Just another WordPress.com weblog

Maandelijks archief: september 2014


door 1 reactie

Wat mag een extra levensjaar kosten?

Er is al veel over geschreven de laatste maanden. Wat mag een extra levensjaar bij een chronisch ziekte patiënt nog kosten? De vraag dringt zich op, volgens de medische specialisten, vanwege de nog steeds stijgende kosten in de gezondheidszorg.

Het lijkt een bizarre vraagstelling. Hoe kun je een levensjaar van een mens uitdrukken in economische grootheden? Zijn we al zo diep gezonken? Voor ieder die het verlies van een innig geliefd persoon heeft ondervonden moet dit als een gruwel klinken. In onze beleving is een extra jaar met onze geliefde, met ons chronisch zieke kind of onze chronisch zieke ouder, onbetaalbaar. Niet in geld uit te drukken.

Dat de discussie opduikt hoeft ons aan de ene kant niet te verrassen. Al jaren worstelt de overheid met onbeheersbare kostenoverschrijdingen in onze moderne gezondheidszorg. Daar komt de toenemende vergrijzing bij en alles met elkaar vraagt dat om bepaalde maatregelen teneinde verdere stijging van de toch al draconische kosten te vermijden.

Aan de andere kant wordt er één wezenlijke kant van de medaille consequent niet belicht. En daar gaat deze column over.

De oplossing ligt namelijk heel ergens anders. Niet bij het beknibbelen op behandel- en zorgkosten voor ernstig zieken mensen. Maar bij datgene wat de basis van ons gezondheidszorg stelsel zou moeten zijn, maar het niet is: gezondheidsbevordering en ziektepreventie. En denk nou niet dat dit een nog onontgonnen terrein is. Er is onnoemelijk veel wetenschappelijke kennis voorhanden om dit vorm te geven, alleen wordt het beleidsmatig geen ruimte gegund.

Honderden miljoenen zijn er te besparen, om nog maar te zwijgen over het voorkomen van menselijk lijden, door educatie, vroegtijdige screening van de mineralen- en vitamine toestand van ons lichaam, door tijdig aanvulling van tekorten, door terugdringen van de ziekmakende invloed van de voedingsindustrie. Het aan banden leggen van het gebruik van chemicaliën in onze leefomgeving. Het verbieden van reclame en advertenties die ziekmakende gewoonten aanprijzen en stimuleren. Door extra belastingheffing voor al die bedrijven die winstmaximalisatie jaar in jaar uit als eerste prioriteit zien en hun werknemers constant overbelasten.

De tomeloze drang naar meer, die zo kenmerkend is voor onze westerse wereld, levert als ongewenst bijverschijnsel ook een enorme toename van meer ongewenste gevolgen met zich mee.

Onze gezondheidszorg zou zelf, na een grondige diagnose, blootgesteld dienen te worden aan een ingrijpende operatie. Pas wanneer de gezondheidszorg weer wordt opgezet zoals het hoort, vanaf de basis, dus vanaf gezondheid. Pas dan kan er in het dure topsegment immens veel bespaard worden zónder dat er discussies hoeven te ontstaan als de huidige.

De platteland dokters in het oude China werden door de dorpelingen, waarvoor ze verantwoordelijk waren, betaald zoláng ze gezond waren. Als iemand ziek werd stopte de bijdrage. De arts had derhalve alleen maar belang bij gezonde mensen. Dát is pas wijsheid.

(Deze Column is eerder gepubliceerd in “Blik op Zeewolde”, sept. 2014)


door Een reactie plaatsen

Meer vraag naar hart- en vaatmedicijnen

Volgens het ANP zouden ruim 1 op de 4 mensen in Nederland medicijnen gebruiken om hart- en vaatziekten te voorkomen.

Een lucratieve business, dat moge duidelijk zijn. Het addertje onder het gras zit ‘m in het gebruik van de term “voorkomen”. Hiermee wordt de indruk gewekt dat het om een vorm van ziektepreventie gaat en dat is het beslist niet.

Er is overweldigend veel wetenschappelijk onderzoek voorhanden waaruit blijkt wat de werkelijke oorzaken zijn van veel hart- en vaataandoeningen. Factoren die liggen op het vlak van lifestyle, voeding, stressbeheersing etc. Geen van de interventies die in het ANP bericht worden bedoeld hebben in de verste verte maar iets te maken met deze oorzakelijke factoren. Het gaat om medicijnen die onderdrukkend werken op klachten die verband houden met zich ontwikkelende hart- en vaatziekten. Daarbij neemt de groep cholesterolverlagers een grote plaats in terwijl juist de wetenschappelijke onderbouwing van deze groep ‘genees’middelen uitermate dubieus is.

De overheid zou échte maatregelen kunnen nemen om hart- en vaatziekten m.b.v. de mensen zelf terug te dringen, maar dat vraagt om ándere stappen. Maatregelen die niet met gejuich zullen worden ontvangen door de grote farmaceutische bedrijven, om het maar eens eufemistisch uit te drukken.

Het simpele gegeven dat reeds meer dan 25% van de bevolking voor deze bedenkelijke actie in aanmerking komt, geeft wel aan hoe groot de noodzaak is om het roer eens écht om te gooien.

Het wordt tijd voor gezondheidsbevordering en hoe spijtig ook, daar speelt Big Pharma geen enkele rol.


door Een reactie plaatsen

“Burn-out nauwelijks teruggedrongen” (RTLNieuws en SCP)

Deze constatering hoeft nauwelijks verbazing te wekken. Er zijn ten minste drie belangrijke redenen voor aan te wijzen.

1. Lifestyle advies vertoont als regel veel te weinig maatwerk. Pas wanneer er op individueel niveau gekeken wordt naar de relatie lifestyle (inclusief werk-gerelateerde stress) en stressrespons kan gericht geadviseerd worden. Veelal blijft dit hangen in algemeenheden als ‘meer ontspannen’, ‘meer bewegen’, etc.

2. In de meeste gevallen wordt de fysiologische kant van burn-out vergeten. Wanneer iemand door een (langdurig) te hoge stressdruk burn-out raakt is er altijd sprake van een serieuze ontregeling van het fysiologische systeem dat verantwoordelijk is voor stressrespons. Dit systeem wordt niet simpel en al helemaal niet automatisch gereset wanneer de omstandigheden worden aangepast of wanneer iemand meer inzicht krijgt in de gedragsmatige oorzaken van de burn-out. Mijn stelling en ervaring is dat bij de behandeling van burn-out áltijd ook de fysiologische component aangepakt dient te worden.

3. Veel bedrijven hebben een bedrijfscultuur die geen of te weinig rekening houdt met de noodzaak van voldoende herstelmomenten. Dat betekent in bepaalde gevallen dat het werkklimaat feitelijk ziekmakend is. De bedrijven die dit betreft zullen bereid moeten zijn kritisch te reflecteren op de arbeidssfeer en werkdruk en op basis van maatwerk in advies aanpassingen door te voeren.


door Een reactie plaatsen

Merlijn (2)

Moeder:

Na het nemen van de Adenosine behandeling reageert hij als volgt:
Vrolijk, heeft hij een open houding, maakt hij makkelijk contact er verteld hij veel verhalen over wat hij heeft beleeft gedurende de dag, maakt hij makkelijk contact met anderen, komt ontspannen en zelfverzekerd over, is hij gemotiveerd en beter geconcentreerd op school, is hij emotioneel stabiel, komt hij fit en fris over en neemt hij zelf initiatief.

Na het nemen van Acetylcholine behandeling reageert hij als volgt:
Iets neerslachtiger en voelt hij zich snel ‘slachtoffer’, komt hij onzeker over en is hij ‘snel’ uit zijn doen. (huilen als iemand iets onaardigs tegen hem heeft gezegd op school, ook al is het al een jaar geleden) Hij is snel afgeleid in de klas en heeft moeite om mee te komen met de rest. Hij ging in de afgelopen week  huilend naar school na het krijgen van Acetylcholine. Voorheen reageerde hij beduidend beter op dit middel. (*1)

Na het nemen van Oxytocine behandeling reageert hij als volgt:
Vrolijk, nog wel snel afgeleid, maar gehoorzaam. Gemotiveerd, maar werkt traag en lijkt hij sneller vermoeid. Verder is hij op deze dagen aanhankelijker, zoekt gezelligheid en is knuffelig. Daarnaast zegt hij op deze dagen meer dan andere dagen hoeveel hij van ons houdt.

Hij heeft met regelmaat wel last van zijn maag. Naar zijn eigen zeggen heeft hij geen last meer van een vol hoofd en ook zijn hoofdpijnen lijken verdwenen te zijn. Merlijn zit over het algemeen graag op zijn kamertje om mine craft te spelen op zijn ‘zelf-gespaarde’ tablet. (een spelletje waar hij met verschillende materialen huizen, gebouwen en tuinen bouwt) Hij speelt wel eens buiten, maar over het algemeen is hij het meest op zijn kamer te vinden.

Wim

De achtergrond van de behandeling van Merlijn is dat ons gedrag in belangrijke mate mede afhankelijk is van het functioneren van onze hersenen en daarmee van de meest dynamische schakel: de neurotransmitters. Zoals elders in de weblog beschreven, is een optimale neurotransmitter (-en hormoon-) functie mede afhankelijk van de aanwezigheid van voldoende receptoren en vooral ook een juiste gevoeligheid van die receptoren. De behandeling van Merlijn is erop gericht om de verschillende neurotransmitters/hormonen die gelinkt lijken aan zijn gedrag c.q. functioneren, weer te optimaliseren. 

De keuze voor de verschillende te behandelen factoren, bij Merlijn respectievelijk Adenosine, Acetylcholine en Oxytocine wordt bepaald aan de hand van de probleembeschrijving en de bestaande kennis over de relatie van neurotransmitters/hormonen en gedrag. Hier worden uiteraard aannames gemaakt en de praktijk kan uitwijzen dat die aannames niet of niet helemaal juist zijn. Dan wordt aan de hand van de reactie op de behandeling het programma aangepast. Het is maatwerk en soms is er wat meer tijd nodig om de juiste aanpak te vinden. In de volgende blog meer over de betekenis van de respectievelijke componenten die bij Merlijn worden behandeld.

Wat er gebeurd bij Acetylcholine ((*1) is kernachtig. Als een aanvankelijk juist gekozen middel, in dit geval gericht op de Acetylcholine werking, niet langer nodig is ontstaat er een ‘verslechtering’ of een averechtse reactie. Doorgaans betekent dit dat de herstellende actie gestopt dient te worden omdat de functie reeds is hersteld.

 


door Een reactie plaatsen

Merlijn (1)

Wim:

De komende tijd zullen we via de blog de behandeling van Merlijn volgen. Merlijn is een jongen van 9 jaar.

Zijn moeder beschrijft zijn probleem als volgt:

Moeder:

Voordat Merlijn met de medicatie begon vertoonde hij autistische trekjes; hij was teruggetrokken, kon met regelmaat moeilijk contact maken, stond absoluut niet graag in het middelpunt, bij meerdere vragen achtereen raakte hij in paniek en klaagde vaak over het hebben van een ‘vol hoofd’. Daarnaast voelde hij zich erg onzeker over zichzelf en was emotioneel erg instabiel. Bovendien maakte hij een erg ongelukkige indruk en zeker geen vrolijk en onbezorgd kind.

Wim:

Merlijn krijgt een behandeling die gericht is op het herstel van een normale neurotransmitter functie. We hebben hiervoor binnen CCG een unieke behandeling ontwikkeld. Neurotransmitters zijn, zoals u o.a. elders in de blog kunt lezen, signaalstofjes in het zenuwstelsel. Ze vormen een zeer belangrijke en dynamische schakel binnen het totale functioneren van de mens, niet in de laatste plaats bij het mentaal en emotioneel functioneren. Deze serie blogs is bedoeld ter illustratie van de enorme waarde van deze benadering. De informatie is niet bedoeld om zelfmedicatie te stimuleren, daarvoor is het succes van de behandeling te zeer afhankelijk van maatwerk en gedegen kennis van neurotransmitterfunctie in relatie tot gedrag.


door Een reactie plaatsen

Ervaring met de behandeling van vermoeidheid

Mijn ervaring met de behandeling van mijn vermoeidheid bij het CCG door Wim Gelderblom:

Na veel werken en te weinig rust nemen kreeg ik een vermoeidheid over me die ik nog nooit gehad had.
Het werd zelfs zo erg dat de dingen wat je normaal zonder bij na te denken doet, mij teveel was.
Bijvoorbeeld een stukje lopen of een boodschap doen zag ik tegen op.
In een stukje in de krant las ik over de haaranalyse van het CCG.
In januari een afspraak gemaakt bij Wim en nadat de uitslag van de haaranalyse binnen was heeft Wim een behandelplan opgesteld om weer op mijn oude niveau te komen.
Hiervoor kreeg ik diverse supplementen.
Tevens heb ik de 72 uurs meting gedaan om te kijken of ik genoeg rustmomenten had om te herstellen.
De eerste weken ging het eerder slechter dan beter.
Na overleg met Wim de dosis teruggebracht van 3 x per dag naar 1 x per dag en daar na ging het beter.
Toch bleef het herstel wat achter en dat kwam doordat de magnesiumopname via tabletvorm niet het gewenste resultaat had.
Dit veranderde drastisch toen ik magnesiumolie ging gebruiken op advies van Wim.
Hierdoor ging ik met sprongen vooruit, weliswaar met up’s en down’ s maar toch vooruit.
Na 6 maanden weer een haaranalyse gedaan en daaruit bleek dat ik wel vooruitgang had geboekt maar er nog niet was.
Wat in mijn geval frappant was dat de magnesiumwaarde erg snel op het gewenste niveau was.
Nu heb ik weer een aangepast behandelplan.
Inmiddels ben ik 7 maanden verder en ben voor mijn gevoel soms op mijn oude niveau, maar dat ik er nog niet ben merk ik als ik teveel lichamelijke arbeid doe.
Dan kan de vermoeidheid weer toeslaan maar het verschil met eerst is nu dat ik na een goede nacht slapen weer uitgerust ben.
Wat belangrijk is om consequent het opgestelde behandelplan te blijven volgen, ook als het niet direct het gewenste resultaat heeft.
De toestand waar ik mij in bevond is gekomen door jarenlang teveel van mijn lichaam te vergen zonder voldoende rust.
Dit is natuurlijk niet binnen een paar weken opgelost.
Zoals het nu gaat ben ik een tevreden en dankbaar mens.

Arie


door Een reactie plaatsen

Slaapmutsje (Column BOZ jan. 2013)

De meeste mensen zullen bij het horen van de term ‘Slaapmutsje’ niet denken aan een gelijknamige bloem (Eschscholzia californica) die behoort tot de familie der Papaverachtigen, maar aan het bekende ‘afzakkertje’ de borrel of het glaasje wijn voor het slapen gaan. Het is een wijdverbreid misverstand dat een glaasje alcoholhoudend vocht voor het slapen gaan de slaap bevordert. Vandaar de naam ‘slaapmutsje’.

Alcohol verdooft je hersenen. Dit wordt veroorzaakt door het effect dat alcohol heeft op de overdracht van signalen in zenuwen en hersenen. Door deze verdoving verdwijnen bepaalde remmingen van de drinker. En hierdoor ontstaat gemakkelijk een gevoel van ontspanning. En veel mensen vallen hierdoor gemakkelijker in slaap.

De slaap is de belangrijkste herstelperiode van de mens. Sommige mensen hebben ook overdag momenten dat het lichaam in de herstel-stand komt, maar algemeen gesproken is de nacht veruit onze belangrijkste periode voor herstel en regeneratie.

Met behulp van wetenschappelijke analyse van de variatie in hartritme (HRV genoemd) kan een gedetailleerd beeld verkregen worden van de afwisseling tussen ‘activiteit of stress’ en ‘rust en regeneratie’. We hebben tegenwoordig de beschikking over een geavanceerde mobiele recorder (weegt slechts 25 gram) waarmee mensen 72 uur worden uitgerust. Na afloop kunnen we dan van minuut tot minuut terugzien of iemand in de stress-stand of in het herstel-stand functioneerde. Het geeft een ongekend helder beeld van de relatie tussen gedrag en gezondheid.

Bij mensen die ‘s avonds alcohol drinken zie je steevast eenzelfde patroon optreden: urenlang en soms zelfs de hele nacht, bevindt de slaper zich in de ‘stress stand’. Met andere woorden de persoon slaapt wel maar herstelt niet. Vooral voor regelmatige drinkers is dit een enorm probleem, want het betekent dat er roofbouw wordt gepleegd. Wél verbruik en slijtage en géén herstel en reparatie.

Ook het drinkgedrag onder jongeren, moet in dit licht als uitermate zorgelijk beschouwd worden. In een tijd waarin de hoeveelheid prikkels (informatie tijdperk) ongekend hoog zijn is de noodzaak voor herstel evident. Wanneer het hele weekend in het teken van alcohol staat is er zelfs in het vrije weekend géén herstel. Het gevolg laat zich raden.

 (Deze Column is gepubliceerd in jan. 2013 in “Blik op Zeewolde”.