Met grote regelmaat krijgen we aanvragen voor de praktische maagzuur provocatie test. Een eenvoudige doe-het-zelf test (inclusief het bespreken van de reactie) die mensen willen uitvoeren omdat ze denken te weinig maagzuur te produceren. Een probleem, lees daarover meer elders op de weblog: “https://ccgforum.com/category/maagzuurtest/” dat zeer frequent voorkomt en vrijwel altijd verkeerd wordt geïnterpreteerd.

De standaard reactie van huisarts/specialist is dat er sprake is van een verhoogde maagzuur productie en vervolgens worden er maagzuur remmers voorgeschreven. Het buitengewoon lezenswaardige boek “Waarom maagzuur goed voor je is” door Jonathan V. Wright, arts, beschrijft uitvoerig hoe belangrijk een normale maagzuur productie is voor de totale gezondheid.

Toch is het ook hier van belang om, wellicht ten overvloede, te benadrukken dat ook een ‘maagzuurprobleem’ nooit een opzichzelfstaand probleem is, hoe zou dat ook kunnen.     De hele spijsverteringsfunctie van speekselproductie in de mond tot productie van ontlasting en alles wat er tussen ligt wordt aangestuurd door de Parasympaticus (PS), één van de takken van het autonome- of vegetatieve zenuwstelsel. De belangrijkste bundel van dat PS systeem is de 10e hersenzenuw, de Nervus Vagus.

Wanneer het PS systeem in een onderactiviteit verkeert, en dat gebeurt nogal eens in deze door stress gedomineerde samenleving, dan betekent het ook dat alle functies die door de PS worden aangestuurd (i.c. herstel tijdens de slaap, spijsvertering, uitscheiding van afvalstoffen, aanvullen van verbruikte reserves, regeneratie en herstel van slijtage etc.) op een lager pitje gezet, met alle gevolgen van dien voor de langere termijn.

Dé manier om erachter te komen hoe de PS in het leven van alle dag functioneert is het doen van een 72uurs (of langer) HRV (Hartslagvariatie) meting (“https://ccgforum.com/category/hrv-meting/”).

Normaal is dat de gemiddelde HRV in de nacht (dé hersteltijd bij uitstek) hoog is, en in elk geval veel hoger dan de gemiddelde waarde overdag (dé actieve periode voor de meeste mensen). We hebben al eerder beargumenteerd waarom ‘goed slapen’ bepaalt niet synoniem kan worden gezien als ‘goed herstellen’.

Onderstaande grafiek geeft zo’n verloop van de gemiddelde HRV van een persoon weer over een periode van 1 etmaal. De waarde ’s nachts (blauwe streep rechts van de grafiek) zou ten minste boven de rode lijn  moeten liggen, maar hier geldt: hoe hoger hoe beter.

Onderstaand een voorbeeld van hoe het er in een gezonde situatie uit zou kunnen zien:

Maagzuurproblemen, net zoals alle andere gezondheidsproblemen, dienen altijd in samenhang bekeken te worden, daarbij is een cruciale vraag of er balans is tussen ‘uitgaven’ (energie verbruikende activiteiten, slijtage, verbruik van reserves, etc.) en ‘inkomsten’ (herstel, aanvullen van verbruikte reserves, reparatie van slijtage, etc.).

Maar al zouden mensen maar eens beginnen, ook zij die menen gezond te zijn, met het laten bepalen van hun eigen specifieke balans, dan zal dat al veel verschil kunnen maken.

Dus ja, een maagzuur provocatie test kan antwoord geven op de vraag of u mogelijk te weinig maagzuur produceert, maar meer ook niet. Een 72-96 uurs HRV meting zou voor de meeste mensen in onze overactieve samenleving een meer voor de hand liggende stap zijn.

Voor vragen: wim@ccgforum.com