Just another WordPress.com weblog

Maandelijks archief: februari 2010


door Een reactie plaatsen

Vitamine D gehalte in moedermelk: hebben zuigelingen extra Vitamine D nodig?

Ik kreeg vandaag een vraag van een jonge moeder inzake de noodzaak van extra vitamine D inname t.b.v. haar dochtertje van een paar maanden die borstvoeding krijgt.

Een interessante kwestie die zeker gezien de lawine aan literatuur over de gezondheidsaspecten van voldoende vitamine D alle aandacht verdient. Vitamine D is een noodzakelijke factoor voor de aanmaak van botweefsel en de groei van tanden bij kinderen. Daarnaast is inmiddels overtuigend bewezen dat vitamine D een sleutelrol vervuld bij de preventie van verschillende soorten kanker, hoge bloeddruk, Diabetes type I en II en het is noodzakelijk voor een goed functionerend immuunsysteem. Lage vitamine D spiegels zijn in relatie gebracht met tal van auto-immuunziektes zoals MS, ziekte van Sjögren, reumatoïde artritis, schildklierontsteking en ziekte van Crohn.

De concentratie vitamine D3 in moedermelk is een directe afspiegeling van de vitamine D status van de moeder. Omdat vitamine D tekort, zeker op het noordelijk halfrond eerder regel dan uitzondering is, zullen er maar weinig zogende moeder zijn die een optimale vitamine D status hebben. Het is hier nogmaals van belang om het verschil uit te leggen tussen ‘optimale’ doses en de ADH (aanbevolen dagelijkse hoeveelheid). De ADH voor vitamine D3 voor volwassenen heeft lange tijd op 400IU (=internationale eenheden) per dag gelegen en is recentelijk op advies van de Gezondheidsraad o.i.v. van de grote stroom aan literatuur over vitamine D opgeschroefd naar 800IU. De ADH van 400IU is niet gebaseerd op de hoeveelheid vitamine D3 die je echt nodig hebt voor een optimale gezondheid, maar is gebaseerd op de hoeveelheid vitamine D in één theelepel levertraan, omdat dit voldoende is om te voorkomen dat kinderen Rachitis (=Engelse ziekte) krijgen. Echter, net zoals er een groot verschil is tussen het minimaal noodzakelijke inkomen per maand om in leven te kunnen blijven en een gewenst inkomen om plezierig te kunnen leven is er een groot verschil tussen de minimaal benodigde hoeveelheid van een voedingsstof om daarmee te voorkomen dat we bepaalde gebreksziekten krijgen én de optimale dosis. De dosis die gewenst is om alle processen soepel en optimaal te laten verlopen. Ook de verhoogde ADH van 800IU per dag is bij lange na niet voldoende om in een optimale gezondheid te voorzien.

Het is zeker niet overtrokken om te stellen dat de meeste volwassenen, zeker in de wintermaanden, tussen de 3000-5000IU vitamine D3 per dag nodig hebben voor een optimale gezondheid. Onderzoek in Finland heeft uitgewezen dat een extra inname van 1000IU vitamine D3 door zogende moeders niet in staat was om het gehalte aan vitamine D in moedermelk significant te laten stijgen. Dit gebeurde pas vanaf een extra inname van 2000IU vitamine D3 per dag.

Tegen deze achtergrond is het bepaald niet overbodig om zogende moeders extra vitamine D3 te laten innemen. Het meest optimaal is om de actuele waarde eerst even te laten bepalen in het bloed. Dit kan eenvoudig via de huisarts. Vraag dan wel expliciet de uitslag op van de 25(OH) vitamine D in serum, want artsenlaboratoria hanteren hier nog steeds de achterhaalde lage referenties van 30-100 nmol/L.


door 2 reacties

Zoutgebruik en sterftekans (volledige tekst ‘ingezonden’ ND 08-02-2010)

Terecht brengt dr. Dorhout Mees de kwalijke gevolgen van zoutgebruik op de gezondheid van de mens onder de aandacht. De Finse studie die wordt aangehaald spreekt voor zich. Ik wil er twee dingen over opmerken.

De eerste betreft de verwachting die wordt uitgesproken dat er na genoemde publicatie in The New England Journal of Medicine mogelijk actie ondernomen wordt ten einde de sterfte als gevolg van hart- en vaatziektes te verminderen. Ik denk dat dit een te optimistische verwachting is. Er zijn tal van voorbeelden van redelijk eenvoudige inspanningen waarmee onder aanvoering van de overheid forse preventie van ziekte en sterfte daardoor, zou kunnen worden gerealiseerd en wat toch niet gebeurd. Neem bijvoorbeeld Vitamine D. Binnen de medische wetenschap het meest vruchtbare onderzoeksgebied van de laatste 3-4 jaar gelet op het aantal publicaties over deze stof. Hoewel de wetenschap anno 2010 wetenschappelijk onderbouwd pleit voor een bloedspiegel van 200 nmol/L hanteren artsenlaboratia in Nederland nog steeds de achterhaalde referenties van 30-100 nmol/L. De preventieve consequenties van het optimaliseren van de Vitamine D status bij Nederlanders zou een bewezen immense daling geven van sterfgevallen als gevolg van moderne beschavingsziektes. Uitstekend en uitvoerig gedocumenteerd en er gebeurd niets mee.

Het tweede betreft het zout zelf. In wezen zit het probleem niet zozeer in de hoeveelheid zoutconsumptie maar in de soort zout die massaal wordt geconsumeerd. Als we spreken over zout hebben we het doorgaans alleen over het zogenaamde keukenzout, geraffineerd zout dat hoofdzakelijk uit Natriumchloride bestaat. Raffinage betekent zuiveren. Bij iedere voedingsmiddel dat geraffineerd wordt treedt verarming op t.o.v. de natuurlijke variant. En deze onnatuurlijke industriële variant kent vrijwel altijd ongewenste gezondheidseffecten. Zo ook met zout. Geraffineerd zout komt in de natuur niet voor. Waar zout wordt gewonnen bestaat dat altijd uit een wisselende variatie aan mineralen.

Zelf gebruiken we ongeraffineerd zeezout uit Hawaï dat zelfs meer dan 80 verschillende mineralezouten bevat. Afgezien van de smaak, want een beetje culinair liefhebber weet dat de smaak van ongeraffineerd zeezout vele malen aangenamer is dan die van geraffineerd keukenzout, blijkt zeezout veelal een effect op het menselijk lichaam te hebben die tegengesteld is aan het effect van geraffineerd keukenzout. Ik ken mensen met hoge bloeddruk waar de bloeddruk daalde na over te zijn gestapt op het genoemde ongeraffineerde zout. Ook is vandaag de dag de behoefte aan een goede mineralenbalans groot en zeezout zou daar een nuttige rol in kunnen vervullen. Tal van behandelingen van chronische ziekten verlopen gemakkelijker als mensen ongeraffineerd zeezout zouden gebruiken in plaats van het geraffineerde keukenzout.

In die zin is de conclusie van de Finse studie niet helemaal juist te noemen. Eigenlijk zou de studie moeten worden uitgevoerd met 4 populaties mensen, één die een gemiddelde hoeveelheid keukenzout gebruikt, één die zeer matig keukenzout gebruikt, één die een gemiddelde hoeveelheid hoogwaardig en ongeraffineerd zeezout gebruikt en één die een zeer matige hoeveelheid van dat zout gebruikt.

Misschien zou het goed zijn dat de machtspositie van de voedingsmiddelen industrie, dus ook de zout-industrie, eens op de korrel wordt genomen.


door 1 reactie

The Lancet: Vaccinaties en autisme

Een anonieme afzender (waarom sommige mensen dat anoniem moeten doen is mij overigens een raadsel) stuurde een link over een bericht in de Volkskrant dat het gerenommeerde wetenschappelijke tijdschrift The Lancet een artikel inzake de relatie tussen vaccinaties en autisme moest terugtrekken omdat was aangetoond dat het onderzoek niet onafhankelijk was en wetenschappelijk ondeugdelijk in elkaar was gezet. Goede zaak, ik ben er een warm voorstander van dat onjuiste claims aan de kaak worden gesteld. Er zijn echter twee belangrijke kanttekeningen te maken bij dit bericht.

1. Zij die dit bericht triomfantelijk willen gebruiken om hun al bestaande vooronderstelling dat homeopathie op onzin is gebaseerd kracht bij te zetten moet ik teleurstellen. Een onjuist uitgevoerde studie kan niet bewijzen dat er een relatie is tussen vaccinaties en autisme, maar kan óók niet bewijzen dat die relatie er niet is. Er zijn duizenden waarnemingen in de praktijk wereldwijd die aantonen dat die relatie er wel degelijk kan zijn.

2. We moeten niet met twee maten meten, en dat gebeurd maar al te vaak. Er zijn talloze goed uitgevoerde studies die aantonen dat algemeen geaccepteerde zaken wetenschappelijk gezien op drijfzand staan en die toch geen aandacht krijgen. De eerder geplaatste blog over de Cochrane Collaboration Review inzake de effectiviteit van de seizoensgriep vaccinatie programma’s is daar een fraai bewijs van. In 2006 wordt door één van de meest gerespecteerde wetenschappelijke genootschappen in de wereld aangetoond dat er géén enkele wetenschappelijke grond is voor de jaarlijks uitgevoerde seizoensgriep vaccinatie programma’s. Toch heb ik deze gerenommeerde studie niet terug gevonden in de berichtgeving van de Volkskrant of een willekeurig ander dagblad in de periode van de gekte rond de Mexicaanse griep pandemie. Waar was toen de kritische journalistiek gebleven? Waarom wandelden de journalisten toen gedwee aan de hand van de overheid terwijl de berichtgeving aantoonbaar onjuist en leugenachtig was.

Er lijkt een tendens dat beleidsbevestigende publikaties de voorpagina’s halen terwijl echt kritische artikelen daarvan geweerd worden. In totalitaire regiems is dat een gangbare werkwijze en daar noemen we het censuur omdat het dwingend wordt opgelegd en in strijd is met de persvrijheid. Maar hoe noemen we het dan in het zogenaamde ‘vrije westen’?

Dus “geachte anonieme inzender’. Dank voor het opsturen van deze link naar het bericht in de Volkskrant. Ik zou zeggen zet het speuren voort maar dan zonder gekleurde bril, er zijn dan nog veel schokkender zaken te ontdekken. En dan houd ik mij aanbevolen, graag mét afzender. “Hij die onherkenbaar wil blijven heeft iets te verbergen”.