hebben ze de tijd en de energie niet voor. Allemaal begrijpelijk hobbels op de weg naar een optimaal gewicht.
Er is voor bovenstaande een uiterst effectieve en plezierig oplossing. Daarover meer in de volgende blog.
De wetenschapsjournalist Gary Taubes heeft in zijn monumentale boek “Good Calories, Bad Calories” overduidelijk aangetoond dat de wetenschappelijke literatuur inzake de relatie tussen voeding en gezondheid slechts ruimte laat voor een eenduidige conclusie: het zijn de koolhydraten die in onze moderne tijd de mens ziek maken, niet de vetten.
Hieronder vindt u de 10 eindconclusies van Taubes:
Vet in onze voeding, of het nu verzadigd is of niet, is géén oorzaak van overgewicht, hart- en vaatziekten, of enige andere beschavingsziekte.
Het probleem vormen de koolhydraten in onze voeding, het effect dat ze hebben op de uitscheiding van Insuline en daarmee de hormonale regulatie van de homeostasis (=evenwicht) – de totale harmonische samenspel van het menselijk lichaam. Hoe beter verteerbaar en hoe meer geraffineerd (=gezuiverd) de koolhydraten zijn, hoe groter het effect op onze gezondheid, gewicht en welzijn.
Suikers – sucrose (onze tafelsuiker) en HFCS (=High Fructose Corn Syrup: een geconcentreerde combinatie van Glucose [45%] en Fructose [55%] dat veel wordt gebruikt in voedingsmiddelen en frisdranken), zijn met name erg schadelijk, mogelijk omdat de combinatie van glucose en fructose beiden tegelijkertijd de insuline spiegels verhogen terwijl de lever wordt overladen met koolhydraten.
Vanwege het directe effect op insuline en de bloed glucose spiegel, zijn geraffineerde koolhydraten, zetmeel en suikers de voedingsfactor bij uitstek voor het ontstaan van hart- en vaatziekten en diabetes. Zij vormen de meest waarschijnlijke voedingsfactoren voor het ontstaan van kanker, ziekte van Alzheimer en de andere chronische beschavingsziekten.
Obesitas (overgewicht) is een stoornis met excessieve vet stapeling, niet door overeten of door gebrek aan lichaamsbeweging.
Het consumeren van een overmaat aan calorieën is níet de oorzaak dat we dikker worden, niet meer dan dat het bij kinderen de lengte groei bevordert. Het verbruik van meer energie dan we consumeren met onze voeding leidt níet tot gewichtsverlies op de langere termijn, het leidt tot honger.
Toename van vetweefsel en obesitas worden veroorzaakt door een onbalans – een onevenwichtigheid – in de hormonale regulatie van vetweefsel en de vetstofwisseling. Vetsynthese en vetstapeling overstijgen de mobilisatie van vet vanuit het vetweefsel en de oxidatie daarvan (verbranding t.b.v. energie productie). We worden slanker wanneer de hormonale regulatie van het vetweefsel deze balans omkeert.
Insuline is de primaire regulator van vetstapeling. Wanneer de insuline spiegels verhoogd zijn – zowel chronisch als na een maaltijd – stapelen we vet in ons vetweefsel. Als insuline spiegels dalen, maken we vet vrij uit ons vetweefsel en gebruiken dat als brandstof.
Door het stimuleren van de insuline secretie maken koolhydraten ons dik en veroorzaken uiteindelijk obesitas. Hoe minder koolhydraten we consumeren, hoe slanker we worden.
Door het stimuleren van vetstapeling verhogen koolhydraten ook ons hongergevoel en neemt de energie die we gebruiken in de stofwisseling evenals bij lichamelijke activiteit, af.
Er zal vermoedelijk niemand zijn die nog nooit gehoord heeft dat er een relatie is tussen cholesterol en hart- en vaatziekten. Die relatie is er, maar de relatie is totaal anders dan het wordt voorgesteld door de geneesmiddelen- en voedingsindustrie. Cholesterol is niet ‘the bad guy’ die dus bestreden moet worden. Ook staat cholesterol niet zozeer met vetconsumptie in verband maar veel meer met suikerconsumptie (zie verder).
Eerst even over cholesterolwaarden in het bloed:
Er wordt vaak onjuist omgegaan met cholesterolwaarden in het bloed. Wetenschappelijk is vastgesteld dat het gehalte aan totaal-cholesterol in het bloed op zichzelf zeker niet de meest belangrijke risicofactor is voor hart- en vaatziekten.Volgens de website van de Nederlandse Hartstichting gelden de volgende referenties voor cholesterol:
Totaal cholesterolgehalte
Uw cholesterolgehalte is:
lager dan 5,0 mmol/l
normaal
5,0 – 6,4 mmol/l
licht verhoogd
6,5 – 7,9 mmol/l
verhoogd
hoger dan 8,0 mmol/l
sterk verhoogd
Zoals u wellicht weet zijn er verschillende soorten cholesterol, o.a. HDL en LDL. De HDL wordt wel de ‘goede cholesterol’ genoemd en de LDL de ‘slechte’. Om het cholesterol gehalte in het bloed te beoordelen dient dit altijd in relatie tot de andere waarde bekeken te worden. Zo is een veel betrouwbaarder maat (voor volwassenen) de volgende: de verhouding HDL/Totaal cholesterol = 25% of meer, betekent een prima cholesterol waarde.
Maar ook LDL bestaat weer uit verschillende ondersoorten. Zo kennen we ook een ‘goed’ LDL en een ‘slecht’ LDL. Dit wordt nooit apart gemeten maar kan wel worden afgeleid uit de de volgende waarden: HDL, LDL en triglyceriden. Bij volwassenen is de triglyceriden/HDL cholesterol ratio nog betrouwbaarder dan de hiervoor besproken ratio.
De referenties voor de triglyceriden/HDL ratio zijn:
< 2 (2 of minder) – ideaal
4 = hoog
6 = veel te hoog
Vraag daarom altijd wanneer u uw cholesterolwaarde in het bloed laat bepalen om alle 3 de waarden. Dan kunt u zelf aan de hand van deze tekst bepalen of het wel of niet goed zit met uw cholesterolwaarde.
Cholesterol en vet
Miljoenen dollars en euro’s worden er jaarlijks besteedt aan marketing om dit misverstand overeind te houden. Wetenschappelijk al lang als een mythe onderuit gehaald, maar nog steeds uitermate lucratief. Kennelijk wil de mens bedrogen worden. Cholesterol problematiek hangt heel veel meer samen met de consumptie van suiker en dan met name fructose. Even een kort overzicht van de verschillende koolhydraten of ‘suikers’ die we kennen:
Enkelvoudige suikers (monosacchariden)
Glucose (de brandstof voor alle lichaamscellen), ook wel druivensuiker genoemd en o.a. bekend van dextrose.
Fructose, ook wel vruchtensuiker genoemd, kom,t van nature voor in fruit, groenten en vruchtensap.
Galactose, komt voor in melkproducten
Dubbele suikers (disacchariden)
Tafelsuiker = Sucrose = Saccharose (witte-, bruine-, of poedersuiker, kandij, stroop, hagelslag, honing en andere zoetigheden), opgebouwd uit een glucose- en een fructose-molecuul
Melksuiker = Lactose, komt voor in melk en melkproducten
Moutsuiker = maltose, komt voor in bier, jenever, malt whisky
Meervoudige suikers (polysacchariden)
Zetmeel = lange keten koolhydraten, opgebouwd uit glucose moleculen. Komt o.a. voor in brood, knolgewassen als aardappels, rijst, mais, pasta’s, granen, peulvruchten
Glycogeen = opslagvorm van glucose in de lever en de spieren.
Wetenschappelijk onderzoek toonde overtuigend aan dat het vooral de onnatuurlijk hoge inname van fructose is die verantwoordelijk is voor de enorme toename van overgewicht, diabetes type 2, hart- en vaatziekten, e.a. beschavingsziekten. Voor wie het Engels machtig is en enige biochemische kennis bezit verwijs ik graag naar de youtube presentatie van prof. Robert H. Lustig. Het is een heel technisch verhaal en dat voert te ver voor deze blog, maar suikerconsumptie is één van de grootste ziekmakende factoren in onze moderne tijd. Voor een goed toepasbare manier van koolhydraat beperkte voeding verwijs ik naar de methode van Yvonne Lemmers. Op haar website kunt u kennis maken met haar methode.
De mythes over afvallen en voeding zijn velen en ze zijn hardnekkig. Ik heb er op deze blog al eerder aandacht aan besteed, maar wil het nogmaals noemen.
De laatste tijd hebben we uitstekende ervaringen opgedaan met de methode van Yvonne Lemmers (www.gripopkoolhydraten.nl) . Een methode die zeer is aan te raden. In het volgende artikel dat dateert van 2008 maar nog niets aan actualiteit heeft ingeleverd, leest u meer over deze inzichten
zo lang dan hun normale soortgenoten.
ccgforum.com 