Voor een (mogelijk grote) groep mensen zijn intensieve sportinspanningen zeker niet aan te raden. Ik heb het dan niet over mensen die chronisch ziek zijn of andere fysieke beperkingen hebben waardoor dergelijke intensieve inspanningen een te grote belasting kunnen vormen. Ik heb het dan over mensen die volop actief zijn en die ook profijt hebben van een uur joggen bv.

Het is bekend dat intensieve sport de circulatie kan verbeteren, de hart-long capaciteit kan verbeteren, spanning kan afvoeren en veelal het energie niveau van mensen kan verbeteren. Hoeveel zijn er niet die zich na zo’n sportinspanning beduidend fitter voelen dan daarvoor. Daardoor worden dergelijke inspanningen door deze mensen ook als ‘ontspanning’ beschouwd. Er is een MAAR. Intensieve sport (duursporten met name) kunnen mensen een vals gevoel van vitaliteit geven. Dit soort inspanningen kunnen de persoon in kwestie het gevoel geven gezonder te zijn dan hij/zij werkelijk is. Daar zijn een aantal redenen voor.

1. Duursporten zijn, vanuit het Autonome zst. (ANS) bezien, Sympatische sporten. Dat betekent dat het lichaam het als ‘stress’ ervaart’. Daar is op zich niets mis mee, maar wanneer het ANS al het meerendeel van de tijd in de Sympatiscus modus staat vormen duursporten geen echte tegenhanger van het drukke dagelijkse bestaan, maar voegen ze zelfs nog meer stress toe aan het organisme.

2. Kenmerkend voor Sympaticus dominantie is dat de gevoeligheid voor allerlei basale functies van het lichaam die gericht zijn op herstel en energieproductie c.q. opslag, afnemen. Concreet betekent dit dat we ons minder moe voelen dan we feitelijk zijn.

3. Intensieve sportinspanningen kunnen de productie van bepaalde signaalstoffen in de hersenen bevorderen (Endorfinen). Deze stofjes zijn met name bekend vanwege het ‘kick’-effect wat veel hardlopers na verloop van tijd ervaren. Deze stofjes zijn nauw verwant aan heroïne en opium. Stijging van de concentratie van deze stofjes geven een overdreven gevoel van welbevinden, een soort gevoel van euforie, wat evenwel in de meeste gevallen niet correspondeert met de werkelijke fysiologische situatie van het lichaam. Met andere woorden, er ontstaat een dysbalans tussen onze beleving en de werkelijke toestand van ons lichaam. Dat maakt ook dat veel duursporters wanneer ze een periode door omstandigheden niet hebben kunnen sporten zich beroerd of zelfs depressief gaan voelen. Het klopt werkelijk als sommige mensen beweren dat ze verslaafd zijn aan hardlopen.

Als gevolg van de duursporten worden allerlei mineralen uit de opslag in het lichaam gehaald. Het is van belang dat dit ook weer hersteld wordt. Daarom is het voor alle duursporten van belang om het trainingsprogramma te laten monitoren door een speciale haaranalyse waarmee de toestand van het ANS, de toestand van de stofwisseling, de toestand van de mineralenhuishouding e.d. in kaart kan worden gebracht.