“Eiwitrijke voeding vergroot de kans op diabetes, meldt het Universitair Medisch Centrum Utrecht”, aldus het ND in een paginagroot artikel in de krant van zaterdag jl.

Het is een artikel naar aanleiding van een onderzoek dat is uitgevoerd door Ivonne Sluijs waarbij ze kon vaststellen dat mensen met een consumptie van meer dan 10 gram eiwitten (in vlees, kaas, melk en eieren) per dag een 16% grotere kans hadden op het krijgen van Diabetes mellitus type II. Nu zegt zo’n getal niet zoveel. Diabetes is typisch een multifactoriële ziekte, m.a.w. er zijn heel veel verschillende factoren die een rol spelen bij het ontstaan van Diabetes Type 2 (DMII). Een statische correlatie voor het voetlicht brengen tussen het voorkomen van DMII en één factor, in dit geval consumptie van dierlijke eiwitten, is hooguit richtinggevend voor verder onderzoek maar mag nooit een basis zijn voor verregaande conclusies. Nu stelt de onderzoekster zich terecht voorzichtig op, maar het risico is dat de pers met deze kop aan de haal gaat.

Het onderzoek zegt (nog) niets over eventuele nadelen van eiwitrijke voeding met betrekking tot ziekte en gezondheid. Uiteindelijk zal er gekeken moeten worden wat voor andere variabelen er zijn in de groep mensen met een hoge eiwitconsumptie en DMII. In welke vorm namen ze de eiwitten tot zich? Is er verschil in de consumptie van dierlijke eiwitten van biologische of niet-biologische herkomst? Wat was bijvoorbeeld de relatie tussen eiwitten en vetten in het gebruik van de melkproducten (volle melk of magere melk bv.)? Welke andere kenmerken zijn er te vinden in de groep mensen met een gemiddeld hogere eiwitconsumptie per dag?

Voorlopig is er nog steeds heel veel onderzoek dat aangeeft dat koolhydraat beperking in onze moderne tijd een belangrijke gezondheidsbevorderende werking heeft.