Dat stelt de PVDA na alarmerende cijfers van het CBS (ND 17 maart 2010).

Hoe komt het toch dat het voorlichtingsprogramma om obesitas terug te dringen de laatste jaren jammerlijk heeft gefaald? Misschien wel omdat bepaalde belangrijke oorzakelijke factoren consequent en stelselmatig buiten  de discussie worden gehouden. Twee van die factoren zijn het wijd verbreide gebruik van de zogenaamde Excitotoxines Aspartaam en Mononatriumglutamaat (E621).

Beiden stoffen zijn neurotoxisch, dat wil zeggen dat ze schadelijk zijn voor de hersenen. Daarnaast hebben ze een zorgwekkend effect op het hormonale stelsel. Ik heb het al eerder genoemd maar E621 wordt zelfs bewust gebruikt om muizen te verkrijgen met overgewicht, zodat deze gebruikt kunnen worden voor proefdierstudies naar obesitas. Dr. H.J. Roberts, een deskundige op het gebied van aspartaam toxiciteit, heeft een duidelijke relatie gevonden tussen aspartaam gebruik en schildklier problemen. Naar schatting heeft 60% van de Europeanen een probleem in de schildklierstofwisseling.

Gezinnen in onze praktijk die inmiddels aspartaam- en E621-vrij eten melden dat er een normaler verzadigingspatroon is, opmerkelijk minder behoefte aan tussendoortjes en minder behoefte aan zoet (snoep, koek etc.). Kinderen die in de baarmoeder of in de eerste jaren van hun leven met beide stoffen via de voeding in aanraking komen kunnen daardoor blijvend hormonaal ontregeld zijn, naast alle andere gevolgen die het gebruik van deze stoffen op de middellange en lange termijn hebben. Ratten die met E621 werden gevoerd vertoonden een opmerkelijk hoog percentage onvruchtbaarheid, zowel bij de mannetjes als de vrouwtjes. Ongewenste kinderloosheid is volgens de WAO een onrustbarend toenemend probleem in de Westerse wereld.

Vooraanstaande wetenschappers en beleidsmakers die schamper praten over het belang van gezonde (biologische) voeding nemen een grote verantwoordelijkheid op zich. Vooral omdat er overweldigend veel bewijsmateriaal is over de schadelijkheid van genoemde stoffen.

Bij E621 is dan ook nog een bijkomend probleem voor de consument, ik noemde dat al in een eerdere blog, dat de voedingsindustrie er alles aan doet om te vermijden dat er E621 op de verpakking staat. Zo zijn er allerlei bedekte termen in omloop die de argeloze lezer niet laat zien dat er E621 in het product zit, terwijl het er wel degelijk in zit. Ik verwijs de geïnteresseerde lezer nogmaals naar de Nederlandstalige website over ‘Smaakversterkers’ waar uitvoerige informatie over beide stoffen en hun schadelijkheid is te vinden.