Het zal bij nadere beschouwing niemand ontgaan, het gebruik van glas in de geneeskunde is voor het grootste deel vervangen door allerlei plastics. Dat is niet zonder gevolgen. Gevolgen die de meeste mensen zich absoluut niet bewust zijn. Iemand die zich dat wel is en er ook een zeer boeiend boekje over heeft geschreven is Dr. Michel Odent (“Childbirth in the Age of Plastics”).

Zakken en slangen voor het geven van een infuus aan patiënten bestaan voor maar liefst voor 40-50% uit plastic-weekmakers, zoals de beruchte DEHP. Onderzoek heeft aangetoond dat een deel van deze uiterst schadelijke stoffen via de infuus vloeistof in het menselijk lichaam terecht komen. Deze groep van plastic-weekmakers hebben de verzamelnaam Ftalaten.

Onderzoek in Zuid-Korea heeft uitgewezen dat er een directe relatie is tussen de concentratie Ftalaten in de urine en het IQ van het betreffende kind.

Vanuit de CEASE-therapie weten we dat Ftalaten blokkades kunnen veroorzaken die verstrekkende gevolgen kunnen hebben voor het kind, en ongetwijfeld ook voor volwassenen. Hoe noodzakelijk een infuus ook kan zijn bij een patiënt die in het ziekenhuis verblijft, het verdient aanbeveling om vervolgens aandacht te besteden aan het elimineren van de schadelijke gevolgen van blootstelling aan deze voor het lichaam zeer schadelijke stoffen.