In de periode 2005 tot 2010 is het gebruik van reguliere medicatie tegen ADHD bij jongeren tussen de 6 en de 16 jaar verdubbeld. Volgens de media onderzoeken psychiaters en kinderartsen nu de mogelijkheid om dit medicijngebruik te verlagen. Niet verwonderlijk, want als je deze stijging zou extrapoleren, gesteld dat dit kan, dan houd je je hart vast. Nu al 1 op de 26 in deze leeftijdsgroep.
Het meest schokkende is dat die oplossing al lang voorhanden is. Kinderen zouden geen anti-ADHD medicatie hoeven gebruiken als er wat gedaan werd met de kennis die beschikbaar is over oorzakelijke factoren. Alle in onze praktijk onderzochte ADHD kinderen hebben tot nog toe een serieuze ontregeling van hun neuro-hormonale systeem en een ernstige ontregeling van hun mineralen huishouding. Waarom accepteren we moeiteloos dat topsporters begeleiding van voedingsfysiologen verdienen om de alsmaar grotere prestaties te kunnen neerzetten en hebben we moeite om te begrijpen dat onze psyche direct afhankelijk is van de biochemische toestand in onze hersenen. Het aantal kinderen met een niet-klinische (dus niet te diagnosticeren in de reguliere benadering) bijnierzwakte is in de afgelopen 20 jaar met duizelingwekkend aantallen toegenomen. De jongste kinderen met deze fysiologische burn-out die we in de praktijk zijn tegengekomen hebben de leeftijd van 2 jaar. Dat betekent dat een groeiende groep kinderen in onze tijd fysiologisch in de “overlevingsstand” staan. Vinden we het gek dat ze met een etiket als ADHD rondlopen of, ouder geworden, naar de stimulerende middelen grijpen.
De wetenschapsgeschiedenis illustreert op meer dan tragische wijze dat de beschikbaarheid van kennis geen garantie is dat deze ook gebruikt wordt. Het kankeronderzoek is daar een dramatische illustratie van. Daarover morgen meer.
ccgforum.com 
november 15, 2013 om 4:09 pm
” Alle in onze praktijk onderzochte ADHD kinderen hebben tot nog toe een serieuze ontregeling van hun neuro-hormonale systeem en een ernstige ontregeling van hun mineralen huishouding. ”
“Waarom accepteren we moeiteloos dat topsporters begeleiding van voedingsfysiologen verdienen om de alsmaar grotere prestaties te kunnen neerzetten en hebben we moeite om te begrijpen dat onze psyche direct afhankelijk is van de biochemische toestand in onze hersenen.”
Dat het zo’n sterke invloed op het neuro-hormonale systeem heeft had ik niet eerder gehoord. Verder heb ik steeds meer het idee dat het ‘makkelijk’ is voor ouders om hun kind een stempel op te plakken. Dan ligt het tenminste niet aan hun. Hiernaast werkt de pharmacy hier graag aan mee want die verdient hier natuurlijk miljoenen op. 1 en 1 = 2. Ik denk dat deze trent de komende jaren nog flink zal stijgen, het plafond is nog lang niet bereikt. Pas wanneer veel en veel teveel kinderen dit soort medicatie toegewezen krijgt en meer mensen tegen deze ontwikkeling zijn, zal er iets gebeuren. Dat zijn er op dit moment simpelweg te weinig.
november 19, 2013 om 8:10 am
Geachte,
Als er in een periode veel aandacht is voor een probleem zoals ADHD dan loop je altijd het risico dat er ongewenste bij-effecten ontstaan, waaronder de door u genoemde.
Dat neemt niet weg dat het probleem omvangrijk is, zeker als je de brede groep “leer- en gedragsproblemen’ beschouwt. De toename de afgelopen 20 jaar is dramatisch en alleen daarom al onze aandacht waard.
Mvg. Wim