Een anonieme afzender (waarom sommige mensen dat anoniem moeten doen is mij overigens een raadsel) stuurde een link over een bericht in de Volkskrant dat het gerenommeerde wetenschappelijke tijdschrift The Lancet een artikel inzake de relatie tussen vaccinaties en autisme moest terugtrekken omdat was aangetoond dat het onderzoek niet onafhankelijk was en wetenschappelijk ondeugdelijk in elkaar was gezet. Goede zaak, ik ben er een warm voorstander van dat onjuiste claims aan de kaak worden gesteld. Er zijn echter twee belangrijke kanttekeningen te maken bij dit bericht.

1. Zij die dit bericht triomfantelijk willen gebruiken om hun al bestaande vooronderstelling dat homeopathie op onzin is gebaseerd kracht bij te zetten moet ik teleurstellen. Een onjuist uitgevoerde studie kan niet bewijzen dat er een relatie is tussen vaccinaties en autisme, maar kan óók niet bewijzen dat die relatie er niet is. Er zijn duizenden waarnemingen in de praktijk wereldwijd die aantonen dat die relatie er wel degelijk kan zijn.

2. We moeten niet met twee maten meten, en dat gebeurd maar al te vaak. Er zijn talloze goed uitgevoerde studies die aantonen dat algemeen geaccepteerde zaken wetenschappelijk gezien op drijfzand staan en die toch geen aandacht krijgen. De eerder geplaatste blog over de Cochrane Collaboration Review inzake de effectiviteit van de seizoensgriep vaccinatie programma’s is daar een fraai bewijs van. In 2006 wordt door één van de meest gerespecteerde wetenschappelijke genootschappen in de wereld aangetoond dat er géén enkele wetenschappelijke grond is voor de jaarlijks uitgevoerde seizoensgriep vaccinatie programma’s. Toch heb ik deze gerenommeerde studie niet terug gevonden in de berichtgeving van de Volkskrant of een willekeurig ander dagblad in de periode van de gekte rond de Mexicaanse griep pandemie. Waar was toen de kritische journalistiek gebleven? Waarom wandelden de journalisten toen gedwee aan de hand van de overheid terwijl de berichtgeving aantoonbaar onjuist en leugenachtig was.

Er lijkt een tendens dat beleidsbevestigende publikaties de voorpagina’s halen terwijl echt kritische artikelen daarvan geweerd worden. In totalitaire regiems is dat een gangbare werkwijze en daar noemen we het censuur omdat het dwingend wordt opgelegd en in strijd is met de persvrijheid. Maar hoe noemen we het dan in het zogenaamde ‘vrije westen’?

Dus “geachte anonieme inzender’. Dank voor het opsturen van deze link naar het bericht in de Volkskrant. Ik zou zeggen zet het speuren voort maar dan zonder gekleurde bril, er zijn dan nog veel schokkender zaken te ontdekken. En dan houd ik mij aanbevolen, graag mét afzender. “Hij die onherkenbaar wil blijven heeft iets te verbergen”.