De schildklier stofwisseling is heel complex. Net als alle klieren staat ook de schildklier onder regie van het hypothalamus-hypofyse systeem, centra in de hersenen die de hormoonklieren gericht aansturen. Er gaan van de hypofyse zogenaamde ‘boodschapper hormonen’ naar iedere klier. Voor de schildklier is dat het TSH [Thyroid Stimulating Hormone]. De schildklier scheidt vervolgens Thyroxine (=T4) uit. Dit is de voorloper van het eigenlijke biologisch actieve schildklierhormoon T3. De schildklier produceert voor 90% T4 en slechts 10% T3. De T4, ook wel ‘voorraad hormoon’ genoemd, moet (met name in de lever) weer omgezet worden in het actie T3. Het actieve T3 (trijoodthyroxine) is drie tot tien keer actiever dan T4. Volgens de Belgische vrijgevestigde interniste Dr. Thérèse Hertoge heeft circa 40-50% van de mensen in Europa een probleem in dit hormonale systeem. Vanwege de manier waarop (huis)artsen laboratoriumonderzoek doen naar schildklierfunctie missen ze volgens verschillende wetenschappers tot wel 90% van alle mensen die een probleem hebben met hun schildklierhormonen. Voor een deel komt dit omdat (huis)artsen doorgaans alleen TSH bepalen en pas wanneer dit naar hun normen te hoog is, kijken ze ook nog naar T4. Onderzoek naar T3 is in de huisartsen praktijk schaars. Volgens onderzoekers is het bepalen van schildklierhormonen (T4 én T3) in 24uurs urine een veel gevoeliger en betrouwbaarder maat dan TSH bepaling in het bloed.

Een eenvoudige eerste screening of u voldoende T3 produceert is de ochtendtemperatuur meting volgens de methode Barnes. Neem gedurende 4 ochtenden, direct na het wakker worden (dus voordat u lichamelijk actief bent) uw lichaamstemperatuur op met een digitale thermometer onder de oksel. Wanneer deze temperatuur structureel onder de 36,4 graden is, dan loont het de moeite om nader te laten kijken naar de productie van schildklierhormonen. Vrouwen die menstrueren dienen deze metingen alleen te doen op dag 2 t/m 5 van de cyclus.