Het Mexicaanse griep vaccinatie verhaal is nog niet ten einde, het kent nog een vervolg. Een vervolg overigens dat volstrekt voorspelbaar was. Er zijn groepen mensen die de eerste prik hebben gehad en nu twijfelen of ze de tweede prik alsnog moeten halen. Een terechte vraag. Immers de griep is op z’n retour en twee prikken geeft twee keer kans op ongewenste bijeffecten.

Maar ook hier zie je de strategie van de overheid markant naar voren komen. Er wordt gespeeld op het gemoed, er wordt wederom getracht de angst weer wat aan te wakkeren.

Ik moet bij de hele campagne denken aan het boek van Dan Gardner (The science and politics of fear), een geweldige analyse van hoe de mens risico’s beoordeelt. Van de vele beslissingen die je deze week hebt genomen over gezondheid, veiligheid en het algemeen welzijn, zul je waarschijnlijk denken dat de overgrote meerderheid rationeel en goed doordacht waren. Dat waren ze vrijwel zeker niet! Zoals Dan Gardner aantoont is de meeste van onze besluitvorming beheerst door emotie. Af en toe pakt dit goed voor ons uit, maar vaak ook niet. Gardner stimuleert ons om na te denken over hoe we ons leven leiden en zijn inzichten, mits breed toegepast, maken het moeilijker voor politici, de media en adverteerders om ons te misleiden. Vooralsnog is het boek niet in het Nederlands beschikbaar en het grote publiek zal de moeite niet willen nemen om zich erin te verdiepen. En daarom blijft Gardner voorlopig een ‘roepende in de woestijn’ en kunnen overheden en ‘machthebbers’ doorgaan met hun strategie van beïnvloeding. Ergens las ik dat de mens de overheid krijgt die hij verdiend. Het zal zo wel zijn.

De marketing van de massale vaccinatie tegen de Mexicaanse griep is een recent en uiterst actuele illustratie van waar Dan Gardner ons voor waarschuwt.