Just another WordPress.com weblog

Maandelijks archief: oktober 2014


door Een reactie plaatsen

Symptomen en Gezondheid

Moderne auto’s zijn uitgerust met een groot aantal zogenaamde waarschuwingssystemen. Lampjes op het dashboard informeren de berijder over oliepeil, temperatuur van de motor en in bepaalde gevallen zelfs bandenspanning of wanneer het tijd is voor een onderhoudsbeurt. Dit alles om te helpen de auto zo lang mogelijk in een zo goed mogelijke conditie te houden.

Geen weldenkend mens zal dan ook ingaan op een aanbod om een nieuwe auto aan te schaffen waarbij deze waarschuwingssystemen achterwege gelaten zijn, ook al zou dat een flinke korting opleveren.

Stel, u komt bij de garage met de vraag wat een knipperend lampje op het dashboard betekent. De monteur stelt u gerust, de auto rijdt immers nog gewoon en u hoort ook geen gekke geluiden. ”Gewoon door blijven rijden” is het advies en om onnodige stress te vermijden wordt met een klein stickertje het knipperende lampje aan het gezicht onttrokken. Er wordt en passant nog opgemerkt dat u gerust kunt bellen als u met de auto mocht stranden.

Het is met de mens feitelijk niet anders. Symptomen en klachten zijn evenzovele signalen die waarschuwen dat het intern dreigt mis te gaan of reeds mis gaat. Symptomen kunnen lastig zijn, maar dienen vooral niet genegeerd of zelfs onderdrukt te worden.

Wanneer symptomen alleen maar onderdrukt worden, omdat we geen energie, geld en tijd willen stoppen in de vraagstelling naar het hoe en waarom, dan negeren we de belangrijke signalen van het lichaam en daar krijgen we vroeg of laat de rekening voor gepresenteerd.

Wanneer een vrouw maandelijks klachten heeft rondom de menstruatie is het symptoom- onderdrukking in optima forma om ’dan maar aan de pil’ te gaan. Het zou net zo onzinnig zijn om iemand met hardnekkige klachten aan de voet, voor te stellen om de voet dan maar te amputeren.

Slecht slapen heeft een reden of meerdere redenen. Gebruik van een slaappil kan op korte termijn even functioneel zijn, maar is op termijn geen oplossing omdat het de oorzaak niet aanpakt. Slecht slapen is een symptoom, een signaal dat verwijst naar een oorzaak c.q. oorzaken en die kunnen divers zijn. In veel gevallen is een deskundige nodig om die oorzaken op te sporen en aan te pakken. Tenslotte hebben de meeste mensen voor hun auto ook een vakgarage nodig.

Veel schildklierproblemen ontstaan door serieuze tekorten van de mineralen jodium, selenium, magnesium en zink. Waarom dan een leven lang synthetische hormonen slikken in plaats van de oorzaak aanpakken.

Het is geweldig nieuws dat er een initiatief is gestart voor een nieuw soort verzekering: een ‘Gezondheidsverzekering’. We moeten weer leren denken en handelen vanuit gezondheid en dat veronderstelt een oorzakelijke aanpak, preventie en gezondheidsbevordering. Voor wie dat wil, ga naar: http://www.gzvz.nl.

(Eerder gepubliceerd in “Blik op Zeewolde”, aug. 2014)


door Een reactie plaatsen

Wat mag een extra levensjaar kosten?

Er is al veel over geschreven de laatste maanden. Wat mag een extra levensjaar bij een chronisch ziekte patiënt nog kosten? De vraag dringt zich op, volgens de medische specialisten, vanwege de nog steeds stijgende kosten in de gezondheidszorg.

Het lijkt een bizarre vraagstelling. Hoe kun je een levensjaar van een mens uitdrukken in economische grootheden? Zijn we al zo diep gezonken? Voor ieder die het verlies van een innig geliefd persoon heeft ondervonden moet dit als een gruwel klinken. In onze beleving is een extra jaar met onze geliefde, met ons chronisch zieke kind of onze chronisch zieke ouder, onbetaalbaar. Niet in geld uit te drukken.

Dat de discussie opduikt hoeft ons aan de ene kant niet te verrassen. Al jaren worstelt de overheid met onbeheersbare kostenoverschrijdingen in onze moderne gezondheidszorg. Daar komt de toenemende vergrijzing bij en alles met elkaar vraagt dat om bepaalde maatregelen teneinde verdere stijging van de toch al draconische kosten te vermijden.

Aan de andere kant wordt er één wezenlijke kant van de medaille consequent niet belicht. En daar gaat deze column over.

De oplossing ligt namelijk heel ergens anders. Niet bij het beknibbelen op behandel- en zorgkosten voor ernstig zieken mensen. Maar bij datgene wat de basis van ons gezondheidszorg stelsel zou moeten zijn, maar het niet is: gezondheidsbevordering en ziektepreventie. En denk nou niet dat dit een nog onontgonnen terrein is. Er is onnoemelijk veel wetenschappelijke kennis voorhanden om dit vorm te geven, alleen wordt het beleidsmatig geen ruimte gegund.

Honderden miljoenen zijn er te besparen, om nog maar te zwijgen over het voorkomen van menselijk lijden, door educatie, vroegtijdige screening van de mineralen- en vitamine toestand van ons lichaam, door tijdig aanvulling van tekorten, door terugdringen van de ziekmakende invloed van de voedingsindustrie. Het aan banden leggen van het gebruik van chemicaliën in onze leefomgeving. Het verbieden van reclame en advertenties die ziekmakende gewoonten aanprijzen en stimuleren. Door extra belastingheffing voor al die bedrijven die winstmaximalisatie jaar in jaar uit als eerste prioriteit zien en hun werknemers constant overbelasten.

De tomeloze drang naar meer, die zo kenmerkend is voor onze westerse wereld, levert als ongewenst bijverschijnsel ook een enorme toename van meer ongewenste gevolgen met zich mee.

Onze gezondheidszorg zou zelf, na een grondige diagnose, blootgesteld dienen te worden aan een ingrijpende operatie. Pas wanneer de gezondheidszorg weer wordt opgezet zoals het hoort, vanaf de basis, dus vanaf gezondheid. Pas dan kan er in het dure topsegment immens veel bespaard worden zónder dat er discussies hoeven te ontstaan als de huidige.

De platteland dokters in het oude China werden door de dorpelingen, waarvoor ze verantwoordelijk waren, betaald zoláng ze gezond waren. Als iemand ziek werd stopte de bijdrage. De arts had derhalve alleen maar belang bij gezonde mensen. Dát is pas wijsheid.

(Eerder gepubliceerd in “Blik op Zeewolde” sept. 2014)


door Een reactie plaatsen

De eeuw van de plastics

Het is algemeen bekend dat allerlei technologische ontwikkelingen in de afgelopen eeuw duizelingwekkende vormen hebben aangenomen. En het eind lijkt nog niet in zicht. Tal van ontwikkelingen hebben het leven gemakkelijker gemaakt. Van veel andere ontwikkelingen kan met recht de vraag gesteld worden of ze echt in het belang van de mensheid zijn. Ook zijn er zaken waarvan bij oppervlakkige beschouwing doorgaans alleen de nuttige kant wordt gezien, terwijl er ook een bijzonder schadelijke kant is.

Binnen die laatste categorie valt de ontdekking en het gebruik van plastics. Het gebruik van plastics in onze leefwereld mag gerust een revolutie genoemd worden, in elk geval voor wat betreft de veelheid toepassingen in onze tijd. Was vroeger glas een veel gebruikt verpakkingsmateriaal, tegenwoordig is dat in verreweg de meeste gevallen vervangen door plastic. Hierover worden al geruime tijd allerlei zorgen geuit door de milieubewegingen, en terecht. Maar nu wil ik het over een ander aspect van het grenzeloze gebruik ervan hebben. Het gebruik van plastics binnen de geneeskunde. Een gebruik waar de bekende Londense gynaecoloog Dr. Michel Odent een even spraakmakend als schokkend boekje over geschreven heeft: ”Childbirth in the age of plastics” (Bevallingen in de eeuw van de plastics).

Wie al wat langer op deze aardbol rondloopt, herinnert zich wellicht nog de glazen infuusflessen in de ziekenhuizen. Het is allemaal verdwenen en vervangen door plastics. Vloeistoffen worden toegediend via plastic slangen en komen uit uiterst soepel aanvoelende plastic infuuszakken. Ogenschijnlijk geen onderwerp om aandacht aan te besteden anders dan de beschouwing van vooruitgang en ontwikkeling, ook daar.

Michel Odent denkt daar evenwel heel anders over, en ik met hem. Om plastics soepel, transparant en duurzaam te maken worden er chemische verbindingen aan toegevoegd die we aanduiden als ’weekmakers’ of ftalaten (zoals BPA). En soepel zijn ze die infuuszakken, ze voelen aan als textiel. Geen wonder; weekmakers kunnen wel tot 40-50% van deze plastics uitmaken. En deze weekmakers blijven daar niet zitten. Ze gaan ten dele ook over in de oplossing. Ook mineraalwater of andere dranken in plastic PET flessen bevatten deze opgeloste weekmakers.

De weekmakers komen via de infuusvloeistof bij de zwangere vrouw terecht, om ons even tot die doelgroep te beperken, en via de moeder ook bij het ongeboren kind. En tot overmaat van ramp zijn kinderen in deze fase van hun jonge leven buitengewoon gevoelig voor de invloed van schadelijke stoffen.

Onderzoek heeft aangetoond dat dit nadelige effecten kan hebben, zoals verminderd IQ of chronische ontstekingen. Blootstelling aan deze stoffen, die ook wel xeno-oestrogenen worden genoemd, kan ook een verstoring geven van de hormonale balans, met alle gevolgen van dien.

Niet iedere verbetering is een vooruitgang!

(Eerder gepubliceerd in Blik op Zeewolde, okt. 2014).


door 3 reacties

Wat is de relatie tussen Fibromyalgie en borstkanker?

Fibromyalgie is een diagnose die de laatste jaren steeds vaker te horen is. Letterlijk betekent het ‘pijn in bindweefsel en spieren’. Het wordt ook wel weke delen reuma genoemd. Er is een overlap in symptomen met een ander ziektebeeld dat we CVS (Chronisch Vermoeidheid Syndroom) noemen. Beide diagnoses worden niet gesteld op basis van harde criteria maar door uitsluiting. Dat wil zeggen als een hele rij mogelijke diagnoses afvallen tijdens onderzoek dan blijft één van deze diagnoses als ‘etiket’ over.

Observaties in de VS geven aan dat de opkomst van het symptomen complex dat we als Fibromyalgie aanduiden ongeveer gelijk valt (70er jaren) met de ontwikkeling in de reguliere geneeskunde waarbij artsen Hypothyreoïdie (te trage schildklier werking) standaard met Thyrax (synthetische vorm van T4) gingen behandelen. Voor die tijd werd vooral van schildklierextracten gebruik gemaakt en deze bevatten i.t.t. tot Thyrax niet alleen T4 maar ook de afgeleide en biologisch veel actievere vorm T3.

Er zijn bijzonder veel aanwijzingen dat er een relatie is tussen al of niet klinische, schildklier problemen en genoemde diagnoses. In dat geval is er zeker een relatie met het epidemisch tekort aan jodium, ook in de Westerse wereld.

Ik zie bij de behandeling van mensen met jodium deficiëntie veel bevestigingen voor de hypothese dat Fibromyalgie o.a. met name een jodium deficiëntie ziektebeeld is. Onder andere, aangezien geen enkel nutrient (vitamine of mineraal) een solistische functie heeft in de stofwisseling en de werkelijkheid daarom altijd complexer is dan alleen een tekort aan één enkele stof. Zo werkt jodium bv. nauw samen met magnesium en een tekort aan magnesium is tegenwoordig ook eerder regel dan uitzondering.

De relatie met borstkanker is de jodium deficiëntie. Jodium deficiëntie is een veel voorkomende maar ernstig onderschatte factor bij het ontstaan van borstkanker bij vrouwen.

Een paar wetenschappelijke feiten op een rijtje:

  • Jodium maakt de oestrogeen-receptoren in de borstklieren minder gevoelig voorn oestrogeen.
  • Jodium reduceert de oestrogeen productie in overactieve eierstokken.
  • Jodium is essentieel voor apoptose (geprogrammeerde celdood) een fysiologisch proces dat in kankercellen niet meer optreedt.
  • Jodium is hét middel voor de behandeling van Mastopathie (pijnlijke knobbels en/of cysten in de borsten, al of cyclus gerelateerd). Veel vrouwen die borstkanker ontwikkelen hebben daarvoor al last gehad van Mastopathie.
  • Jodium levert een belangrijke bijdrage aan sterfte van kankercellen, vertraagd celdeling en verminderd de aanmaak van nieuwe bloedvaten in en rondom tumorweefsel.