Er is al veel over gezegd, en waarschijnlijk is het nog te weinig. Eén van de meest schokkende en verontrustende zaken die ik evenwel nog wil noemen en benadrukken is het feit dat zwangere vrouwen worden aangemerkt als een risicogroep voor de Mexicaanse griep en derhalve straks massaal benaderd worden om het vaccin tegen de Mexicaanse griep te komen halen. Nu zijn vaccinaties een heet hangijzer, dat is inmiddels wel duidelijk. Voor de reguliere geneeskunde is het één van de heilige huisjes. Eén van de schoolvoorbeelden van de enorme waarde van de reguliere zorg voor de gezondheidstoestand in de wereld. Voor werkers in de complementaire zorg dient dat beeld ingrijpend genuanceerd te worden. Niet op basis van theoretische overwegingen maar door de dagelijkse praktijk die in vele duizenden praktijken over de hele wereld wordt gezien. Vaccinaties zijn lang niet zo onschuldig als wel wordt aangenomen. Ten minste zouden de voorwaarden waaronder gevaccineerd wordt aan een ingrijpende herziening en uitbreiding toe zijn.

Als ik constateer bij hoeveel kinderen met leer- en/of gedragsproblemen, tot aan autisme toe, blokkades als gevolg van de reguliere vaccinaties een sleutelrol spelen, dan slaat de angst je om het hart. Zwangere vrouwen vaccineren met een onbeproefd vaccin, waarvan inmiddels veel aanwijzigingen zijn dat het middel wel eens vele malen erger zou kunnen zijn dan de kwaal, betekent dat we een complete volgende generatie opzadelen met een erfenis waar geen weldenkend mens de verantwoordelijkheid voor zou moeten willen dragen of kán dragen. Slechts geregeerd door angst (=een slechte raadgever) of hebzucht (de belanghebbenden achter de schermen), kan zo’n advies tot stand komen.

Het is alleen maar te hopen dat heel veel zwangere vrouwen de verantwoordelijkheid nemen voor hun nog ongeboren leven. Een gezond kind krijgen is een gunst, een kind gezond houden is een hele kunst. Zeker vandaag de dag.