Naast de eerder genoemde aspecten voor een gezonde schildklierstofwisseling zijn een aantal nutriënten (voedingsstoffen) onontbeerlijk. Een aantal heb ik al even gememoreerd bij de bespreking van de omzetting T4 naar T3. In deze blog wil ik me vooral focussen op het belang van jodium en selenium.

Er is heel veel te zeggen over jodium. Zonder overdrijven is het het meest verwaarloosde mineraal in de reguliere geneeskunde. En er bestaan erg veel verkeerde opvattingen over dit voor het leven zo belangrijke mineraal. De redenen daarvoor zijn complex en ik zal het onderwerp hier en daar hooguit even aanstippen. Daarover later meer. 

Vroeger was een pathologische zwelling van de schildklier geen onbekend verschijnsel. Het werd ook wel Kropziekte genoemd. 

Sinds de ontdekking dat deze abnormale groei van de schildklier het gevolg was van een ernstig tekort aan jodium is er gejodeerd zout geïntroduceerd en werden bakkers bij wet verplicht om met gejodeerd zout brood te bakken. Sindsdien is de kropziekte uit het straatbeeld verdwenen en bestaat er een collectief idee dat het met jodiumtekort wel meevalt in Nederland. Niets is minder waar. Jodiumtekort is wereldwijd een epidemisch probleem en ook in Nederland komt het verontrustend veel voor. 

Jodiumtekort is de meest voorkomende oorzaak van schildklierproblemen. Hierover in de volgende blog meer.