Just another WordPress.com weblog

Maandelijks archief: november 2013


door Een reactie plaatsen

René Bernards II

Deze blog is een vervolg op die van gisteren inzake het bedenkelijke optreden van prof. René Bernards in DWDD.

De opmerkzame kijker zal gezien hebben dat er een forse emotionele lading zat achter het betoog van René Bernards. Ook de presentator Matthijs van Nieuwkerk ontging dit niet toen hij beaamde te zien dat het deze hooggeleerde heer al heel lang dwars zat.

Waarom zijn de tegenstanders van de Complementaire Geneeskunde zo geëmotioneerd in hun strijd. Dat heeft vooral te maken met het feit dat de huidige monopolie positie van de reguliere geneeskunde een politiek-economisch maar niet wetenschappelijke fundering heeft. Als het puur wetenschappelijk was dan ging het om inhoud en dat kun je rationeel verdedigen. Als het politiek-economisch van aard is dan gaat het ten diepste om macht en dan spelen hele andere wetmatigheden.

Een kleine illustratie: de Cochrane Collaboration is een wetenschappelijk elite instituut dat medische reviews uitbrengt. Algemeen wordt dit als de gouden standaard in de geneeskunde gezien. In 2006 schreven ze een review over het gebrek aan een goede wetenschappelijke onderbouwing van de griepprik die ieder seizoen weer wordt aangeprezen. Wanneer het om inhoud zou gaan dan zou de reguliere geneeskunde op basis van dit gegeven de griepprik uit het programma halen. Dat gebeurt niet. Wetenschappelijk is daar geen enkele grond voor. Politiek-economisch wel. Ook de politiek neemt in deze niet haar verantwoordelijkheid. Dit voorbeeld is met talloze uit te breiden. En omdat de illusie dat de reguliere geneeskunde alleen gefundeerd is in haar wetenschappelijke basis de laatste jaren steeds meer deuken oploopt ontstaat er een emotionele opwinding die niets met de inhoud heeft uit te staan. Talloze berichten over de omvang van frauduleuze praktijken gesponsord door de Big Pharma zijn hier mede debet aan. Het wordt tijd dat de reguliere geneeskunde haar ivoren toren verlaat en een meer nederige positie inneemt. Vanuit die positie kunnen de enorme verdiensten van dit systeem gecombineerd worden met die van andere (al veel oudere) benaderingen om zo gezamenlijk te komen tot een integrale geneeskunde die het belang van de patiënt/consument voorop heeft staan.


door 3 reacties

De wereld draait door…..en René Bernards ook.

Op 21 nov. werden we tijdens de uitzending van het programma “De Wereld Draait Door” vergast op een onversneden staaltje ‘cirkel redenering’. Volgens Wikipedia: Een cirkelredenering of petitio principii (ook wel aangeduid als “circulus in probando” of het Engelse “Begging the question”) is een drogreden die volgt uit een manier van redeneren waarbij al als juist wordt aangenomen wat nog bewezen moet worden, of waarbij feiten gebruikt of aangehaald worden waarvan de spreker/schrijver verkeerdelijk veronderstelt dat ze al bestaan of verwezenlijkt zijn.

Het betoog werd gevoerd door de in zijn vak gelauwerde professor René Bernards, moleculair oncoloog. Dat juist hij zich door emoties gedreven, liet verleiden tot een volstrekte onzinredenering over ‘Complementaire Geneeskunde’ bewijst een aantal zaken. Om te beginnen illustreert het op treffende wijze dat genialiteit op het ene gebied (laten we daar maar gewoon vanuit gaan) nog niet betekent dat iemand op andere terreinen ook in staat is om zinnige woorden te spreken. Sterker nog ‘wijsheid’ heeft niets met scholing te maken. Maar dat terzijde. Daarnaast toont het hoezeer emoties iemands rationele denktrant kunnen vertroebelen. Ik waag me niet aan een speculatie over de bron van deze emoties. Maar doorgaans zegt het vooral iets over de spreker zelf.

Laten we het gesproken eens in detail bekijken:

Presentator Matthijs van Nieuwkerk had enkele prominenten aan tafel die een woord mochten noemen dat ze graag afgeschaft wilden hebben.

Professor Bernards zegt het volgende: “Ik houd het dicht bij huis, ik houd het op “Complementaire Geneeskunde”. Daar hebben we al een woord voor en dat is ‘kwakzalverij’, dat is wat het is. En door het Complementaire Geneeskunde te noemen suggereer je 2 dingen die het niet is. Het is geen geneeskunde want het werkt niet en het complementaire suggereert dat het iets toegevoegt en dat doet het ook niet want het werkt niet. Dus het is op twee manieren een onjuist benaming. En het suggereert dus van alles maar het is niks want het is onbewezen geneeskunde. En dan zeggen de conplementaire geneeskunidgen: ja, maar het werkt. Ja, als het echt bewezen werkzaam was, was het reguliere geneeskunde. Daar hebben we ook een naam voor. Dat doemt men nl. de ‘echte geneeskunde’. Dus het is niks, het wordt niks en het zal ook nooit iets worden. Dus het woord hebben we ook niet meer nodig.
Matthijs van Nieuwkerk vraagt vervolgens: Hoelang ergert u zich al aan dit woord? Professor Bernards antwoord: Heel lang. Matthijs: Ja, dat merk ik.

Tot zover het gesprek.

Je hoeft geen colleges logica te volgen om deze redeneertrant direct als volstrekt onzinnig van de hand te kunnen wijzen. Deze redeneertrant is een wetenschapper onwaardig. Des te meer is dit een tragische manifestatie van tunnelvisie en hoogmoed daar de bewijslijst binnen de zogenaamde reguliere geneeskunde volgens officiële bronnen ergens tussen de 3 en de 12% ligt (zie mijn blog over Evidence Based Medicine). Professor Barnards draait door, door eigen roem verblind trekt hij een veel te grote broek aan.

De cirkelredenering die hij gebruikt is feitelijk de volgende: De reguliere geneeskunde houdt zich bezig met alles wat bewezen is in de geneeskunde. Als iets niet gebruikt wordt in de reguliere geneeskunde kan het dus nooit bewezen zijn. Dat is hoogmoed ten top. In de tijd dat de voorouders van Bernards nog in dierenvellen rondliepen en elkaar met knuppels de hersens insloegen vanwege een meningsverschil waren er al culturen met een hoogstaande en effectieve geneeskunde. Inzichten die we anno 2013 nog steeds niet zullen tegenkomen binnen de reguliere geneeskunde. Het is de ontkenning van alles wat je niet kent of begrijpt. Geeft vast een veilig gevoel, soort struisvogel gedrag (althans afgaand op de mythe die er rondom dit dier hangt), maar van een échte wetenschapper zou je deze onzin niet verwachten en mogen verwachten. De Nederlandse Academie van Wetenschappen zou zich moeten schamen dat één van haar leden zich op deze onwaardige manier gedraagt.


door Een reactie plaatsen

Verontrustende toename chronisch zieken gebaggateliseerd

Het acht uur journaal van 12 november meldde dat het aantal chronisch zieken in ons land snel toeneemt. Tussen 2004 en 2011 steeg het aantal chronische zieken in Nederland met 17 procent naar 5,3 miljoen. Dat is bijna eenderde van de bevolking.

Om de kans op ongerustheid bij de kijkers in de kiem te smoren werd er een geruststellende verklaring voor deze stijging gegeven. Enerzijds zou deze stijging verklaart kunnen worden door de vergrijzing. En anderzijds, ja u leest het goed, zou de toegenomen aandacht voor chronische ziekten bij zowel artsen als de bevolking debet aan deze cijfers zijn. Nu ben ik wel gewend aan een hoog gehalte aan volstrekte nonsens dat via de buis de huiskamers binnenstroomt maar deze onzin sloeg echt alles. Benieuwd hoeveel kijkers kritiekloos deze flauwekul pruimen.

Ja, het wordt nog veel gekker als de NOS RIVM-onderzoekster Nancy Hoeymans aan het woord laat: “Het is ook een succes van onze geneeskunde. We zijn er steeds sneller bij, kunnen aandoeningen daardoor eerder behandelen, waardoor mensen langer leven.” Wat een giller! Hoe je iets wat krom is recht kunt praten.

Om met het tweede argument te beginnen. Het is bepaalt niet voor het eerst dat deze drogreden van stal wordt gehaald. Mensen die de euvele moed hebben serieus te menen dat leer- en gedragsstoornissen bij kinderen de afgelopen 20 jaar exponentieel zijn toegenomen wordt al jaren door allerlei specialisten verzekerd dat dit niet zo is. Het leeft louter in ons voorstellingsvermogen. M.a.w. doordat we er meer over lezen en praten zien we het ook meer. Verder is er niets aan de hand! Deskundigen in voorgaande generaties waren halve imbecielen doordat ze dit niet hebben opgemerkt. Allerlei goed uitgevoerde studies tonen het tegendeel aan, maar dat terzijde.

En dan het ouder worden, ja, altijd weer een dankbaar argument om allerlei feiten onder het tapijt te vegen. Wat je niet wilt zien is er ook niet. Kennelijk weten zelfs struisvogels dat met hun beperkte hersenomvang.

Neem een ziekte als Alzheimer. De getallen en de prognoses doen ieder weldenkend mens huiveren. Wie verzorgt wie over 25 jaar? En dan een beschavingsziekte als diabetes type 2, vroeger ook wel ouderdomssuiker genoemd en tegenwoordig geen uitzondering bij de jonge generatie. De officiële cijfers geven een te verwachten verdubbeling aan tot 2025. En dat allemaal omdat we er meer oog voor hebben en omdat we ouder worden?

Hoe zit het dan met bevolkingspopulaties op het Zuid-Japanse eiland Okinawa, of om wat dichter bij huis te blijven, Sardinië? Twee gebieden met het hoogste percentage 100-plussers per 1000 inwoners. En als u denkt dat deze mensen dit soort respectabele leeftijden bereiken dankzij de verworvenheid van een moderne technische geneeskunde, dat deze mensen dankzij piepende IC apparatuur, sondevoeding en infusen zich steunend over de magische grens van 100 jaar voortslepen om vervolgens uitgeput de geest te geven, dan heeft u het ernstig mis. Deze mensen zijn tot op hoge leeftijd ongekend fit en vitaal. Bewegen zich met meer souplesse dan de gemiddelde 50-er elders. Hebben aanzienlijk veel minder te maken met de dodelijke chronische ziekten die de ‘beschaafde’ Westerse wereld zo teisteren. Kortom deze mensen zijn opmerkelijk gezónd, tot op zeer hoge leeftijd.

En natuurlijk, ze zouden een genetisch gunstiger profiel kunnen hebben. Ook zo’n magic bullet tegenwoordig. Maar ook dat is uitgezocht. Klopt niet. Okinawanen die emigreren naar de VS en zich daar de Big Mag lifestyle aanmeten hebben dezelfde treurige levensverwachting als die van de gemiddelde Amerikaan.

Dan blijft er weinig anders over dan lifestyle als bepalende factor. En dat is natuurlijk een schokkende constatering, want dan snijd het mes diep in eigen vlees. We maken er dus, om het maar even samen te vatten, een potje van in ons land.


door Een reactie plaatsen

Lyme patiënten vragen aandacht in de kamer

Het is steeds weer verbazend hoe zeer de opvattingen over Lyme, zelfs binnen de patiënten verenigingen, afwijkt van wat er in de wetenschap aan informatie beschikbaar is. Zo hebben de organisaties van Lyme patiënten afgelopen woensdagmiddag in de Tweede Kamer gepleit voor een betere diagnostiek en behandeling van deze steeds vaker voorkomende ziekte. Waar het de diagnose betreft sluit ik me van harte bij hen aan. De in Nederland gangbare laboratorium-testen die door huisartsen en specialisten gebruikt worden, zijn erg onbetrouwbaar. Geen positieve uitslag wil daarom bepaald nog niet zeggen dat er ook geen sprake is van een Borrelia infectie.

De behandeling echter is een ander ding. De focus op langere antibiotica behandelingen vind ik in het licht van de bevindingen in de wetenschap een wonderlijk streven. Hét grote probleem met Borrelia is namelijk dat het micro-organisme een fabelachtig vermogen bezit om zich in de lichaamscellen te verschansen. Daar blijft het onbereikbaar voor het eigen immuunsysteem en ook antibiotica gebruik, zelfs langdurig gebruik kan daar in de regel maar weinig aan veranderen. Vanuit deze verschanste positie kunnen ze het lichaam zeer langdurig bestoken en tot uiterst hardnekkige chronische klachten leiden.

Voorwaarde voor een effectieve behandeling van Lyme is de aanpak van de Intracellulaire Borrelia infectie. Daar is een prachtig en effectief natuurlijk middel voor, namelijk CHD-FA (Carbohydrate Derived Fulvic Acid). Deze 100% zuivere vorm van Fulvinezuur (de énige die niet vervuild is met zware metalen en pesticiden) is een bijzondere substantie die antibacterieel en antiviraal werkt tegen een groot aantal pathogene micro-organismen, waaronder de Borrelia. Zowel inter- als intracellulaire infecties worden er door aangepakt. Het meest bijzondere daarbij is misschien nog wel dat het geen resistentie oproept bij de micro-organismen. Een alom en steeds omvangrijker probleem dat antibiotica vergezeld.

De inmiddels meer dan 10 jaar ervaring die ik heb met deze stof hebben overtuigend geïllustreerd wat de enorme potentie van deze stof is en dat terwijl het lichaam Fulvinezuur probleemloos verdraagt, zelfs over zeer lange perioden, mocht dat nodig zijn.